Question

Poprosze coś
o Katyniu

z roku 1940
prosze na jak najszybciej
dam naj
;*

Answer 1

Kalendarium Katyńskie


2.X.1939 Decyzja Biura Politycznego KC WKP(b) "O jeńcach wojennych".
3.X.1939

Rozkaz ludowego komisarza spraw wewnętrznych Ławrientija Berii o utworzeniu obozów dla polskich jeńców wojennych w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku.
II-III.1940

III Konferencja Metodyczna NKWD i Gestapo w Zakopanem. Narady trwały 6 tygodni. Tu dopracowano metodykę i organizację zbrodni na polskich jeńcach. W konferencji wzięli udział zaproszeni przedstawiciele wywiadu brytyjskiego. Wniosek - rządy Wielkiej Brytanii i hitlerowskich Niemiec doskonale znały plany wymordowania jeńców polskich!!!
(Czy gen. Sikorski musiał zginąć, bo o tym wiedział?).
5.III.1940

Decyzja Politbiura o rozstrzelaniu 14,7 tys. polskich jeńców i 11 tys. polskich obywateli przetrzymywanych w więzieniach w zachodnich obwodach Białorusi i Ukrainy. Za rozstrzelaniem głosowali: Józef Stalin, Kliment Woroszyłow, Wiaczesław Mołotow, Anastas Mikojan, Łazar Kaganowicz, Michaił Kalinin, Ławrientij Beria. Nikt się nie wstrzymał. Nikt nie był przeciw.
3.IV-19.V.1940

Rozstrzelanie jeńców w Katyniu (z obozu w Kozielsku - 4421 osób), w w Twerze (z obozu w Ostaszkowie - 6311 osób) i w Charkowie (z obozu w Starobielsku - 3820 osób).
wiosna-lato 1940

Rozstrzelanie 7305 polskich obywateli więzionych na Białorusi i Ukrainie.
16.VIII.1941

Konferencja gen. Andersa z przedstawicielami władz radzieckich (Panfiłow, Żukow). Strona radziecka uchyla się od odpowiedzi na temat obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku.
wiosna 1942 Polscy robotnicy przymusowi z załogi pociągu naprawczego Bahnzug 2005 München, poinformowani przez miejscową Polkę, odnajdują na uroczysku Kozie Góry w Lesie Katyńskim groby polskich oficerów i stawiają na nich dwa krzyże brzozowe.
18.II.1943 Początek rozkopywania grobów katyńskich i pierwsze ekshumacje dokonane przez Niemców.
IV-VI.1943

Odkrycie grobów w Katyniu i pierwsza ekshumacja dokonana przez Niemców.
IV.1943

Związek Patriotów Polskich (żydzi-polskojęzyczni komuniści) zwracają się z prośbą do rządu ZSRR (Stalina) o zgodę na utworzenie w ZSRR polskiej jednostki wojskowej.
21.IV.1943

Artykuł moskiewskiej "Prawdy" i Agencji TASS oskarżający Polaków o współpracę z Hitlerem.
25-26.IV.1943

Nota rządu ZSRR zrywająca stosunki z rządem polskim w Londynie.
V.1943

Formowanie 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki, ramienia zbrojnego dla przyszłego komunistycznego polskiego rządu.
4.VII.1943

W lotniczym wypadku pod Gibraltarem ginie gen. Sikorski. Samolot tonie dość długo, ale cało wychodzi tylko czeski pilot. Nikt poza nim nie próbuje opuścić tonącego samolotu, bo prawdopodobnie już w chwili startu żaden z pasażerów nie był żywy. Gen. Sikorski był prawdopodobnie trzecią osobą wśród aliantów, oprócz Stalina i Churchila, która znała prawdę o Katyniu.
IX.1943-I.1944

Działanie komisji Nikołaja Burdenki, druga ekshumacja tym razem dokonana przez Rosjan. Zacieranie pozostałych śladów.
8.X.1945 Akt oskarżenia przeciwko niemieckim przestępcom wojennym odczytany w Berlinie w imieniu Wielkiej Brytanii, Francji, Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego, gdzie oskarżono Niemcy o popełnienie zbrodni katyńskiej.
30.XI.1945 W Egipcie ukazuje się Lista zaginionych jeńców z obozów rosyjskich Kozielsk, Ostaszków i Starobielsk, zestawiona przez Biuro Opieki nad Rodzinami Wojskowymi Dowództwa Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR uzupełniona spisem Biura Pomocy Rodzinom Wojskowych i Jeńców Wojennych Dowództwa Wojsk Polskich na Środkowym Wschodzie (L. dz. 904/RW/45).
13-14.II.1946 Prokurator ZSRR płk. Pokrowski oskarża Niemców w procesie norymberskim o popełnienie zbrodni katyńskiej. Wielka Brytania milczy.
30.IX-1.X.1946 Odczytanie wyroku w procesie norymberskim. W tekscie wyroku nie stwierdzono winy Niemców za dokonanie zbrodni katyńskiej.
18.IX.1951-22.XII.1952

Prace "Komisji do przeprowadzenia pełnych i całkowitych badań masakry katyńskiej" powołanej przez Kongres USA. Jej raport całkowicie obciążył ZSRR odpowiedzialnością za popełnioną zbrodnię.
13.IV.1990

Komunikat TASS: zbrodnia katyńska jest dziełem stalinowskiego NKWD. Tego samego dnia prezydent Michaił Gorbaczow przekazuje stronie polskiej pierwsze dokumenty katyńskie (tzw. listy śmierci).
25.XII.1990

Rozpoczęcie śledztwa w "sprawie katyńskiej", dochodzenie prowadzi Naczelna Prokuratura Wojskowa ZSRR we współpracy z Prokuraturą Generalną RP.
lato 1991

Ekshumacja w Charkowie i Miednoje prowadzone przez polskich ekspertów na potrzeby śledztwa.
4.X.1992

Wysłannik prezydenta Rosji Jelcyna prof. Rudolf Pichoja wręcza w Belwederze dokumenty katyńskie m.in. decyzję Politbiura KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. oraz notatkę szefa KGB Aleksandra Szelepina z 9 marca 1959 r. do Nikity Chruszczowa z propozycją zniszczenia 21857 teczek personalnych polskich jeńców i więźniów zamordowanych w 1940 r.
5.V.1994

Szef Służby Bezpieczeństwa Ukrainy gen. Andriej Chomicz daje polskiemu prokuratorowi Stefanowi Śnieżko wykaz 3435 nazwisk więźniów rozstrzelanych przez NKWD na Ukrainie na mocy decyzji Politbiura z 5 marca 1949 r. (tzw. listę Cwietuchina).
IX.1994

Ciąg dalszy ekshumacji w Miednoje i Katyniu.
21.IV.1995

Szef Zarządu Zasobów Archiwalnych Federalnej Służby Bezpieczeństwa gen. Anatolij Krajuszkin oficjalnie informuje, że teczki osobowe i wyroki śmierci wydane przez trójkę NKWD ZSRR (Mierkułow, Kabułow, Basztakow) zostały spalone na Łubiance na przełomie marca i kwietnia 1959 r. na polecenie Chruszczowa.
2004

Śledztwo w sprawie katyńskiej trwa! Strona rosyjska nie wykazuje zainteresowania. Rząd 'polski' też nie! Czy "starzy lewicowi przyjaciele" doszli do cichego porozumienia? Czy może czekają, aż przyschnie świeża rana na ciele niewinnej Rosji zadana przez niewdzięcznych Polaków?





Kalendarium poszukiwań "zaginionych" polskich jeńców wojennych
na podstawie: Andrzej Leszek Szczesniak "Katyń - tło historyczne, fakty, dokumenty", Alfa, 1989.


13-30.X.1940

Rozmowy NKWD z polskimi oficerami-więźniami Butyrek i Łubianki na temat tworzenia polskiej "czerwonej" dywizji w ZSRR. Na żądanie płk. Berlinga o włączenie do dywizji polskich oficerów z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa. Mierkułow odpowiada: Nie, ci to nie. Zrobiliśmy z nimi wielką pomyłkę".
30.VII.1941 Podpisanie polsko-sowieckiego układu o współpracy.
4.VIII.1941 Zwolnienie gen. Andersa z sowieckiego więzienia.
13.VIII.1941 Rozporządzenie Prezydium Rady Najwyższej ZSRR o amnestii dla Polaków.
14.VIII.1941 Podpisanie polsko-radzieckiej umowy wojskowej.
16.VIII.1941 Pierwsza oficjalna konferencja gen. Andersa z przedstawicielami władz wojskowych (gen. Panfiłow i gen. Żukow z NKWD). Strona radziecka uchyla się od odpowiedzi na temat obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie.
VIII.1941 Utworzenie specjalnego biura Sztabu Armii Polskiej w ZSRR pod kierownictwem rtm. Józefa Czapskiego ds. Zaginionych z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa.
6.IX.1941 Ambasador polski w ZSRR St. Kot wręcza A. Wyszyńskiemu (wtedy zastępcy przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych) pierwszą listę zaginionych.
20.IX.1941 Interwencja St. Kota u A. Wyszyńskiego w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
27.IX.1941 Nota ambasadora St. Kota do rządu ZSRR w sprawie nierealizowania układu z 30.VII 1941 r.
IX-X.1941 Służby wywiadowcze Polski Walczącej na rozkaz gen. Sikorskiego poszukują w kraju i niemieckich oflagach zaginionych jeńców z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa rzekomo zwolnionych do Kraju. Bez rezultatu.
6.X.1941 Interwencja St. Kota u A. Wyszyńskiego w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
13.X.1941 Nota Ambasady Polskiej do rządu ZSRR w sprawie niewypełnienia zobowiązań co do zwolnienia obywateli polskich.
14.X.1941 Ponowna interwencja St. Kota u A. Wyszyńskiego w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
15.X.1941 Specjalna nota gen. Sikorskiego do radzieckiego ambasadora przy rządzie polskim Bogomołowa w sprawie zaginionych jeńców. Nota bez odpowiedzi.
22.X.1941 Interwencja St. Kota u W. Mołotowa w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
1.XI.1941 Ambasador St. Kot wręcza W. Mołotowowi poufną notę, w której usiłuje skłonić rząd ZSRR do zwolnienia jeńców wojennych.
2.XI.1941 Kolejna interwencja St. Kota u A. Wyszyńskiego w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
3.XI.1941 Interwencja brytyjska u władz ZSRR w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
4.XI.1941 Pismo gen. Andersa do NKWD z prośbą o wyjaśnienie losu zaginionych jeńców wraz z podaniem liczby zaginionych - 8722 osób.
8.XI.1941 Nota W. Mołotowa do Rządu Polskiego o "pełnym wykonaniu ukazu amnestyjnego w stosunku do Polaków".
12.XI.1941 Interwencja St. Kota u A. Wyszyńskiego w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
14.XI.1941 Nota ambasadora Bogomołowa do ambasadora Raczyńskiego stwierdzająca zwolnienie wszystkich jeńców. Przyjęcie St. Kota przez J. Stalina. Interwencja w sprawie zaginionych jeńców wojennych.
1.XII.1941 Notatka Ambasady Polskiej stwierdzająca, że brak jakichkolwiek śladów po 95% wszystkich jeńcach z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa.
3.XII.1941 Rozmowa gen. Sikorskiego ze Stalinem w obecności gen. Andersa i W. Mołotowa. Sikorski wręcza Stalinowi drugą listę 4000 zaginionych.

Stalin oświadcza, że zaginieni uciekli do Mandżurii.
I.1942 Rtm. Józef Czapski z upoważnienia gen. Andersa interweniuje u naczelnika NKWD obwodu czkałowskiego Bzyrowa oraz u szefa Gułagu gen. Nasiedkina.
28.I.1942 Oficjalna interwencja Rządu Polskiego w sprawie zaginionych jeńców (nota nr 49). Bez odpowiedzi.
3.II.1942 Rtm. Józef Czapski interweniuje u gen. Rajchmana z NKWD.
8.III.1942 Cenzura radziecka zabrania ogłaszania w piśmie "Polska" poszukiwań rodzin na terenie ZSRR.
18.III.1942 Gen. Anders i płk Okulicki u Stalina. Kolejna interwencja. Wręcznie kolejnej listy z 4518 zaginionych.
19.V.1942 Ambasada Polska składa w Moskwie "Memorandum w sprawie wykonania Protokołu Dodatkowego do Układu Polsko-Sowieckiego z dnia 30.VII.1941" dotyczace sprawy zaginionych jeńców.
13.VI.1942 Wiadomości z północy o "zatopieniu barek z jeńcami". Kolejna nota w sprawie zaginionych jeńców.
8.VII.1942 Aide-memoire rządu ZSRR na memorandum polskie z 19.V.1942 wyjaśnia, że jeńcy polscy: 1. wyjechali do Polski, 2. uciekli za granicę, 3. zmarli w drodze.
27.VII.1942 Nota polskiego ministra spraw zagranicznych w Londynie w sprawie zamknięcia przez władze radzieckie poboru do Polskich Sił Zbrojnych na terytorium ZSRR oraz w sprawie zaginionych jeńców.

Prawie dokładnie rok później w dziwnych okolicznościach ginie gen. Sikorski.

Wraz ze śmiercią generała, w gronie aliantów "uśmiercona" zostaje sprawa Katynia.