Aby określić, czy cząsteczka jest polarna badamy rozkład momentów dipolowych poszczególnych jej partii.
Moment dipolowy jest wielkością wektorową- posiada więc określoną długość, zwrot, kierunek.
Suma wektorowa składowych momentów dipolowych określa nam moment dipolowy całej cząsteczki.
Łatwiej zrozumiesz zasadę na prostej cząsteczce O=C=O. Możemy tu wyróżnić dwa wektory (zwrócone od atomu węgla do atomów tlenu). Mają one tę samą wartość, kierunek, lecz różnią się zwrotem. Ich działanie znosi się wzajemnie, zatem całkowity moment dipolowy cząsteczki jest równy zero.
Cząsteczka ta jest zatem niepolarna.
Cząsteczka jest polarna tylko wtedy, gdy wartość jej momentu dipolowego jest różna od zera.
Możesz również narysować sobie wzór strukturalny.
Kształt cząsteczki rozstrzyga o tym, jak ładunki rozmieszczone są w przestrzeni.
Jeżeli cząsteczka jest polarna, wówczas tak rozmieszczone bieguny można oddzielić jedną płaszczyzną.
I teraz. O ile jest to bardzo widoczne dla małych cząsteczek typu HCl, H20, o tyle ciężej jest dostrzec relacje między ułożeniem atomów naładowanych przeciwnymi znakami. Dlaczego? Zazwyczaj następuje polaryzacja wiązań. Wspólna para elektronowa może być różnie przesunięta w zależności od wielkości cząsteczki, bądź różnicy elektroujemności.
Aby określić, czy cząsteczka jest polarna badamy rozkład momentów dipolowych poszczególnych jej partii.
Moment dipolowy jest wielkością wektorową- posiada więc określoną długość, zwrot, kierunek.
Suma wektorowa składowych momentów dipolowych określa nam moment dipolowy całej cząsteczki.
Łatwiej zrozumiesz zasadę na prostej cząsteczce O=C=O. Możemy tu wyróżnić dwa wektory (zwrócone od atomu węgla do atomów tlenu). Mają one tę samą wartość, kierunek, lecz różnią się zwrotem. Ich działanie znosi się wzajemnie, zatem całkowity moment dipolowy cząsteczki jest równy zero.
Cząsteczka ta jest zatem niepolarna.
Cząsteczka jest polarna tylko wtedy, gdy wartość jej momentu dipolowego jest różna od zera.
Możesz również narysować sobie wzór strukturalny.
Kształt cząsteczki rozstrzyga o tym, jak ładunki rozmieszczone są w przestrzeni.
Jeżeli cząsteczka jest polarna, wówczas tak rozmieszczone bieguny można oddzielić jedną płaszczyzną.
I teraz. O ile jest to bardzo widoczne dla małych cząsteczek typu HCl, H20, o tyle ciężej jest dostrzec relacje między ułożeniem atomów naładowanych przeciwnymi znakami. Dlaczego? Zazwyczaj następuje polaryzacja wiązań. Wspólna para elektronowa może być różnie przesunięta w zależności od wielkości cząsteczki, bądź różnicy elektroujemności.