My, jako ci, którzy dbają o naszą Matkę Ziemię, powodujemy jej katastrofizm swoimi zachciankami.
Katastrofizm to dekadencka postawa wyrażająca przeświadczenie o nieuniknionej, gwałtownej zagładzie obecnej formy świata i cywilizacji, całkowite zatracenie wartości, które stoją u podstaw człowieczeństwa, przejawiające się w literaturze i sztuce fin de siėcle'u (fran. czyt. fę de sieklu), dwudziestolecia międzywojennego, okresu II wojny światowej,
Fatalizm to radykalna forma determinizmu.
Typowym przejawem fatalizmu jest tzw. „stoicki spokój”.
My, jako ci, którzy dbają o naszą Matkę Ziemię, powodujemy jej katastrofizm swoimi zachciankami.
Katastrofizm to dekadencka postawa wyrażająca przeświadczenie o nieuniknionej, gwałtownej zagładzie obecnej formy świata i cywilizacji, całkowite zatracenie wartości, które stoją u podstaw człowieczeństwa, przejawiające się w literaturze i sztuce fin de siėcle'u (fran. czyt. fę de sieklu), dwudziestolecia międzywojennego, okresu II wojny światowej,
Fatalizm to radykalna forma determinizmu.
Typowym przejawem fatalizmu jest tzw. „stoicki spokój”.
Polski katastrofizm jest silnie związany z historią.
Doskonałym przykładem przejawu katastrofizmu jest wiersz Kazimierza Przerwy-Tetjamera „Koniec wieku XIX”.
Fatalizm w różnych odmianach stanowi część wielu religii.
Typowym przejawem fatalizmu jest tzw. „stoicki spokój”.