Question

plusy i minusy wynikające z wydobycia transportu i przeróbki ropy naftowej. [referat]

Answer 1

KILKA WIADOMOŚCO O ROPIE NAFTOWEJ  Skażenie środowiska

Ropa naftowa może skazić środowisko w dwóch sytuacjach – podczas poszukiwań i eksploatacji, oraz w czasie transportu. O ile erupcje związane z anomalnie wysokim ciśnieniem złożowym lub awariami głowic przeciwerupcyjnych są rzadkie i szybko opanowywane, to prawdziwą plagą dla środowiska są awarie powstałe w czasie transportu – głównie katastrofy tankowców (np. MT Prestige).

Katastrofy wielkich zbiornikowców zdarzają się na świecie prawie co rok. Wyciek ropy naftowej spowodowany awarią zbiornikowca ma bardzo poważne skutki:

Ropa szybko rozprzestrzenia się po powierzchni morza tworząc na wodzie warstewkę o grubości0,3 mmi powodując zanieczyszczenie wybrzeża Najlżejsze składniki ropy parują, a najcięższe mieszają się z wodą morską i powoli opadają na dno Lepka ropa skleja pióra ptaków morskich oraz skrzela ryb i innych zwierząt wodnych Na skażonym obszarze ropa uniemożliwia zwierzętom wodnym poruszanie się, oddychanie i odżywianie się Warstwa ropy nie przepuszcza potrzebnego organizmom tlenu i promieniowania słonecznego Bakterie stopniowo usuwają ropę, zużywając do tego celu cały tlen rozpuszczony w wodzie Zastosowanie ropy naftowej

Jest podstawowym surowcem przemysłu petrochemicznego stosowanym do otrzymywania m.in. benzyny, nafty, olejów, parafiny,smarów, asfaltów, mazutów, wazelin i wielu materiałów syntetycznych.

 

I TAKI REFERAT 

 

W produkcji przetwórstwa ropy naftowej uzyskuje się wiele produktów i substratów. Ropa naftowa jest skomplikowaną mieszaniną węglowodorów (lotnych, ciekłych i stałych) zawierających także niewielkie ilości (do 1 %) związków organicznych tlenu (kwasy karboksylowe, fenole), siarki (tioalkohole i pochodne tiofenu) oraz azotu (azotowe związki heterocykliczne).   W temperaturze pokojowej ropa naftowa jest cieczą oleistą łatwo palną, najczęściej lżejszą od wody, źle przewodzącą prąd elektryczny. Barwa, zapach, lepkość, ciężar właściwy itp. zależą od pochodzenia ropy (sklasyfikowano kilka tysięcy gatunków).   Wydzielenie czystych węglowodorów z ropy naftowej odbywa się najczęściej za pomocą destylacji frakcyjnej; stosuje się także ekstrakcję za pomocą selektywnych rozpuszczalników oraz krystalizację.   W skład ropy naftowej wchodzą trzy grupy węglowodorów:   alkany   cykloalkany   areny   Ropa naftowa nie zawiera w zasadzie alkenów i alkinów. W zależności od jej pochodzenia procentowy udział poszczególnych składników jest zróżnicowany.   W wyniku destylacji ropy naftowej uzyskuje się szereg frakcji wrzących w różnych zakresach temperatury. W miarę podwyższania temperatury ropy destylują z niej coraz to trudniej lotne składniki. Produktami są:   eter naftowy C5 – C6 o temperaturze wrzenia 20 –90°Cstosowany jako rozpuszczalnik   benzyna lekka C6 – C7 o temperaturze wrzenia 90 –120°Cstosowana także jako rozpuszczalnik   benzyna ciężka C7 – C12 o temperaturze wrzenia 100 –200°Cstosowana jako paliwo w silnikach spalinowych   nafta C12 – C18 o temperaturze wrzenia 170 –270°Cstosowana jako paliwo   olej gazowy lekki > C18 o temperaturze wrzenia 230 –300°Cstosowany jako paliwo   olej smarowy > C18 o temperaturze wrzenia powyżej300°Cstosowany jako smar   mazut czyli pozostałość, jest surowcem do produkcji smaru, parafiny i asfaltu oraz surowcem do otrzymywania benzyny.   Benzyna jest substancją ciekłą, bardzo lotną i łatwopalną o charakterystycznym zapachu. Pary benzyny z powietrzem tworzą mieszanki wybuchowe. Nierozpuszczalna w wodzie, natomiast dobrze rozpuszczalna w bezwodnym alkoholu – eterze, chloroformie itp. Stosuje się ją głównie jako paliwo do silników, jako środek piorący i odtłuszczający, jako rozpuszczalnik tłuszczów, farb i lakierów. Ponieważ rozwój motoryzacji pociąga za sobą coraz większe zapotrzebowanie na benzynę, wyższe frakcje ropy naftowej, takie jak oleje i mazut, przerabiane są na benzynę w procesie krakingu. Proces ten polega na termicznej lub katalitycznej degradacji węglowodorów, pozwalającej na uzyskanie produktów o mniejszej masie cząsteczkowej. Benzyny krakingowe różnią się od benzyn otrzymywanych na drodze zwykłej destylacji ropy naftowej większą zawartością alkenów i węglowodorów aromatycznych.   Kraking   Jeśli produkty destylacji ropy naftowej zawierające kilkanaście atomów węgla w cząsteczce, a więc frakcję olejową, zostaną podgrzane do temperatury około500°Cto następuje rozerwanie wiązania pomiędzy atomami węgla. Długi łańcuch węglowodoru pęka, przy czym tworzą się niższe węglowodory. W praktyce możemy powiedzieć, że z oleju otrzymujemy benzynę. Z udziałem katalizatora kraking można przeprowadzić w temperaturach od 400 do500°C.   Jako katalizatory w metodzie krakingu stosowane są krzemiany glinu, magnezu lub cyrkonu. Gazy krakingowe stanowiące produkt uboczny krakingu stosuje się do produkcji paliw lotniczych i jako surowce chemiczne.   Reforming   Zmiany składu frakcji benzynowych w celu uszlachetnienia benzyn uzyskiwanych metodą destylacji ropy naftowej można uzyskać metodą reformingu, która polega na izomeryzacji i dehydrocyklizacji n- alkanów oraz odwodornieniu cykloalkanów do węglowodorów aromatycznych pod wpływem katalizatora platynowego. W ten sposób podnosi się liczbę oktanową benzyny nawet o 40 jednostek, a także uzyskuje się alkeny i areny.   Liczba oktanowa jest to wielkość określająca jakość benzyny (im wyższa liczba oktanowa tym benzyna lepsza). Benzyny uzyskane bezpośrednio przez destylację ropy naftowej mają liczbę oktanową od 50 do 76, benzyny z krakowania – 90, powstałe z reformingu – około 100. Liczbę oktanową benzyn można podnieść o 15- 16 jednostek przez dodanie czteroetyloołowiu (powstaje etylina używana tylko jako paliwo – bardzo trująca). Następną frakcją po benzynie jest nafta, czyli przezroczysta, żółta ciecz z niebieskawym połyskiem i charakterystycznym zapachem. Stosowana dawniej głównie do oświetlania (lampa naftowa), obecnie używana jako paliwo do silników wysokoprężnych lub odrzutowych i jako surowiec do otrzymywania benzyny metodą krakingu i reformingu. Kolejna frakcja po nafcie to olej gazowy lekki (solarowy). Jest używany jako paliwo do silników wysokoprężnych Diesla – tańsze od benzyny, ponieważ nie wymaga przeróbki chemicznej. Cięższe frakcje olejowe (olej smarowy) służą do smarowania mechanizmów.