Grecki hoplita - jego ubiór charakteryzował się : *hełemem - który chornił głowę przed cioami. *włócznią-była ro podstawowa bron hoplity. Na jednym z jej konców znajdował się żelazy grot wykorzystywany do kłucia przeciwnika. *pancerzem-wykonane były z brązu. *hoplon-była to duża i okręagła tarczxa chroniaca wojowników przed ciosami i strzłąmi , *miecz-był używany do walki .
W przeciwieństwie do wcześniejszych piechurów hoplici nie staczali pojedynków trakcie bitwy tylko ruszali do boju w zwartej formacji zwanej falangą. Taka taktyka wymagała dyscypliny starannego wyszkolenia i dokładnej koordynacji. Falangę stanowił długi blok żołnierzy obejmujący zwykle 8 rzędów. W razie zranienia lub śmierci jednego z hoplitów jego miejsce zajmował inny stojący za nim. Każdego wojownika chroniły dwie tarcze: jego własna oraz towarzysza z prawej strony. Żołnierz stojący najbardziej na prawo pozostawał jednak częściowo odsłonięty z lewej strony przez co prawe skrzydło falangi było jej najsłabszym punktem. Podczas bitwy dowódcy starali się uderzać właśnie w to miejsce.
Grecki hoplita - jego ubiór charakteryzował się :
*hełemem - który chornił głowę przed cioami.
*włócznią-była ro podstawowa bron hoplity. Na jednym z jej konców znajdował się żelazy grot
wykorzystywany do kłucia przeciwnika.
*pancerzem-wykonane były z brązu.
*hoplon-była to duża i okręagła tarczxa chroniaca wojowników przed ciosami i strzłąmi ,
*miecz-był używany do walki .
W przeciwieństwie do wcześniejszych piechurów hoplici nie staczali pojedynków trakcie bitwy tylko ruszali do boju w zwartej formacji zwanej falangą. Taka taktyka wymagała dyscypliny starannego wyszkolenia i dokładnej koordynacji. Falangę stanowił długi blok żołnierzy obejmujący zwykle 8 rzędów. W razie zranienia lub śmierci jednego z hoplitów jego miejsce zajmował inny stojący za nim. Każdego wojownika chroniły dwie tarcze: jego własna oraz towarzysza z prawej strony. Żołnierz stojący najbardziej na prawo pozostawał jednak częściowo odsłonięty z lewej strony przez co prawe skrzydło falangi było jej najsłabszym punktem. Podczas bitwy dowódcy starali się uderzać właśnie w to miejsce.