Question

Podaj dwóch polskich fizyków którzy twoim zdaniem wybitnie przyczynili się do nauki. Podaj też dlaczego.

PLIS ZRÓBCIE TO NA DZISIAJ DAJE NAJ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Answer 1

Białkowski Grzegorz (1932-1989), polski fizyk, poeta. 
W 1955 ukończył Wydział Fizyki na Uniwersytecie Warszawskim, 
w 1959 uzyskał doktorat, a w 1964 habilitację, w 1971 został profesorem 
nadzwyczajnym, a w 1977 profesorem zwyczajnym. 
Był kierownikiem Zakładu Fizyki Teoretycznej Wysokich Energii, 
zastępcą dyrektora Instytutu Fizyki Teoretycznej, a następnie rektorem 
Uniwersytetu Warszawskiego.Napisał ok. stu prac naukowych 
i popularyzatorskich z zakresu fizyki cząstek elementarnych 
(współautor pierwszego w języku polskim i jednego z pierwszych w świecie 
podręcznika na ten temat Cząstki elementarne (1971), 
Mechanika klasyczna (1975), Stare i nowe drogi fizyki (1981-1985), 

Mechanika kwantowa. O czym to jest? (1982). 

 

 

 

Białobrzeski Czesław (1878-1953), wybitny polski fizyk teoretyk, profesor 
uniwersytetów kolejno w Kijowie, Krakowie i Warszawie, członek 
Polskiej Akademii Nauk. Autor prac z zakresu termodynamiki, fizyki 
kwantowej i teorii względności. Zwrócił uwagę na rolę promieniowania 
w problemie stabilności gwiazd.

Kołos Włodzimierz, (1928-1996), fizykochemik polski, profesor Instututu Badań 
Jądrowych (1961-1966) oraz Uniwersytetu Warszawskiego (od 1962), członek 
PAN (od 1969), pierwszy laureat nagrody Międzynarodowej Akademii Nauk Kwantowo-
Molekularnych (1967), naukowej nagrody PTCh im. W. Świętosławskiego (1996), 
zajmował się mechaniką kwantową. Zaproponował po raz pierwszy ogólne podejście do 
problemu trzech cząstek oddziałujących kulombowsko (1960), wykonał dokładne 
obliczenia komputerowe dla cząsteczki H2 (1960). Współautor pierwszego dokładnego 
adiabatycznego i relatywistycznego podejścia do cząsteczki H2 (1964) oraz obliczeń:
energii stanów quasi związanych HeH+ (1976), przekroju czynnego rozpraszania 
elektronów na H2 (1982), widma energetycznego rozpadu cząsteczki trytu (1985), 
poziomów energetycznych molekuły mionowej td (1987).

Niewodniczański Henryk (1900-1968), wybitny polski fizyk, urodzony w Wilnie, 
uczeń N. Bohra, profesor fizyki Uniwersytetu Poznańskiego 1937-1939, 
Wrocławskiego 1945-1946, UJ po 1946, członek PAU i PAN. Po II wojnie światowej 
organizator w Krakowie silnego ośrodka współczesnej fizyki. Założyciel 1955 i pierwszy 
dyrektor Instytutu Fizyki Jądrowej w Bronowicach pod Krakowem, noszącego dziś jego 
imię, dyrektor Instytutu Fizyki UJ. Autor wielu prac z zakresu fizyki jądrowej i atomowej. 
Dowiódł eksperymentalnie 1934 istnienia tzw. magnetycznego promieniowania 
dipolowego (multipolowość promieniowania).