Za czasów panowania Karola Wielkiego w państwie franków funkcjonowała dość sprawna administracja. Państwo podzielone było na okręgi administracyjne zwane hrabstwami i marchiami. Hrabstwa były to okręgi administracyjne, na czele których stał hrabia. Zajmował się on władzą sądowniczą, zwoływał ludzi pod broń, ogólnie rzecz ujmując wykonywał polecenia króla. Nie mieli oni pensji a formę wypłaty stanowiła ziemia zwana beneficjum. Marchie to okręgi przygraniczne. Na ich czele stali margrabiowie, którzy oprócz kompetencji hrabiów posiadali szerokie uprawnienia wojskowe. Ich zadaniem była obrona, a także poszerzanie granic państwa. Marchii istniało około 5 do 6. Istniały też okręgi inspekcyjne. Inspektorzy (duchowni i świeccy) kontrolowali hrabiów i margrabiów wysłuchiwali skarg i informowali władcę o nadużyciach. Oprócz wymienionych urzędów lokalnych istniały także urzędy centralne, przy boku władcy takie jak palatyn, kanclerz, stolnik, cześnik czy komornik. Zajmowali się oni takimi sprawami jak zastępowanie króla na sądach, prowadzenie kancelarii królewskiej, nadzór nad jadalnią, piwnicami z winem czy szatnią. Oprócz tego zwoływane były dwa wiece. Jesienny zjazd urzędników i biskupów i wiosenny majowy przegląd wojsk.
Król franków jako pierwszy był cesarzem. Koronował go papież. W prowadził marchie, które stacjonowały na obrzeżach państwa.
Za czasów panowania Karola Wielkiego w państwie franków funkcjonowała dość sprawna administracja. Państwo podzielone było na okręgi administracyjne zwane hrabstwami i marchiami. Hrabstwa były to okręgi administracyjne, na czele których stał hrabia. Zajmował się on władzą sądowniczą, zwoływał ludzi pod broń, ogólnie rzecz ujmując wykonywał polecenia króla. Nie mieli oni pensji a formę wypłaty stanowiła ziemia zwana beneficjum. Marchie to okręgi przygraniczne. Na ich czele stali margrabiowie, którzy oprócz kompetencji hrabiów posiadali szerokie uprawnienia wojskowe. Ich zadaniem była obrona, a także poszerzanie granic państwa. Marchii istniało około 5 do 6. Istniały też okręgi inspekcyjne. Inspektorzy (duchowni i świeccy) kontrolowali hrabiów i margrabiów wysłuchiwali skarg i informowali władcę o nadużyciach. Oprócz wymienionych urzędów lokalnych istniały także urzędy centralne, przy boku władcy takie jak palatyn, kanclerz, stolnik, cześnik czy komornik. Zajmowali się oni takimi sprawami jak zastępowanie króla na sądach, prowadzenie kancelarii królewskiej, nadzór nad jadalnią, piwnicami z winem czy szatnią. Oprócz tego zwoływane były dwa wiece. Jesienny zjazd urzędników i biskupów i wiosenny majowy przegląd wojsk.