Legenda dotycząca powstania Rzymu jest swoistą mieszaniną legend i faktów historycznych. Jej wersja, która jest nam znana pochodzi z przełomu Iw. p.n.e. i Iw. n.e. Główne dzieła literackie stanowiące źródła opisujące początek Rzymu to: dzieło łacińskie Tytusa Liwiusza i greckie Dionizjusza z Halikarnasu, oba te dzieła powstały za panowania Oktawiana Augusta w Rzymie. Ostatecznie przyjętą datą powstania Rzymu jest rok 753p.n.e, data ta została zaproponowana przez Warrona w Iw. p.n.e. i używana jest do dziś. Zgodnie z legendą jak i potwierdzonymi badaniami archeologicznymi Rzym został założony w wcześniej przeze mnie wspomnianym 753 roku p.n.e. Legenda głosi, że władający miastem Alba Longa- król Numitor, został pozbawiony władzy przez swego brata Amuliusza. Gdy córka Numitora- Rea Sylwia urodziła bliźniaki twierdząc, że ich ojcem jest sam bóg Mars, przestraszony Amuliusz nakazał włożyć je do koszyka i puścić z biegiem Tybru. Koszyk z niemowlętami - Remusem i Romulusem nie utonął, a osiadł na brzegu, gdzie dzieci znalazła wilczyca. Wykarmiła je własnym mlekiem, następnie malców odnalazł pasterz, który zabrał ich do swojej chaty i wychował. Gdy Romulus i Remus dorośli powrócili do Alba Longa, gdzie usunęli z tronu Amuliusza i oddali władzę królewską z powrotem w ręce swego dziadka Numitora. Romulus na jednym z okolicznych wzgórz założył „miasto” wytyczając jego granicę orając pas ziemi, gdy jednak na jego terytorium wkroczył Remus ukarał brata śmiercią. Tak miało dojść do założenia Rzymu i rozpoczęcia okresu królewskiego w jego dziejach.
Legenda dotycząca powstania Rzymu jest swoistą mieszaniną legend i faktów historycznych. Jej wersja, która jest nam znana pochodzi z przełomu Iw. p.n.e. i Iw. n.e. Główne dzieła literackie stanowiące źródła opisujące początek Rzymu to: dzieło łacińskie Tytusa Liwiusza i greckie Dionizjusza z Halikarnasu, oba te dzieła powstały za panowania Oktawiana Augusta w Rzymie. Ostatecznie przyjętą datą powstania Rzymu jest rok 753p.n.e, data ta została zaproponowana przez Warrona w Iw. p.n.e. i używana jest do dziś.
Zgodnie z legendą jak i potwierdzonymi badaniami archeologicznymi Rzym został założony w wcześniej przeze mnie wspomnianym 753 roku p.n.e. Legenda głosi, że władający miastem Alba Longa- król Numitor, został pozbawiony władzy przez swego brata Amuliusza. Gdy córka Numitora- Rea Sylwia urodziła bliźniaki twierdząc, że ich ojcem jest sam bóg Mars, przestraszony Amuliusz nakazał włożyć je do koszyka i puścić z biegiem Tybru. Koszyk z niemowlętami - Remusem i Romulusem nie utonął, a osiadł na brzegu, gdzie dzieci znalazła wilczyca. Wykarmiła je własnym mlekiem, następnie malców odnalazł pasterz, który zabrał ich do swojej chaty i wychował. Gdy Romulus i Remus dorośli powrócili do Alba Longa, gdzie usunęli z tronu Amuliusza i oddali władzę królewską z powrotem w ręce swego dziadka Numitora. Romulus na jednym z okolicznych wzgórz założył „miasto” wytyczając jego granicę orając pas ziemi, gdy jednak na jego terytorium wkroczył Remus ukarał brata śmiercią. Tak miało dojść do założenia Rzymu i rozpoczęcia okresu królewskiego w jego dziejach.