Woda rozpoczyna swój obieg dostając się do atmosfery wskutek parowania – głównie oceanów, następnie jezior, rzek i wilgotnej gleby, a także za pośrednictwem transpiracji roślin. Czym jest para wodna( efekt parownia ) – jest to niewidzialna gazowa faza wody. Pod tą [postacią jest ona najobficiej reprezentowana w atmosferze. Para wodna dostaje się do powietrza dzięki parowaniu wody morskiej i słodkiej oraz wskutek transpiracji roślin, opuszcza je natomiast kondensując się w postaci szronu, rosy, bądż cząsteczek tworzących chmury , które następnie opadają w postaci śniegu lub deszczu. Zamiana fazy ciekłej w gazową tzn. parowanie wymaga wkładu pewnej ilości energii, np. w postaci ciepła któremu nadaje się miano ciepła parowania. Tak więc procesowi parowania wody towarzyszy proces pobierania ciepła z powietrza bądż z wód- które ulegają jednocześnie ochłodzeniu. Ten zapas ciepła pozostaje zachowany w parze w postaci utajonego ciepła parowania. Gdy para wodna ulega kondensacji w wyniku wzajemnego zbliżenia się cząsteczek, skroplona woda oddaje cały zapas ciepła pobranego przedtem na parowanie. Ciepło to bierze udział w ogrzewaniu powietrza. Ciepło bowiem jest pobierane przez parującą wodę od ciał otaczających a zwracane w procesach kondensacji. Roczny dopływ pary wodnej do atmosfery na całej planecie odpowiada średnio warstwie wody o grubości 100cm. Wartość tę można obliczyć z danych zawartych w poniższej tabeli, zważywszy że oceany pokrywają około 70% powierzchni ziemi. Otrzymujemy łatwe równanie : 0,7(powierzchnia oceanów) * 125cm*rok (średnie parowanie oceanów) + 0,3 (pozostała powierzchnia lądów) * 41cm*rok (średnie parowanie dla kontynentów) = 100cm*rok.
POD WPŁYWEM CIEPŁA SŁONECZNEGO POWIECHRZNIA mórz i oceanów nieustanie paruje woda zmienia stam skupienia i masy pary
wodnej mieszają się z powietrzem.
Przy dostatecznie dużej wilgotności powietrza następuje skraplanie pary wodnej do postaci małych kropelek, które grupują się w widoczne skupienia chmury.
W wyniku ochładzania na niewielkich wysokościach powietrza zawierającego parę wodną powstają mgły. Chmury, niesione wiatrem przemieszczają się nad powierzchnią lądów mórz i oceanów. W określonych warunkach drobniutkie kropelki łączą się ze sobą w większe krople i opadają na ziemię jako deszcz, śnieg lub grad.
Ziemia wchłania opady atmosferyczne i gromadzi je w postaci wód gruntowych. W niektórych miejscach wody gruntowe wydostają się na powierzchnię i tak powstają źródła. Z nich biorą początek strumyki, te z kolei łączą się ze sobą w większe strumienie i rzeki, które wpadają do morza lub oceanu. W ten sposób zamyka się obieg wody w przyrodzie. Proces zaczyna się od nowa.
Woda rozpoczyna swój obieg dostając się do atmosfery wskutek parowania – głównie oceanów, następnie jezior, rzek i wilgotnej gleby, a także za pośrednictwem transpiracji roślin.
Czym jest para wodna( efekt parownia ) – jest to niewidzialna gazowa faza wody. Pod tą [postacią jest ona najobficiej reprezentowana w atmosferze. Para wodna dostaje się do powietrza dzięki parowaniu wody morskiej i słodkiej oraz wskutek transpiracji roślin, opuszcza je natomiast kondensując się w postaci szronu, rosy, bądż cząsteczek tworzących chmury , które następnie opadają w postaci śniegu lub deszczu. Zamiana fazy ciekłej w gazową tzn. parowanie wymaga wkładu pewnej ilości energii, np. w postaci ciepła któremu nadaje się miano ciepła parowania. Tak więc procesowi parowania wody towarzyszy proces pobierania ciepła z powietrza bądż z wód- które ulegają jednocześnie ochłodzeniu. Ten zapas ciepła pozostaje zachowany w parze w postaci utajonego ciepła parowania. Gdy para wodna ulega kondensacji w wyniku wzajemnego zbliżenia się cząsteczek, skroplona woda oddaje cały zapas ciepła pobranego przedtem na parowanie. Ciepło to bierze udział w ogrzewaniu powietrza. Ciepło bowiem jest pobierane przez parującą wodę od ciał otaczających a zwracane w procesach kondensacji.
Roczny dopływ pary wodnej do atmosfery na całej planecie odpowiada średnio warstwie wody o grubości 100cm. Wartość tę można obliczyć z danych zawartych w poniższej tabeli, zważywszy że oceany pokrywają około 70% powierzchni ziemi.
Otrzymujemy łatwe równanie :
0,7(powierzchnia oceanów) * 125cm*rok (średnie parowanie oceanów) + 0,3 (pozostała powierzchnia lądów) * 41cm*rok (średnie parowanie dla kontynentów) = 100cm*rok.
POD WPŁYWEM CIEPŁA SŁONECZNEGO POWIECHRZNIA mórz i oceanów nieustanie paruje woda zmienia stam skupienia i masy pary
wodnej mieszają się z powietrzem.
Przy dostatecznie dużej wilgotności powietrza następuje skraplanie pary wodnej do postaci małych kropelek, które grupują się w widoczne skupienia chmury.
W wyniku ochładzania na niewielkich wysokościach powietrza zawierającego parę wodną powstają mgły. Chmury, niesione wiatrem przemieszczają się nad powierzchnią lądów mórz i oceanów. W określonych warunkach drobniutkie kropelki łączą się ze sobą w większe krople i opadają na ziemię jako deszcz, śnieg lub grad.
Ziemia wchłania opady atmosferyczne i gromadzi je w postaci wód gruntowych. W niektórych miejscach wody gruntowe wydostają się na powierzchnię i tak powstają źródła. Z nich biorą początek strumyki, te z kolei łączą się ze sobą w większe strumienie i rzeki, które wpadają do morza lub oceanu. W ten sposób zamyka się obieg wody w przyrodzie. Proces zaczyna się od nowa.