Prowadzi ono do zmian właściwości fizykochemicznych gleb oraz do naruszania funkcjonalnych i strukturalnych właściwości życia biologicznego. Zakwaszenie gleby sprzyja też uruchamianiu lub powstawaniu składników fitotoksycznych (np. wodorotlenek glinu w kwaśnym środowisku ulega rozkładowi z wydzieleniem wolnych jonów, które są łatwo przyswajalne przez rośliny). Zatrucie glinem pojawia się, w formie uszkodzenia systemu korzeniowego i zahamowaniu wzrostu. Mogą też występować zatrucia roślin jonami Fe i Mn. Obniżenie zasadowości gleb następuje też w skutek strat wapnia i magnezu. Niedobory magnezu powodują zmniejszenie ilości chlorofilu w roślinach co objawia się żółknięciem liści, a nawet pędów i usychaniem roślin. Drzewa leśne na skutek braku Mg łatwiej ulegają działaniu szkodników i pasożytów leśnych.
PESTYCYDY
Wpływają one głównie negatywnie na procesy biochemiczne mikroorganizmów glebowych (głównie na nitryfikację i wiązanie azotu atmosferycznego) oraz powodują zmęczenie gleb, polegające na gwałtownym obniżeniu płodów na skutek okresowego załamania równowagi biologicznej. Szacuje się, że obecnie w warunkach polskich pestycydy są stosowane na obszarze 8 mln. ha gruntów rolnych.
METALE CIĘŻKIE
Objawy chorobowe u roślin wywołane metalami ciężkimi są w warunkach naturalnych rzadkie, ale nie można ich zupełnie wykluczyć. Oddziaływanie szkodliwe może być rożne . Mogą one blokować układy enzymatyczne, wywołując zmiany fizjologiczne. W wyniku blokowania reduktazy azotanowej może dochodzić do gromadzenia się azotanów w roślinach, co jest niekorzystne dla zdrowia zwierząt i ludzi. Objawy toksycznego oddziaływania metali ciężkich na rośliny ujawniają się przede wszystkim uszkodzeniem ich systemu korzeniowego. Toksyczne działanie metali ciężkich na zwierzęta jest szczególnego rodzaju; najbardziej narażony na nie jest człowiek, gdyż. najwięcej metali ciężkich dostaje się do jego organizmu wraz z pokarmem. Do metali jednoznacznie szkodliwych należą Mg i Pb, a szczególnie Cd, które kumulują się w nerkach i wątrobie. Metale ciężkie oprócz przewodu pokarmowego są wchłaniane także przez układ oddechowy.
Prowadzi ono do zmian właściwości fizykochemicznych gleb oraz do naruszania funkcjonalnych i strukturalnych właściwości życia biologicznego. Zakwaszenie gleby sprzyja też uruchamianiu lub powstawaniu składników fitotoksycznych (np. wodorotlenek glinu w kwaśnym środowisku ulega rozkładowi z wydzieleniem wolnych jonów, które są łatwo przyswajalne przez rośliny). Zatrucie glinem pojawia się, w formie uszkodzenia systemu korzeniowego i zahamowaniu wzrostu. Mogą też występować zatrucia roślin jonami Fe i Mn. Obniżenie zasadowości gleb następuje też w skutek strat wapnia i magnezu. Niedobory magnezu powodują zmniejszenie ilości chlorofilu w roślinach co objawia się żółknięciem liści, a nawet pędów i usychaniem roślin. Drzewa leśne na skutek braku Mg łatwiej ulegają działaniu szkodników i pasożytów leśnych.
PESTYCYDY
Wpływają one głównie negatywnie na procesy biochemiczne mikroorganizmów glebowych (głównie na nitryfikację i wiązanie azotu atmosferycznego) oraz powodują zmęczenie gleb, polegające na gwałtownym obniżeniu płodów na skutek okresowego załamania równowagi biologicznej. Szacuje się, że obecnie w warunkach polskich pestycydy są stosowane na obszarze 8 mln. ha gruntów rolnych.
METALE CIĘŻKIE
Objawy chorobowe u roślin wywołane metalami ciężkimi są w warunkach naturalnych rzadkie, ale nie można ich zupełnie wykluczyć. Oddziaływanie szkodliwe może być rożne . Mogą one blokować układy enzymatyczne, wywołując zmiany fizjologiczne. W wyniku blokowania reduktazy azotanowej może dochodzić do gromadzenia się azotanów w roślinach, co jest niekorzystne dla zdrowia zwierząt i ludzi. Objawy toksycznego oddziaływania metali ciężkich na rośliny ujawniają się przede wszystkim uszkodzeniem ich systemu korzeniowego. Toksyczne działanie metali ciężkich na zwierzęta jest szczególnego rodzaju; najbardziej narażony na nie jest człowiek, gdyż. najwięcej metali ciężkich dostaje się do jego organizmu wraz z pokarmem. Do metali jednoznacznie szkodliwych należą Mg i Pb, a szczególnie Cd, które kumulują się w nerkach i wątrobie. Metale ciężkie oprócz przewodu pokarmowego są wchłaniane także przez układ oddechowy.