Question

Podaj 3 argumenty dla których głowonogi uważa się za najlepiej rozwinięte bezkręgowce.

Answer 1

Łęga – osada leśna w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie Golubsko – Dobrzyńskim, w gminie Ciechocin.

 

 

Grąd – wielogatunkowy i wielowarstwowy las liściasty zazwyczaj z przewagą grabu i dębu i z udziałem różnych innych gatunków. W fitosocjologii zespoły leśne reprezentujące grądy wyodrębniane są w związek zespołów Carpinion betuli. Na mapach potencjalnej roślinności naturalnej Polski, lasy grądowe dominują stanowiąc 41,6% powierzchni kraju. Ze względu na to, że wykształcają się na siedliskach żyznych – zostały w ogromnej większości zniszczone i zajęte przez grunty rolne lub zdegradowane z powodu uprawy drzew iglastych. Grądy stanowią siedlisko przyrodnicze chronione w sieci Natura 2000.

 

 

Ols- (inna nazwa - oles lub olszyna) – las olchowy (olszowy) porastający żyzne, bagienne siedliska, o wysokim poziomie wody stojącej. Ma zwykle charakterystyczną kępową strukturę runa - na kępach wokół szyi korzeniowej olszy rosną gatunki borowe, w dolinkach przynajmniej okresowo wypełnianych wodą - rośliny bagienne.

Olsy są zazwyczaj trudno dostępne, głównie ze względu na podmokły grunt. Poziom wody sięga od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. Są to najczęściej wody stojące, rzadziej wolno płynące.

Kępy w mniej zwartych olsach mogą być znacznie od siebie oddalone, rozdzielone wodą.

Zbiorowisko to wytwarzane jest na glebach wytworzonych z torfowisk niskich, lecz często spotyka się je na glebach murszowych wytworzonych na piaskach i madach rzecznych, najczęściej są to gleby murszowo-mineralne, murszowe, mulowo-murszowe, torfowo-murszowe, murszowo-glejowe z mullem murszowatym. Dominującą forma próchnicy typu mull.

 

 

Bór-

1. Dawna nazwa lasu składającego się z bardzo starych drzew. 2. Obecnie termin oznaczający zbiorowisko leśne z udziałem sosny, świerka i jodły, rosnące najczęściej na kwaśnych, ubogich glebach bielicowych. Bory dzielą się na niżowe i górskie. W obrębie niżowych najczęściej spotykany jest bór sosnowy świeży, z udziałem kwasolubnych roślin runa (acydofitów), takich jak: borówka czernica (Vaccinium myrtillus), wrzos, siódmaczek leśny, mech rokietnik. Na najsuchszych piaskach rośnie bór suchy, ze słabo wykształconą warstwą zielną runa oraz zwartą warstwą przyziemną, złożoną z porostów, głównie z licznych gatunków chrobotków. W zagłębieniach terenu wykształca się bory bagienny na glebach torfowych, z borówką bagienną (Vaccinium uliginosum) i bagnem zwyczajnym. W północno-wschodniej Polsce występuje bagienny bór świerkowy z domieszką sosny i brzozy, gł. brzozy omszonej (Betula pubescens), nawiązujący budową i składem gatunkowym do lasów borealnych (tajgi). W górach najważniejszym typem boru jest bór świerkowy (tworzący regiel górny) z liczydłem górskim (Streptopus amplexicaulis) i wietlicą alpejską (Athyrium distentifolium). W reglu dolnym na ubogich glebach i w zimnych dolinach rzecznych wykształca się bór jodłowo-świerkowy z domieszką buka. Na przejściu do lasów liściastych mieszczą się b. mieszane sosnowo-dębowe. 3. W polskim nazewnictwie geograficznym określenie bór jest używane dla dużych kompleksów leśnych, złożonych głównie z drzewostanów sosnowych (np. Bory Tucholskie).