Średniowiecze było okresem, w którym nastąpił znaczny rozwój malarstwa. Bardzo popularne było malowanie na desce – we wcześniejszym okresie używano do tego celu farb temperowych. Później większym powodzeniem zaczęło się cieszyć malarstwo olejne. Również w epoce średniowiecza zaczęto malować freski. Cechą charakterystyczną dla malarstwa tej epoki było konsekwentne sięganie do tematyki religijnej. W zasadzie malarstwo rozwijało się głównie w obiektach sakralnych, w których do dnia dzisiejszego możemy podziwiać freski średniowieczne. Sztuka średniowieczna miała przede wszystkim stanowić hołd Bogu, z tego też powodu bardzo często postacie takie jak: Chrystus, Maria, apostołowie znajdowały się w centrum obrazu. Ich postacie były także znacznie większe niż pozostałe postacie ludzkie. Malarze średniowiecznie nie są tak znani jak artyści późniejszych epok, ponieważ w średniowieczu sztuka miała przede wszystkim chwalić Boga, twórca pozostawał najczęściej anonimowy. Wracając jeszcze do spraw czysto technicznych, warto wspomnieć, że obrazy średniowieczne określane są często mianem płaskich – chodzi o to, że nie stosowano w nich perspektywy. Ten sposób ujęcia tematu malarskiego sprawia między innymi, że malarstwo średniowieczne jest bardzo charakterystyczne. I nawet, mimo że odbiorca współczesny ceni sobie raczej inny sposób ujęcia malarskiego, to i tak dzieła takich artystów jak Hans Memling, Giotto czy Hieronim Bosch do dziś cieszą się wielkim uznaniem. Chyba każdy kojarzy słynny, przerażający, bardzo plastyczny obraz „Sąd Ostateczny” Memlinga, wspaniałe freski Giotta czy tez religijne, pełne kolorów, obrazy Bosha. Chyba nikt nie zaprzeczy, że malarstwo średniowieczne wywarło wielki wpływ na późniejszy rozwój tej sztuki. W wielu późniejszych epokach często korzystano ze schematów wypracowanych w średniowieczu.
Średniowiecze ( 400-1350 ) to czas gwałtownego rozwoju technik malarskich, głównie na desce: tempery, później oleju, a także fresku. Powszechna była tematyka religijna, na wschodzie Europy powstawały doskonałe ikony. Charakterystyczne dla średniowiecza jest hierarchiczne i idealistyczne przedstawianie postaci. Osoby ważniejsze są więc większe. Nie przywiązywano wielkiej wagi do realizmu anatomicznego, stąd liczne przekłamania w proporcjach ciała, "płaskość" postaci i obrazu. Malarstwo uzupełniano chętnie złotem, wykładając złotymi płatkami powierzchnię malowanej deski. Pod koniec średniowiecza lub na początku renesansu pojawił się pejzaż.
Średniowiecze było okresem, w którym nastąpił znaczny rozwój malarstwa. Bardzo popularne było malowanie na desce – we wcześniejszym okresie używano do tego celu farb temperowych. Później większym powodzeniem zaczęło się cieszyć malarstwo olejne. Również w epoce średniowiecza zaczęto malować freski. Cechą charakterystyczną dla malarstwa tej epoki było konsekwentne sięganie do tematyki religijnej. W zasadzie malarstwo rozwijało się głównie w obiektach sakralnych, w których do dnia dzisiejszego możemy podziwiać freski średniowieczne. Sztuka średniowieczna miała przede wszystkim stanowić hołd Bogu, z tego też powodu bardzo często postacie takie jak: Chrystus, Maria, apostołowie znajdowały się w centrum obrazu. Ich postacie były także znacznie większe niż pozostałe postacie ludzkie. Malarze średniowiecznie nie są tak znani jak artyści późniejszych epok, ponieważ w średniowieczu sztuka miała przede wszystkim chwalić Boga, twórca pozostawał najczęściej anonimowy. Wracając jeszcze do spraw czysto technicznych, warto wspomnieć, że obrazy średniowieczne określane są często mianem płaskich – chodzi o to, że nie stosowano w nich perspektywy. Ten sposób ujęcia tematu malarskiego sprawia między innymi, że malarstwo średniowieczne jest bardzo charakterystyczne. I nawet, mimo że odbiorca współczesny ceni sobie raczej inny sposób ujęcia malarskiego, to i tak dzieła takich artystów jak Hans Memling, Giotto czy Hieronim Bosch do dziś cieszą się wielkim uznaniem. Chyba każdy kojarzy słynny, przerażający, bardzo plastyczny obraz „Sąd Ostateczny” Memlinga, wspaniałe freski Giotta czy tez religijne, pełne kolorów, obrazy Bosha. Chyba nikt nie zaprzeczy, że malarstwo średniowieczne wywarło wielki wpływ na późniejszy rozwój tej sztuki. W wielu późniejszych epokach często korzystano ze schematów wypracowanych w średniowieczu.
Średniowiecze ( 400-1350 ) to czas gwałtownego rozwoju technik malarskich, głównie na desce: tempery, później oleju, a także fresku. Powszechna była tematyka religijna, na wschodzie Europy powstawały doskonałe ikony. Charakterystyczne dla średniowiecza jest hierarchiczne i idealistyczne przedstawianie postaci. Osoby ważniejsze są więc większe. Nie przywiązywano wielkiej wagi do realizmu anatomicznego, stąd liczne przekłamania w proporcjach ciała, "płaskość" postaci i obrazu. Malarstwo uzupełniano chętnie złotem, wykładając złotymi płatkami powierzchnię malowanej deski. Pod koniec średniowiecza lub na początku renesansu pojawił się pejzaż.