Question

Podaj przykłady patriotyzmu i poświęcenia polaków od rozbiorów do II wojny światowej.

Answer 1

-Tadeusz Kościuszko - przywódca tzw, "insurekcji kościuszkowskiej" w 1794 roku, podczas której większość walczących stanowili chłopi. Kościuszko, by zachęcić tę grupę społeczną do walki sam walczył w stroju chłopskim. Był pierwszym przywódcą, który potrafił zjednoczyć wszystkich Polaków do wspólnej walki.Kościuszko jest także bohaterem narodowym Stanów Zjednoczonych. Podczas walk o niepodległość USA dorobił się stopnia generała a pieniądze, które zarobił, przeznaczył na wykupienie wolności dla czarnych niewolników.
-Ignacy Paderewski - światowej sławy pianista swą sławę wykorzystywał do zainteresowania się sprawą polską wśród inteligencji w Europie. Jego pełne patriotyzmu przemówienie doprowadziło do wybuchu powstania wielkopolskiego, które rozpoczęło się 27 grudnia 1918 roku i, jako jedno z nielicznych polskich powstań, zakończyło się zwycięstwem. Podczas I wojny światowej zbierał pieniądze na pomoc ofiarom działań wojennych.
-Władysław Raginis - dowódca obrony Wizny podczas kampanii wrześniowej 1939 roku. Odcinek powierzony jemu broniło 720 polskich żołnierzy, podczas gdy Niemców mogło być nawet do 40 tysięcy (+ przewaga w uzbrojeniu). Mimo gigantycznych dysproporcji Polacy bronili się aż przez 3 dni. Sam Raginis jeszcze przed walką złożył przysięgę, że "żywy się Niemcom nie odda". Jak powiedział, tak zrobił. Po zakończonej walce swoim żołnierzom (przeżyło kilkunastu) kazał oddać się w ręce wroga, by uniknęli śmierci. Sam rozerwał się granatem.
-Witold Pilecki - wziął udział w kampanii wrześniowej, we wrześniu 1940 roku dobrowolnie podjął się misji przedostania do Auschwitz, w celu spisania raportów o warunkach panujących w obozie, organizowania samopomocy wśród więźniów, przygotowania gruntu na wypadek próby odbicia obozu przez Armię Krajową oraz przede wszystkim stworzenia siatki konspiracyjnej wewnątrz Auschwitz. Po ucieczce z "piekła na ziemi" (przebywał tam 2,5 roku) wziął udział w Powstaniu Warszawskim. Następnie trafił do obozu w Mornau. Kolejno dołączył do II Korpusu Polski gen. Andersa we Włoszech. Po wojnie wrócił do Polski chcąc kontynuować walkę o niepodległość kraju okupowanego teraz przez komunistów. Świadom zagrożenia (komuniści mordowali oficerów AK walczących podczas wojny) przyjechał do Warszawy. Tam, 8 maja 1948 został pojmany przez Urząd Bezpieczeństwa. Po brutalnym śledztwie (podczas ostatniego widzenia z żoną wyznał jej, że pobyt w Auschwitz przy torturach UB był "igraszką") został zamordowany 25 maja 1948 roku strzałem w tył głowy. Do dziś nie znaleziono ciała bohatera.