„ On jedyny powiernik swych smutków. Tak im jest wierny, tak zamknięty w sobie, od otwartości wszelkiej tak daleki.”
2. Cenił przyjaźń ponad wszystko. Kiedy jego przyjaciel Merkucjo zginął z rąk Tybalta nie potrafił się już opanować. W odwecie zabił Tybalta. Za karę został wygnany z Werony. Romeowi trudno było się odnaleźć w tej sytuacji.
„Zewnątrz Werony nie ma, świata, tylko tortury, czyściec, piekło samo! Stąd być wygnanym, jest to być wygnanym ze świata; być zaś wygnanym ze świata, jest to śmierć ponieść, wygnanie jest, zatem śmiercią barwioną.”
3. kochał ponad wszystko
Tak, miłość jest jak zaraźliwa Choroba: smutek, co serce mi nęka, Ciebie zasmuca i moja udręka Z tego powodu rośnie dodatkowo: Współczucie staje się męką nową. Miłość to opar westchnienia: ulotny, Lecz ciężki; płomień spojrzenia: zalotny, Ale palący; morze łez: choć czyste, Jednak bezdenne. (...)
4.zmienność charakteru
Święty Franciszku! A to ci odmiana! Więc Rozalina wczoraj ukochana, Dziś nic nic nie znaczy? Więc miłość młodzika Nie w sercu, ale w oczach się zamyka? (...) Patrzcie go: gotów był w jednej minucie Soloną wodą przyprawić uczucie, Które dziś nagle cały smak straciło! Twoja istota, twoja treść jedyna Była w tym jednym słowie: „Rozalina”. I taka zmiana? Widzę, że niestety Słabą płcią nie są wyłącznie kobiety.
5. nadwyręża honor dla Julii
Ten dzielny chłopak, bliski krewny Księcia I mój prawdziwy przyjaciel, śmiertelnie Zraniony, i to z mojego powodu; Ja sam zelżony przez Tybalta – właśnie Tybalta, mego powinowatego Od tak niedawna, ledwie od godziny! Julio – to ty, to wspomnienie twoich oczu Zmiękczyło we mnie niezłomną stal męstwa!
6. popędliwość
Tak, Julio, spocznę przy tobie dziś w nocy. Sposób się znajdzie. Jak prędko zły zamiar Wkrada się w umysł, co stracił nadzieję!
1 niepoprawny romantyk
„ On jedyny powiernik swych smutków. Tak im jest wierny, tak zamknięty w sobie, od otwartości wszelkiej tak daleki.”
2. Cenił przyjaźń ponad wszystko. Kiedy jego przyjaciel Merkucjo zginął z rąk Tybalta nie potrafił się już opanować. W odwecie zabił Tybalta. Za karę został wygnany z Werony. Romeowi trudno było się odnaleźć w tej sytuacji.
„Zewnątrz Werony nie ma, świata, tylko tortury, czyściec, piekło samo! Stąd być wygnanym, jest to być wygnanym ze świata; być zaś wygnanym ze świata, jest to śmierć ponieść, wygnanie jest, zatem śmiercią barwioną.”
3. kochał ponad wszystko
Tak, miłość jest jak zaraźliwa
Choroba: smutek, co serce mi nęka,
Ciebie zasmuca i moja udręka
Z tego powodu rośnie dodatkowo:
Współczucie staje się męką nową.
Miłość to opar westchnienia: ulotny,
Lecz ciężki; płomień spojrzenia: zalotny,
Ale palący; morze łez: choć czyste,
Jednak bezdenne. (...)
4.zmienność charakteru
Święty Franciszku! A to ci odmiana!
Więc Rozalina wczoraj ukochana,
Dziś nic nic nie znaczy? Więc miłość młodzika
Nie w sercu, ale w oczach się zamyka? (...)
Patrzcie go: gotów był w jednej minucie
Soloną wodą przyprawić uczucie,
Które dziś nagle cały smak straciło!
Twoja istota, twoja treść jedyna
Była w tym jednym słowie: „Rozalina”.
I taka zmiana? Widzę, że niestety
Słabą płcią nie są wyłącznie kobiety.
5. nadwyręża honor dla Julii
Ten dzielny chłopak, bliski krewny Księcia
I mój prawdziwy przyjaciel, śmiertelnie
Zraniony, i to z mojego powodu;
Ja sam zelżony przez Tybalta – właśnie
Tybalta, mego powinowatego
Od tak niedawna, ledwie od godziny!
Julio – to ty, to wspomnienie twoich oczu
Zmiękczyło we mnie niezłomną stal męstwa!
6. popędliwość
Tak, Julio, spocznę przy tobie dziś w nocy.
Sposób się znajdzie. Jak prędko zły zamiar
Wkrada się w umysł, co stracił nadzieję!