Pliss pomocy !!przekształcenie ekosystemu i jego konsekwencje co najmniej 5 zdan
czarnuch17
Ekosystem jest największą jednostką funkcjonalną biosfery, stanowi jedną całość. Składa się z elementów ożywionych, tworzących biocenozę, oraz z biotopu, czyli części nieożywionej. Pomiędzy biocenozą i biotopem zachodzi wymiana materii. Krążenie materii w ekosystemie uwarunkowane jest istnieniem poziomów troficznych. Budują one strukturę troficzną. środowisko abiotyczne – materia nieożywiona, proste substancje mineralne producenci – organizmy wytwarzające materię organiczną na drodze foto- bądź chemosyntezy – produkcja pierwotna konsumenci – różnych rzędów, organizmy cudzożywne, głównie zwierzęta, zachodzi produkcja wtórna destruenci – reducenci – bakterie i grzyby saprofityczne rozkładające materię organiczną do prostych związków mineralnych Energia przepływa w ekosystemie jednokierunkowo w układzie otwartym. Krążenie materii oraz przepływ energii warunkują funkcjonowanie ekosystemów.
Ekosystemy podlegają specyficznym procesom kierunkowym, sukcesji – sekwencji naturalnych zmian składu gatunkowego i struktury biocenoz, prowadzących do przekształcenia ekosystemów prostszych w bardziej złożone. Momentem finalnym tych zmian jest osiągnięcie przez ekosystem stadium klimaksu, czyli stanu równowagi i największej różnorodności biologicznej.
Ekosystemy mogą ulegać innym rozmaitym przekształceniom. Kiedy elementy abiotyczne, jak np. woda, gleba, rzeźba terenu, klimat, ulegają zmianom, zmieniają się warunki do rozwoju i funkcjonowania biocenozy. Każdy gatunek (również na poziomie osobniczym) wykazuje inne, specyficzne wymagania w stosunku do konkretnych czynników. By organizm funkcjonował prawidłowo, wartość czynnika powinna znajdować się wewnątrz przedziału, tzw. zakresu tolerancji ekologicznej. Tolerancja zależy m.in. od wieku, stadium rozwojowego osobnika, również liczby czynników działających równocześnie.
Składa się z elementów ożywionych, tworzących biocenozę, oraz z biotopu, czyli części nieożywionej. Pomiędzy biocenozą i biotopem zachodzi wymiana materii. Krążenie materii w ekosystemie uwarunkowane jest istnieniem poziomów troficznych. Budują one strukturę troficzną.
środowisko abiotyczne – materia nieożywiona, proste substancje mineralne
producenci – organizmy wytwarzające materię organiczną na drodze foto- bądź chemosyntezy – produkcja pierwotna
konsumenci – różnych rzędów, organizmy cudzożywne, głównie zwierzęta, zachodzi produkcja wtórna
destruenci – reducenci – bakterie i grzyby saprofityczne rozkładające materię organiczną do prostych związków mineralnych
Energia przepływa w ekosystemie jednokierunkowo w układzie otwartym.
Krążenie materii oraz przepływ energii warunkują funkcjonowanie ekosystemów.
Ekosystemy podlegają specyficznym procesom kierunkowym, sukcesji – sekwencji naturalnych zmian składu gatunkowego i struktury biocenoz, prowadzących do przekształcenia ekosystemów prostszych w bardziej złożone. Momentem finalnym tych zmian jest osiągnięcie przez ekosystem stadium klimaksu, czyli stanu równowagi i największej różnorodności biologicznej.
Ekosystemy mogą ulegać innym rozmaitym przekształceniom. Kiedy elementy abiotyczne, jak np. woda, gleba, rzeźba terenu, klimat, ulegają zmianom, zmieniają się warunki do rozwoju i funkcjonowania biocenozy. Każdy gatunek (również na poziomie osobniczym) wykazuje inne, specyficzne wymagania w stosunku do konkretnych czynników. By organizm funkcjonował prawidłowo, wartość czynnika powinna znajdować się wewnątrz przedziału, tzw. zakresu tolerancji ekologicznej. Tolerancja zależy m.in. od wieku, stadium rozwojowego osobnika, również liczby czynników działających równocześnie.