Poeta w czasie pisania
to człowiek odwrócony
tyłem do świata
do nieporządku
rzeczywistości
Poeta w czasie pisania
jest bezbronny
łatwo go wtedy zaskoczyć
ośmieszyć przestraszyć
wynurzył się
wyszedł ze świata
zwierzęcego
na wędrownych piaskach
widać ślady jego ptasich
nóżek
z oddali dochodzą jeszcze
głosy słowa
ziarnisty śmiech
kobiet
ale nie wolno mu
spojrzeć
za siebie
wyrzucony na powierzchnię
pusty poniewiera się
po mieszkaniu
zakrywa twarz
na której maluje się
zdumienie
błąka uśmiech
jeszcze nie potrafi
odpowiadać
na najprostsze pytania
słyszał oddech wieczności
przyspieszony
nieregularny
ZADANIE: Obok wiersza w miejscu notatek wpisz swoje pierwsze przemyślenia i skojarzenia związane z tym, jak rozumiesz kolejne obrazy poetyckie zawarte w wierszu. PROSZĘ O POMOC BŁAGAM! ;]
Poeta w czasie tworzenia wierszy jest " wyłączony ze świata", zajmuje się tylko pracą, która go cała pochłania, może nie jeść i nie spać, żyje tylko pisaniem. Dla niego praca jest pożywieniem, tylko nią się pokrzepia i sprawia mu ogromną przyjemność, pomimo że ciężko pracuje. W czasie układania wierszy na to co dzieje się wokoło jego. Jest gluchy na wszelkie otaczające go dźwięki. Zapytany zachowuje się jak niesmiałe dziecko, które nie umie odpowiedzieć na najprostsze pytania. Skulony pisze i pisze. I w takiej pozycji może wyglądać śmiesznie. Ale on na nic nie zwraca uwagi bo tworzy, układa swoje rymy. Poeci to ludzie bujający w obłokach.
PS.może to coś pomoże.:D
licze na naj. :)