Question

Podaj korzyści i zagrożenia dla Polski wynikające z założenia w Prusach państwa Krzyżackiego

Answer 1

To, że Polska bała się wojen polsko-krzyzackich a także krzyzacy odebrali pomorze gdanskie stanowili zagrozenie.

Answer 2

MORZE CI SIĘ PRZYDA PRZECZYTAJ TO MÓWIE ODRAZU ZE JEST TO SKOPIOWANE ALE TY MASZ TO PRZECZYTAĆI OPOWIDZIEŚ WŁASNYMI SŁOWAMI I DLATEGO JEST TO SKOPIOWANE BO DAJESZ MAŁO PUNKTÓW

Otton I chciał założyć w Magdeburgu arcybiskupstwo dla ziem słowiańskich. Arcybiskupstwo to powstało w 968 r., ale Mieszko I był szybszy. W obawie, aby zamiary cesarza niemieckiego nie doprowadziły do politycznego uzależnienia Polski od Sasów, w 965r. pojął za żonę księżniczkę czeską Dobrawę (córkę Bolesława I). Skorzystał z pośrednictwa czeskiego przy nawiązaniu stosunków z Kościołem i w 966 r. przyjął chrzest, po czym nastąpiła chrystianizacja kraju. W 968 r. przybył do Polski pierwszy biskup misyjny z Rzymu - Jordan, który zajął się organizacją Kościoła w Polsce. Kościół ten był zależny bezpośrednio od Rzymu. Chrzest Mieszka I umożliwił mu korzystne ułożenie stosunków z cesarstwem. Zachowywał przy tym niezależność od królestwa niemieckiego, a obowiązki wobec cesarza miały polegać na udzielaniu materialnego i zbrojnego poparcia w akcjach mających na celu obronę Kościoła i szerzenie chrześcijaństwa. W ramach tego obowiązku Mieszko I brał udział w walkach z północno-zachodnim ludem słowiańskim - Wieletów, ale to leżało w jego własnym interesie, gdyż Wieleci zagrażali Pomorzu. Oficjalnie mówiono, że Mieszko I przyjaźni się z cesarzem. Poprawne stosunki nie zapobiegały walkom polsko-niemieckim. Wyprawa margrabiego Hodona, mająca sparaliżować działanie polskie na Pomorzu Zachodnim, została rozbita przez Mieszka I i jego brata Czcibora, pod Cedynią w 972 r. Otton I wezwał Mieszka I i w ramach odszkodowania zażądał oddania na dwór cesarski w charakterze zakładnika jego syna Bolesława (Chrobrego). Po śmierci Ottona I doszło do zerwania dobrych stosunk6w Polski z cesarstwem. Mieszko I odmówił płacenia trybutu, co więcej, ingerował w sprawy wewnętrzne Niemiec, opowiadając się przeciw elekcji Ottona II. W 980 r. powstała inicjatywa niemiecka zmierzająca do utrzymania pokoju, przez małżeństwo Mieszka I z córką margrabiego Teodoryka - Odą.
Po śmierci Ottona II (983) Mieszko I znów poparł Henryka, który jednak tronu nie osiągnął. Uprzedzając konflikt zbrojny, Mieszko I uznał zwierzchność cesarstwa nad swoim państwem i złożył Ottonowi III egzotyczny dar w postaci wielbłąda. W 990 r. w czasie wojny z Czechami, której efektem było przyłączenie - Śląska do Polski, Mieszko I korzystał z pomocy militarnej cesarstwa. W 991 r., na rok przed śmiercią Mieszka I, powstał dokument Dogome iudex, w którym Mieszko oddaje swoje państwo pod opiekę Stolicy Apostolskiej. Po zgonie Mieszka I w dniu 25 maja 992 r. państwo polskie o obszarze 250 tys. km2 zostało podzielone między jego trzech synów - Mieszka, Lamberta i Świętopełka, urodzonych z Ody. Najstarszy syn Bolesław, z żony Dobrawy, został wyposażony w ziemię krakowską, wyłączoną, podobnie jak osoba samego Bolesława, z dokumentu Dogome iudex. Większość możnych wypowiadała się za utworzeniem silnej i scentralizowanej władzy książęcej, co pozwoliło Bolesławowi usunąć z kraju macochę i jej synów. Bolesław Chrobry (992-1025) w pierwszych trzech latach rządów kontynuował politykę ojca. Utrzymując dobre stosunki z cesarstwem, posiłkował je w wojnach z Wielatami. Bolesław sądził, że zdobycze na Wielatach przypadną cesarstwu, więc skierował swoją ekspansję w kierunku północno - wschodnim - na Prusy. Chrobry postanowił umocnić swoje wpływy pokojowo przez pozyskanie Prusów dla chrześcijaństwa. Skierował tam grupę misjonarzy, na czele z biskupem praskim, Wojciechem (członek rodu Sławnikowiców, wygnany z Czech). Misja Wojciecha (w 997 roku) zakończyła się katastrofą. Biskup zginął śmiercią męczeńską. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i umieścił je w kościele gnieźnieńskim. Gdy papież Sylwester II ogłosił Wojciecha Świętym, do jego grobu w piastowskim grodzie przychodziły pielgrzymki. Gniezno zasłynęło w świecie jako miejsce spoczynku wielkiego męczennika. Papież i cesarz nie mogli odmówić prośbie Chrobrego, by w grodzie tym ustanowić ku czci św. Wojciecha arcybiskupstwo. W ten sposób Polska uzyskała w Gnieźnie własną metropolię kościelną i utworzono biskupstwa w głównych grodach kraju: w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu.
W 1000 r. z pobożną pielgrzymką przybył do Gniezna Otton III. Symbolem uznania przez cesarza wybitnej pozycji Bolesława Chrobrego było nazwanie go "bratem i współpracownikiem", włożenie mu na głowę diademu jako oznaki wysokiej godności w cesarstwie oraz wręczenie mu włóczni św. Maurycego, która była w Niemczech symbolem władzy królewskiej. Otton III przekazał Bolesławowi i jego następcom władzę inwestytury dostojników kościelnych. Mimo wszelkich zaszczytów, Bolesławowi nie udało się wyjednać korony królewskiej. Otton III przeżył zjazd gnieźnieński zaledwie o 2 lata. Wybrany po walce stronnictw w Niemczech nowy król Henryk II (1002-1024) był przeciwnikiem linii politycznej zmarłego cesarza. A Bolesław zaczął skupiać pod swoją władzę kraje słowiańskie, zależne dotąd od Niemców. W roku 1002 zajął Łużyce, Milsko, Miśnię, w roku 1003 - Czechy. Henryk II domagał się hołdu lennego od Czech, i wtedy doszło do wojny. Zmagania Chrobrego z Niemcami trwały, z krótkimi przerwami, 15 lat, i dzielą się one na trzy odrębne wojny:

* 1) 1003 - 1005 - Henryk II oblegał Poznań;
* 2) 1007 - 1013 - Bolesław dotarł do Magdeburga;
* 3) 1015 - 1018 - wyprawa Henryka II przeciwko Polsce, zakończona w 1018 r. kompromisem pokojowym w Budziszynie. Był to wielki triumf Chrobrego; książę polski obronił niezależność państwa i utrzymał Łużyce i Milsko. Ponadto Henryk II zobowiązał się udzielić Bolesławowi pomocy w jego wyprawie na Ruś