Podajcie mi złote myśli andrzeja stasiuka.Z góry dzięki;)
Paulina1645
Samotność wyzwolonego umysłu jest wielka jak niebo nad Siedmiogrodem. Myśl błądzi w niej jak bydlę w poszukiwaniu cienia albo wodopoju. Świat nie kończy się hukiem, ale rdzewieniem. Granatowa otchłań bydlęcych oczu jest jak lustro, w którym widzimy siebie jako ożywione mięso, obdarzone jednak pewnym rodzajem łaski. Przeznaczenie nie mieści się wewnątrz człowieka, lecz wokół niego. Rzeczy żyją tak długo, jak długo ktoś się nimi opiekuje. :)