Niemcy okrzyknęli zwycięstwo pod Tannenbergiem w 1914 r. wielkim rewanżem za klęskę pod pobliskim Grunwaldem w roku 1410. Nie przeszkadzało im, że po 500 latach od rzezi Krzyżaków między pruskie jeziora i lasy weszli Rosjanie, a nie Polacy. Pokonali Słowian i tyle.
Po bitwie pod Gąbinem (niem. Gumbinnen), zakończonej porażką Niemców, dowódca niemieckiej 8 Armii – gen. Maximilian von Prittwitz und Gaffron uznał sytuację za beznadziejną i 20 sierpnia zarządził odwrót za Wisłę. 22 sierpnia za nieudolność został usunięty ze stanowiska wraz z szefem sztabu generałem Georgiem von Waldersee. Szef niemieckiego Sztabu Generalnego – generał Helmuth von Moltke wyznaczył tego samego dnia nowego dowódcę 8 Armii generała Paula von Hindenburga i szefa sztabu generała Ericha Ludendorffa. 23 sierpnia obaj generałowie przybyli do Malborka (niem. Marienburg).
Z powodu wcześniejszych rozkazów von Prittwitza główne siły 8 Armii oderwały się od wojsk rosyjskiej 1 Armii generała Pawła Rennenkampfa i znajdowały się w odwrocie. Nowy plan działań niemieckich przewidywał zatem uderzenie na rosyjską 2 Armię gen. Aleksandra Samsonowa. Zarys planu został przedstawiony przez zastępcę szefa sztabu 8 Armii płk Maxa Hoffmanna jeszcze przed zdjęciem z dowodzenia von Prittwitza, a szczegółowo opracowany przez gen. Ludendorffa i gen. von Hindenburga. Zakładał on skupienie całości sił 8 Armii. Tymczasem I Korpus 23 sierpnia ładował się jeszcze do pociągów na pięciu różnych stacjach bądź znajdował się już w drodze na południe i, jak oceniano, potrzebował jeszcze dwóch dni na osiągnięcie pełnej gotowości do działań, zaś korpusy gen. Augusta von Mackensena (XVII) i gen. Otto von Belowa (I Rezerwowy) nie rozpoczęły jeszcze załadunku i znajdowały się około 50–65 km od pozycji armii Rennenkampfa, który – jeżeli zdecydowałby się na aktywne działania – mógł podążyć za nimi i zaatakować je od tyłu.
Znajdująca się na wschodzie armia gen. Rennenkampfa jednak nadal pozostawała na miejscu i nie atakowała wycofujących się po porażce Niemców, natomiast nacierająca od południa rosyjska 2 Armia gen. Samsonowa w dniu 22 sierpnia, po starciu z XX Korpusem generała Friedricha von Scholtza osłaniającym granicę od południa, zajęła położone około 15 km od granicy Działdowo (niem. Soldau ) i Nidzicę (niem. Neidenburg ). Dokonał tego XV Korpus dowodzony przez generała Martosa.
Wyjaśnienie:
to jest w wiki
w krutrzej wersii
Niemcy okrzyknęli zwycięstwo pod Tannenbergiem w 1914 r. wielkim rewanżem za klęskę pod pobliskim Grunwaldem w roku 1410. Nie przeszkadzało im, że po 500 latach od rzezi Krzyżaków między pruskie jeziora i lasy weszli Rosjanie, a nie Polacy. Pokonali Słowian i tyle.
Odpowiedź:
w krutrzej wersii
Niemcy okrzyknęli zwycięstwo pod Tannenbergiem w 1914 r. wielkim rewanżem za klęskę pod pobliskim Grunwaldem w roku 1410. Nie przeszkadzało im, że po 500 latach od rzezi Krzyżaków między pruskie jeziora i lasy weszli Rosjanie, a nie Polacy. Pokonali Słowian i tyle.
Po bitwie pod Gąbinem (niem. Gumbinnen), zakończonej porażką Niemców, dowódca niemieckiej 8 Armii – gen. Maximilian von Prittwitz und Gaffron uznał sytuację za beznadziejną i 20 sierpnia zarządził odwrót za Wisłę. 22 sierpnia za nieudolność został usunięty ze stanowiska wraz z szefem sztabu generałem Georgiem von Waldersee. Szef niemieckiego Sztabu Generalnego – generał Helmuth von Moltke wyznaczył tego samego dnia nowego dowódcę 8 Armii generała Paula von Hindenburga i szefa sztabu generała Ericha Ludendorffa. 23 sierpnia obaj generałowie przybyli do Malborka (niem. Marienburg).
Z powodu wcześniejszych rozkazów von Prittwitza główne siły 8 Armii oderwały się od wojsk rosyjskiej 1 Armii generała Pawła Rennenkampfa i znajdowały się w odwrocie. Nowy plan działań niemieckich przewidywał zatem uderzenie na rosyjską 2 Armię gen. Aleksandra Samsonowa. Zarys planu został przedstawiony przez zastępcę szefa sztabu 8 Armii płk Maxa Hoffmanna jeszcze przed zdjęciem z dowodzenia von Prittwitza, a szczegółowo opracowany przez gen. Ludendorffa i gen. von Hindenburga. Zakładał on skupienie całości sił 8 Armii. Tymczasem I Korpus 23 sierpnia ładował się jeszcze do pociągów na pięciu różnych stacjach bądź znajdował się już w drodze na południe i, jak oceniano, potrzebował jeszcze dwóch dni na osiągnięcie pełnej gotowości do działań, zaś korpusy gen. Augusta von Mackensena (XVII) i gen. Otto von Belowa (I Rezerwowy) nie rozpoczęły jeszcze załadunku i znajdowały się około 50–65 km od pozycji armii Rennenkampfa, który – jeżeli zdecydowałby się na aktywne działania – mógł podążyć za nimi i zaatakować je od tyłu.
Znajdująca się na wschodzie armia gen. Rennenkampfa jednak nadal pozostawała na miejscu i nie atakowała wycofujących się po porażce Niemców, natomiast nacierająca od południa rosyjska 2 Armia gen. Samsonowa w dniu 22 sierpnia, po starciu z XX Korpusem generała Friedricha von Scholtza osłaniającym granicę od południa, zajęła położone około 15 km od granicy Działdowo (niem. Soldau ) i Nidzicę (niem. Neidenburg ). Dokonał tego XV Korpus dowodzony przez generała Martosa.
Wyjaśnienie:
to jest w wiki
w krutrzej wersii
Niemcy okrzyknęli zwycięstwo pod Tannenbergiem w 1914 r. wielkim rewanżem za klęskę pod pobliskim Grunwaldem w roku 1410. Nie przeszkadzało im, że po 500 latach od rzezi Krzyżaków między pruskie jeziora i lasy weszli Rosjanie, a nie Polacy. Pokonali Słowian i tyle.