Przyczyną I wojny punickiej (264-241 p.n.e.) była rywalizacja o wpływy na Sycylii, a zwłaszcza zatarg greckich państw-miast na Sycylii z Mamertynami o Mesynę. Rzym i Kartagina wmieszały się w ten spór.
Do wybuchu II wojny punickiej (218-201 p.n.e.) doprowadziła rywalizacja obu państw na terenie Hiszpanii. Pretekstem było zajęcie Saguntu przez Hannibala.
Pretekstem do wybuchu III wojny punickiej (149-146 p.n.e.) stało się wypowiedzenie wojny Masynissie przez Kartaginę (150 p.n.e.). Rzym zaproponował wówczas Kartaginie warunki, na które miasto nie mogło się zgodzić (zburzenie miasta i dobrowolne osiedlenie się w głębi lądu).
Przyczyną I wojny punickiej (264-241 p.n.e.) była rywalizacja o wpływy na Sycylii, a zwłaszcza zatarg greckich państw-miast na Sycylii z Mamertynami o Mesynę. Rzym i Kartagina wmieszały się w ten spór.
Do wybuchu II wojny punickiej (218-201 p.n.e.) doprowadziła rywalizacja obu państw na terenie Hiszpanii. Pretekstem było zajęcie Saguntu przez Hannibala.
Pretekstem do wybuchu III wojny punickiej (149-146 p.n.e.) stało się wypowiedzenie wojny Masynissie przez Kartaginę (150 p.n.e.). Rzym zaproponował wówczas Kartaginie warunki, na które miasto nie mogło się zgodzić (zburzenie miasta i dobrowolne osiedlenie się w głębi lądu).