Question

Podaj trzy przyczyny , które spowodowały kryzys w polskim państwie w 11 wieku

Answer 1

KRYZYS MONARCHI PIASTOWSKIEJ W XI WIEKU Bolesław Chrobry
umierając w 1025 roku, pozostawił władzę swojemu młodszemu synowi
Mieszkowi II, z pominięciem najstarszego syna – Bezpryma. Mieszko II
początkowo stara się kontynuować ekspansjonistyczną politykę swojego
ojca, jednakże na początku lat trzydziestych XI wieku, miały miejsce
wydarzenia, które doprowadziły do znacznego kryzysu państwa polskiego i
monarchii piastowskiej. Kryzys ten spowodowany był między innymi
brakiem dostatecznego scentralizowania, albowiem ziemie wchodzące w
skład tego państwa miały odrębne tradycje plemienne, a elementy
integracyjne takie jak władza, czy religia chrześcijańska coraz
bardziej słabły. Postępował zatem wzrost niezadowolenia niższych warstw
społeczeństwa spowodowany rozwojem systemu feudalnego i rozwojem
aparatu państwowego i związanymi z tym kosztami. Społeczeństwo nie
czuło się dostatecznie bezpieczne, miały bowiem miejsce liczne wojny,
których zyski były w dodatku nierówno dzielone, gdyż korzystali z nich
jedynie książę, drużyna i możni podczas gdy kmiecie ponosili coraz
większe ciężary w związku z prowadzonymi walkami. Mimo wzrostu
znaczenia możnych i ich aspiracji politycznych, narastały tendencje
pogańskie i anty chrześcijańskie spowodowane rozwojem organizacji
kościelnej i tęsknotą do czasów wolności od ciężarów systemu
feudalnego. W związku ze sporami między Bezprymem a Mieszkiem II,
podkopany został autorytet władzy, a w dodatku wzrost zagrożenia ze
strony sąsiadów, którzy chcieli odzyskać zagarnięte jeszcze za
Bolesława ziemie. W dodatku brak sprzymierzeńców, doprowadził Mieszka
II do zawarcia sojuszu z pogańskimi Lucicami, co miały ogromny wpływ na
kryzys monarchii piastowskiej w Polsce. Już w 1031 roku, miał
jednoczesny najazd Konrada II i Jarosława Mądrego. Polska utraciła
wówczas Milsko i Łużyce na rzecz Niemiec oraz Morawy na rzecz Czech.
Grody Czerwieńskie na rzecz Rusi kijowskiej i Słowację na rzecz Węgier.
Mieszko II traci tron i ucieka do Czech, gdzie zostaje uwięziony.
Władzę po nim obejmuje Bezprym, popierany przez możnych, który wysyła
insygnia koronacyjne do Niemiec. Po kilku miesiącach rządów Bezprym
zostaje jednak zamordowany a w efekcie sądu w Merseburgu Mieszko
zrezygnował z korony i uznał zwierzchność cesarza. Nastąpił podział
kraju między Mieszka II, Ottona i Dytryka. Po śmierci Mieszka
władzę przejął jego syn Kazimierz. Miał jednak miejsce bunt możnych,
który pozbawił tego władcę tronu, a następnie objął niemal cały kraj.
Trzy lata później doszło do buntu ludowego, który miał charakter
antyfeudalny. Objął on przede wszystkim Wielkopolskę, Małopolskę,
Pomorze Gdańskie. W Wielkopolsce i na Pomorzu Gdańskim miał on
charakter pogański, a jego efektem było zniszczenie organizacji
kościelnej, wymordowanie księży, możnych, zniszczenie gospodarcze
kraju, osłabienie wewnętrzne i pozbawienie go obrony. Następstwem
osłabienie Polski był najazd księcia czeskiego, Brzetysława, który
zagarnął Śląsk oraz spustoszył Wielkopolskę. Brzetysław wywiózł z
Polski relikwię św. Wojciecha. W wyniku kryzysu, Polska utraciła
ziemie podbite przez Chrobrego. Czechy uzyskały Śląsk. Załamała się
kościelna hierarchia, na Pomorzu Gdańskim nastąpił nawrót do pogaństwa,
a metropolia gnieźnieńska całkowicie upadła wraz z całą organizacją
kościelną. Również utrata insygniów koronacyjnych miała ogromne
znaczenie na upadek Polski na arenie międzynarodowej, a celem kolejnych
władców będzie zatem ponowna koronacja. Wielki kryzys monarchii
piastowskiej miał ogólnie ujemny wpływ dla Polski. Dopiero po objęciu
władzy przez Kazimierza Odnowiciela zaczęto dążyć do odbudowania
struktur kościelnych, arcybiskupstw oraz całego polskiego państwa.