Zasada ta ma ścisły związek ze zwyczajem dzielenia ziem (np. księstwa) przez umierajacego ojca między synów. Jeden z nich (w teorii) zostawał seniorem, czyli sędzią w sporach między braćmi. W teorii również zasada ta miała zapobiegać walkom między braćmi. W praktyce pogłebiała rozbicie dzielnicowe krajów Europy, bo każdy książe, a nawet rycerz był sobie panem na swojej ziemi. Prowadziła też do wielu drobnych konfliktów, bo wasalem księcia "X" mógł zostać rycerz mieszkający na ziemiach księcia "Y". Zasada ta niszczyła też poczucie przynależności narodowej, bo pojęcie "państwo" zastąpiła osoba silniejszego "opiekuna", któremu wasal składał sluby wierności.
Zasada ta ma ścisły związek ze zwyczajem dzielenia ziem (np. księstwa) przez umierajacego ojca między synów. Jeden z nich (w teorii) zostawał seniorem, czyli sędzią w sporach między braćmi.
W teorii również zasada ta miała zapobiegać walkom między braćmi.
W praktyce pogłebiała rozbicie dzielnicowe krajów Europy, bo każdy książe, a nawet rycerz był sobie panem na swojej ziemi.
Prowadziła też do wielu drobnych konfliktów, bo wasalem księcia "X" mógł zostać rycerz mieszkający na ziemiach księcia "Y".
Zasada ta niszczyła też poczucie przynależności narodowej, bo pojęcie "państwo" zastąpiła osoba silniejszego "opiekuna", któremu wasal składał sluby wierności.