Question

Poezja baroku ,, Do trupa " o Swej pannie Środki stylistyczne

Answer 1

Do trupa“

- apostrofa: „Leżysz zabity (...)"

- epitet: „jawne świece“,  "płomień skryty", „suknem żałobnym“,  „okropnej ciemności“,

"piekielnej śreżodze", „ małej chwili“, „żywiołem/ Wiecznym"

- antyteza:  "ty - strzałą śmierci, ja - strzałą miłości"

- porównanie:  "Tyś jak lód, a jam w piekielnej śreżodze"

- elipsa:  "ty - strzałą śmierci, ja - strzałą miłości" - rumianości, / Ty jawne świece, ja mam płomień skryty)

hiperbola: „ jam w piekielnej śreżodze"

- anafora: "Ty (...) , / Ty (...)“

- metafora: "Rozum łańcuchem powity"

-archaizm:  "stawszy się","jam"

- uosobienie: „mój język kwili“

- przerzutnia: „Ja się nie mogę, stawszy się żywiołem/ Wiecznym mych ogniów (...)“, „Ty masz związane ręce, ja wolności/ Zbywszy mam rozum łańcuchem powity.“

wyliczenie: „Ty – strzałą śmierci, ja – strzałą miłości”, „Ty jawne świece, ja mam płomień skryty”

- paradoks: „Ja się nie mogę, stawszy się żywiołem/ Wiecznym mych ogniów, rozsypać popiołem.“

„O swej pannie“

- epitet: „Biały (...) alabastr“, „Białe mleko“, „Biały łabęć", „białym (...) piórem", „Biasły snieg“, „Biały kwiat"

- anafora: „Biały (...)“

- wyliczenie: „ Niż marmur, mleko, łabęć, perła, śnieg, lilije.“

- hiperbola: „Ale bielsza mej panny płeć twarzy i szyje/ Niż marmur, mleko, łabęć, perła, śnieg, lilije.“

metafora: „Biała perła nieczęstym zażywana sznurem“