Perkusja – ogólna nazwa zestawu instrumentów perkusyjnych, posiadająca różne znaczenie w zależności od rodzaju muzyki. W szkolnictwie muzycznym oraz muzyce poważnej jest to grupa instrumentów, na których muzyk może grać używając jednego instrumentu, lub dowolnie skompletowanego zestawu, natomiast w muzyce rockowej i często jazzowej tą nazwą określany jest dość typowy podstawowy zestaw instrumentów, który w miarę potrzeby może być uzupełniany o mniej reprezentatywne składniki. W tym drugim znaczeniu (rock, jazz) polskie określenie perkusja jest odpowiednikiem angielskiego drums lub drum kit, natomiast muzyk (najczęściej towarzyszący), grający na różnego rodzaju „przeszkadzajkach” (żargonowa nazwa instrumentów perkusyjnych takich jak shaker, tamburyn, triangel, conga, bongosy, itp.), określany jest w języku angielskim jako osoba grająca na percussion – percussionist (perkusjonista).
Ksylofon(harmonika słomiana, gigelyra) – instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, składający się z szeregu strojonych sztabek z twardego drewna najczęściej palisandru (wibratorów, od których wielkości zależy wysokość dźwięku), ułożonych w jednym lub więcej rzędach i uderzanych pałeczkami.
Ksylofon dotarł do średniowiecznej Europy z Azji, a niezwykłą popularność zyskał w XIX w. dzięki kompozycjom Camille'a Saint-Saënsa, który wprowadził ten instrument na stałe do orkiestry symfonicznej. Wybitnym wirtuozem ksylofonu był w XIX w. Michał Józef Guzikow urodzony w Szkłowie na Białorusi. Grał on na instrumencie 4-rzędowym ułożonym na słomianych wałkach i uderzanym drewnianymi pałeczkami w kształcie łyżek. Taki typ ksylofonu był powszechny do lat 50 XX wieku.
We współczesnych ksylofonach płytki układa się w dwóch równoległych rzędach, a ich liczba dochodzi do pięćdziesięciu; najczęściej spotykana rozpiętość tonalna to g1-g4 lub c²-c5. Instrumenty koncertowe posiadają metalowe rezonatory pod płytkami a same płytki wytwarzane są z włókna szklanego. We współczesnej muzyce poważnej ksylofon pojawia się bardzo często. Pełni też często funkcję ilustracyjną w muzyce filmowej.
Perkusja – ogólna nazwa zestawu instrumentów perkusyjnych, posiadająca różne znaczenie w zależności od rodzaju muzyki. W szkolnictwie muzycznym oraz muzyce poważnej jest to grupa instrumentów, na których muzyk może grać używając jednego instrumentu, lub dowolnie skompletowanego zestawu, natomiast w muzyce rockowej i często jazzowej tą nazwą określany jest dość typowy podstawowy zestaw instrumentów, który w miarę potrzeby może być uzupełniany o mniej reprezentatywne składniki. W tym drugim znaczeniu (rock, jazz) polskie określenie perkusja jest odpowiednikiem angielskiego drums lub drum kit, natomiast muzyk (najczęściej towarzyszący), grający na różnego rodzaju „przeszkadzajkach” (żargonowa nazwa instrumentów perkusyjnych takich jak shaker, tamburyn, triangel, conga, bongosy, itp.), określany jest w języku angielskim jako osoba grająca na percussion – percussionist (perkusjonista).
Ksylofon(harmonika słomiana, gigelyra) – instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, składający się z szeregu strojonych sztabek z twardego drewna najczęściej palisandru (wibratorów, od których wielkości zależy wysokość dźwięku), ułożonych w jednym lub więcej rzędach i uderzanych pałeczkami.
Ksylofon dotarł do średniowiecznej Europy z Azji, a niezwykłą popularność zyskał w XIX w. dzięki kompozycjom Camille'a Saint-Saënsa, który wprowadził ten instrument na stałe do orkiestry symfonicznej. Wybitnym wirtuozem ksylofonu był w XIX w. Michał Józef Guzikow urodzony w Szkłowie na Białorusi. Grał on na instrumencie 4-rzędowym ułożonym na słomianych wałkach i uderzanym drewnianymi pałeczkami w kształcie łyżek. Taki typ ksylofonu był powszechny do lat 50 XX wieku.
We współczesnych ksylofonach płytki układa się w dwóch równoległych rzędach, a ich liczba dochodzi do pięćdziesięciu; najczęściej spotykana rozpiętość tonalna to g1-g4 lub c²-c5. Instrumenty koncertowe posiadają metalowe rezonatory pod płytkami a same płytki wytwarzane są z włókna szklanego. We współczesnej muzyce poważnej ksylofon pojawia się bardzo często. Pełni też często funkcję ilustracyjną w muzyce filmowej.