Question

Porównaj dwóch władców Kreona z Antygony Sofoklesa z Priamem z Odprawy posłów greckich.Na tej podstawie ustal,co o problemie władzy mówią oba utwory.
Proszę bardzo.​

Answer 1

Verified answer

Bohaterowie literaccy: Kreon i Priam są władcami, którzy bardzo różnią się w swojej postawie.  

Kreon, bohater „Antygony“ Sofoklesa jest królem, broniącym  swojego autorytetu. Gdy odmawia pogrzebu Polinejka, uznając go z wroga, używa argumentu dobra kraju. Utrzymuje wyrok w mocy nawet wtedy, gdy okazuje się, że zakaz pochówku złamała jego siostra, a siostrzenica Kreona i ukochana jego syna. Nie chce zmienić zdania, aby nie być uważanym za słabego, chwiejnego władcę, faworyzującego rodzinę. Wszyscy są równi wobec jego prawa.  

Kreon jest przekonany, że nie respektowanie prawa prowadzi do upadku państwa, dlatego wszyscy którzy je łamią muszą być surowo ukarani, a uległość z jego strony zniszczyłaby jego autorytet i prestiż państwa. Ponadto uważa prawo ustawowe wyższym nad niepisanym prawem boskim, dlatego  zasady boskie jego zdaniem nie mogą wkraczać w kompetencje króla.  

Kreon jako władca lekceważył prawa jednostki, łamał prawa religijne, pogardzał wiarą ludu.  

       Priam natomiast jest bohaterem  „Odprawy posłów greckich“ Jana Kochanowskiego.  

To władca słaby, nieudolny,  niepotrafiący  podjąć decyzji zgodnej z dobrem swego państwa.  

Jest całkowicie pozbawiony intuicji politycznej, nie przekonują go ani rzeczowe argumenty Antenora, ani prorocze wizje Kasandry, pozostaje głuchy na wszystkie oznaki zbliżającego się niebezpieczeństwa.  Ponadto niefrasobliwie ulega słabości do swojego syna Aleksandra, mimo że deklarował niezawisłość w sferze decyzji.

Priam jest władcą zrzucającym odpowiedzialność na innych (radę), biernym, ulegającym  sentymentom rodzinnym.  

      Władza to wielka odpowiedzialność za kraj i poddanych. Rządzący  muszą być silni, zdecydowani, ale  powinni liczyć się ze zdanie  społeczeństwa. Nie mogą uważać, że tylko oni mają możność wydawania rozkazów, które są jedynymi słusznymi. Decyzje nieudolnego władcy,  wykorzystywanie  władzy do zaspokajania własnych, egoistycznych zachcianek,  mogą doprowadzić do upadku państwa.