Pomóżcie mi , proszę dam naj ; * Dzieło Szekspira stało się inspiracją dla twórców wielu dziedzin sztuki: literatury , malarstwa , muzyki , filmu. Zbierz informacje na temat utworów nawiązujących do histroii kochanków z Werony ( przygotuj prezentację multimedialną lub referat ) ja referat opisać w zeszycie muszę to ! :) dziękuję ♥ ♥
More Questions From This User See All
Zacznę od kwestii kontekstów i nawiązań do historii Romea i Julii w twórczości poetów dziewiętnastego stulecia. Warto podkreślić, że polscy romantycy (np. Juliusz Słowacki, Adam Mickiewicz, Cyprian Kamil Norwid) nazywają Szekspira swoim idolem i chętnie czerpią motywy, wątki, zwroty, wyrażenia i porównania z jego bogatej spuścizny literackiej. Jednak bezpośrednio do lirycznej tragedii Szekspira nawiązuje Cyprian Kamil Norwid w wierszu pt. "W Weronie". Poeta sugeruje, że śmierć kochanków jest wyrazem ich romantycznego buntu wobec świata i walki o prawo do miłości. Podmiot liryczny składa hołd potędze wielkich uczuć ludzkich, które przezwyciężają to, co dyktuje rozum. Okazuje się, że fortuny Montekich i Kapuletów po upływie czasu zamieniają się w ruiny, zgliszcza i gruzy, natomiast wzruszająca historia dwojga zakochanych staje się legendą i pokonuje próbę czasu, po to, by poruszać wyobraźnię i wrażliwość kolejnych pokoleń. Na grobowiec Romea i Julii spada meteoryt, który według wierzeń ludowych był "łzą aniołów". Metafora ta sugeruje, że miłość, która jest także atrybutem Boga, nie może być potępiona. Podmiot liryczny współczuje razem z aniołami Romeowi i Julii, którym nie było dane cieszyć się wspólnym szczęściem. Bogata metaforyka (animizacje i personifikacje) tworzy w tym wierszu nastrój melancholii i zadumy nad światem.
Z kolei odwołam się innego przykładu pochodzącego z twórczości mniej znanego romantycznego poety, Ryszarda Wincentego Berwińskiego, który również nawiązuje do tragedii Szekspira w wierszu pt. "Ostatni Romeo". Liryczny bohater po raz ostatni żegna się z ukochaną Julią, bo wie, że przyłączając się do powstańców listopadowych, walczących o wolność ojczyzny, skazuje siebie na dobrowolną śmierć. Utwór ten jest parafrazą słynnej sceny balkonowej z tragedii "Romeo i Julia" i przyjmuje formę lirycznego i tkliwego dialogu dwojga zakochanych. Nagromadzone w wierszu epitety, np. "serce skrwawione", "dusza rozdarta" podkreślają smutek i ból towarzyszące rozstaniu kochanków. Liryk kończą pełne dramatyzmu słowa: "Bywaj mi zdrowa na wieki!".