Podajcie mi informacje o Fryderyku Chopinie a w załączniku jak możecie jego utwory
kamiila
Rodem Warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel - powiedział o nim wizjoner i poeta doby Romantyzmu, Cyprian Kamil Norwid.
Światem Chopina była Europa. Choć w chwili zwątpienia poważnie rozważał, czy nie wyemigrować za ocean, został nad Sekwaną do końca swych dni. Jego sztuka wywodziła się z polskich tradycji muzycznych, ale jej korzenie sięgały dzieł największych europejskich mistrzów minionych epok. On sam darzył wielkim szacunkiem geniusz Bacha i Mozarta, doceniał monumentalne dzieła Beethovena, a także Haendla. W wieku młodzieńczym fascynował go wirtuozowski styl brillant, królujący wówczas w europejskiej pianistyce. Gra koncertującego w Warszawie fenomenalnego skrzypka, Niccolò Paganiniego oczarowała Chopina i stała się dla niego inspiracją do skomponowania arcydzieła - pierwszego cyklu etiud. Włoski rodowód miało także słynne Chopinowskie legato - śpiewny sposób gry wywodzący się z operowego stylu bel canto.
Na drugim biegunie muzycznych zainteresowań kompozytora pozostawał folklor różnych narodów. Jak powszechnie wiadomo, w swych dziełach, szczególnie tych wywodzących się z form tanecznych, dał poetycką wykładnię muzyki ludu polskiego. Ale w oficjalnym nurcie twórczości pozostają także trzy tytuły - Bolero, Barkarola i Tarantela - wskazujące na podobne źródło, tyle że pochodzenia hiszpańskiego i włoskiego. Zaś poza tym nurtem znajdujemy ślady wyczulenia Chopina na oryginalne przejawy inwencji ludowej: szkic zasłyszanej gdzieś wołoskiej kołysanki, wspomnienia o nocnym muzykowaniu na ulicach Palmy i o śpiewach z okolic Nohant, wieczory pieśni hiszpańskich w wykonaniu Pauline Viardot, czy szwedzkich, nuconych przez Jenny Lind.
Artysta był człowiekiem otwartym na niezmierzone bogactwo wrażeń dostarczanych przez otaczający świat. W Paryżu, stolicy tego świata, miał na wyciągnięcie ręki wybitnych przedstawicieli wielu narodów. Na jego oczach powstawały i ścierały się różnorakie trendy, wpływające na bieg historii nie samej tylko Francji. Toteż podziwiał dzieła koryfeuszy literatury i sztuki, był stałym gościem w operze i teatrze, wiódł bogate życie towarzyskie. Toteż z dystansem obserwował wydarzenia polityczne czy społeczne i kwitował je celną refleksją. W Paryżu, jak w soczewce skupiało się życie ówczesnej Europy, ale Chopin niejednokrotnie przyglądał się tej egzystencji z bliska, przebywając w różnych krajach. Mimo bowiem słabego zdrowia i narzekań na niewygody przemieszczania się na większe odległości, w swym niedługim życiu nader często podróżował.
Przez pierwsze pół wieku po śmierci kompozytora powiedziano o nim wiele wzniosłych słów, a jego utwory drukowano i grywano w niezliczonych miastach Europy. U progu XX wieku jego dzieło poniósł na drugą półkulę Ignacy Jan Paderewski - i tak rozpoczął się tryumfalny pochód muzyki Chopina przez wszystkie kontynenty. Wkrótce bowiem najwybitniejsi pianiści podążyli z koncertami do odległych krajów świata. Dołączyły firmy fonograficzne, utrwalające wybitne wykonania na płytach i powielające je w dużych nakładach. Wspomnijmy również o warszawskim Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym, który w swej imponującej historii wylansował wielu znakomitych Chopinistów. Z edycji na edycję liczba jego uczestników rosła i wydłużała się lista krajów, które reprezentowali. W dwudziestym stuleciu tysiące wydawców rozpowszechniało dzieło, a liczni biografowie w różnych językach świata pisali historię życia jego twórcy. Powstawały prace literackie, malarskie, obrazy filmowe i spektakle teatralne inspirowane mitem postaci.
Walc cis-moll op. 64 (1846-1847) Mazurek f-moll op. 63 (1846) Polonez As-dur op. 53 (1842-1843) Etiuda Rewolucyjna (kompozycja cyklu 1829-1833) Preludium Deszczowe Des-dur nr 15 (kompozycja cyklu 1838-1839)
0 votes Thanks 0
polka2
Chopin Fryderyk Franciszek,Syn Justyny z Krzyżanowskich i Mikołaja Chopina, nauczyciela pochodzącego z Lotaryngii. kompozytor i pianista polski, urodzony 1 marca 1810. Od 1816 uczył się gry na fortepianie a od 1822 - kompozycji. W 1829 przebywał w Wiedniu. W 1830 odbyły się koncerty Chopina w Teatrze Narodowym.
0 votes Thanks 0
agemon
Fryderyk Franciszek Chopin (ur. 22 lutego lub 1 marca 1810↓ w Żelazowej Woli, zm. 17 października 1849 w Paryżu) – polski kompozytor i pianista. Przedstawiciel muzyki okresu romantyzmu, nazywany poetą fortepianu. U źródeł jego twórczości leżała wrażliwość artystyczna oraz umiejętność czerpania wzorców z polskiej muzyki ludowej. Jego przyjaciółką i towarzyszką życia była pisarka George Sand.
- powiedział o nim wizjoner i poeta doby Romantyzmu, Cyprian Kamil Norwid.
Światem Chopina była Europa. Choć w chwili zwątpienia poważnie rozważał, czy nie wyemigrować za ocean, został nad Sekwaną do końca swych dni. Jego sztuka wywodziła się z polskich tradycji muzycznych, ale jej korzenie sięgały dzieł największych europejskich mistrzów minionych epok. On sam darzył wielkim szacunkiem geniusz Bacha i Mozarta, doceniał monumentalne dzieła Beethovena, a także Haendla. W wieku młodzieńczym fascynował go wirtuozowski styl brillant, królujący wówczas w europejskiej pianistyce. Gra koncertującego w Warszawie fenomenalnego skrzypka, Niccolò Paganiniego oczarowała Chopina i stała się dla niego inspiracją do skomponowania arcydzieła - pierwszego cyklu etiud. Włoski rodowód miało także słynne Chopinowskie legato - śpiewny sposób gry wywodzący się z operowego stylu bel canto.
Na drugim biegunie muzycznych zainteresowań kompozytora pozostawał folklor różnych narodów. Jak powszechnie wiadomo, w swych dziełach, szczególnie tych wywodzących się z form tanecznych, dał poetycką wykładnię muzyki ludu polskiego. Ale w oficjalnym nurcie twórczości pozostają także trzy tytuły - Bolero, Barkarola i Tarantela - wskazujące na podobne źródło, tyle że pochodzenia hiszpańskiego i włoskiego. Zaś poza tym nurtem znajdujemy ślady wyczulenia Chopina na oryginalne przejawy inwencji ludowej: szkic zasłyszanej gdzieś wołoskiej kołysanki, wspomnienia o nocnym muzykowaniu na ulicach Palmy i o śpiewach z okolic Nohant, wieczory pieśni hiszpańskich w wykonaniu Pauline Viardot, czy szwedzkich, nuconych przez Jenny Lind.
Artysta był człowiekiem otwartym na niezmierzone bogactwo wrażeń dostarczanych przez otaczający świat. W Paryżu, stolicy tego świata, miał na wyciągnięcie ręki wybitnych przedstawicieli wielu narodów. Na jego oczach powstawały i ścierały się różnorakie trendy, wpływające na bieg historii nie samej tylko Francji. Toteż podziwiał dzieła koryfeuszy literatury i sztuki, był stałym gościem w operze i teatrze, wiódł bogate życie towarzyskie. Toteż z dystansem obserwował wydarzenia polityczne czy społeczne i kwitował je celną refleksją. W Paryżu, jak w soczewce skupiało się życie ówczesnej Europy, ale Chopin niejednokrotnie przyglądał się tej egzystencji z bliska, przebywając w różnych krajach. Mimo bowiem słabego zdrowia i narzekań na niewygody przemieszczania się na większe odległości, w swym niedługim życiu nader często podróżował.
Przez pierwsze pół wieku po śmierci kompozytora powiedziano o nim wiele wzniosłych słów, a jego utwory drukowano i grywano w niezliczonych miastach Europy. U progu XX wieku jego dzieło poniósł na drugą półkulę Ignacy Jan Paderewski - i tak rozpoczął się tryumfalny pochód muzyki Chopina przez wszystkie kontynenty. Wkrótce bowiem najwybitniejsi pianiści podążyli z koncertami do odległych krajów świata. Dołączyły firmy fonograficzne, utrwalające wybitne wykonania na płytach i powielające je w dużych nakładach. Wspomnijmy również o warszawskim Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym, który w swej imponującej historii wylansował wielu znakomitych Chopinistów. Z edycji na edycję liczba jego uczestników rosła i wydłużała się lista krajów, które reprezentowali. W dwudziestym stuleciu tysiące wydawców rozpowszechniało dzieło, a liczni biografowie w różnych językach świata pisali historię życia jego twórcy. Powstawały prace literackie, malarskie, obrazy filmowe i spektakle teatralne inspirowane mitem postaci.
Walc cis-moll op. 64 (1846-1847)
Mazurek f-moll op. 63 (1846)
Polonez As-dur op. 53 (1842-1843)
Etiuda Rewolucyjna (kompozycja cyklu 1829-1833)
Preludium Deszczowe Des-dur nr 15 (kompozycja cyklu 1838-1839)
Od 1816 uczył się gry na fortepianie a od 1822 - kompozycji.
W 1829 przebywał w Wiedniu. W 1830 odbyły się koncerty Chopina w Teatrze Narodowym.
Przedstawiciel muzyki okresu romantyzmu, nazywany poetą fortepianu. U źródeł jego twórczości leżała wrażliwość artystyczna oraz umiejętność czerpania wzorców z polskiej muzyki ludowej. Jego przyjaciółką i towarzyszką życia była pisarka George Sand.