Question

1. Wymień 3 przykłady trucizn pochodzenia antropogenicznego, podaj ich źródła i opisz wpływ na organizm człowieka

2. Przeanalizuj skład chemiczny 3 wybranych środków chemicznych stosowanych w twoim domu. Potrzebne iformacje znajdziesz na etykiecie środka. Opisz konieczne środki ostrożności, które należy zachować przy stosowaniu danego środka.

3. Wyjaśnij dlaczego stosowanie nadmiernej ilości nawozów sztucznych może być niebezpieczne.

4.Trucizny stanowią bardzo niebezpieczne odpady. Korzystając z dowolnych źródeł, opisz właściwy sposób ich utylizacji.

potrzebe na jutro!!:/ plis pomóżcie:)

Answer 1

1 Jad kiełbasiany - jest to trucizna pochodzenia zwierzęcego produkowana przez bakterie występujące w przeterminowanym mięsie

kurara - najsilniejsza trucizna pochodzenia roślinnego

amoniak - substancja wytwarzana podczas procesu tworzenia się moczu oraz przemian chemiczych w towarzystwie azotu i metanu

 

2. Wybielacz jest opracowany na bazie chloru więc jest szczególnie toksyczny nalezy pracować z nim w rękawiczkach lateksowych oraz w wentylowanym pomieszczeniu.

 

Płyn do czyszczenia toalet w jego skład wchodzą podhloryn sodu oraz sam chlor jest silnie żrący należy unikać kontaktu ze skórą stosować rękawiczki oraz nie sterylizować przedmiotów z którymi mamy na codzień styczność.

 

Denaturat służy jako paliwo do nie których kuchenek turystycznych w jego skład wchodzi głownie etanol zanieczyszczony który nie nadaje się do picia jest trujący i bardzo łatwopalny posiada charakterystyczny zapach

 

3.Może dochodzić do skażenia gleby i jej wyniszczenia a w skrajnych przypadkach może nie dojść do całkowitego wchłąnięcia nawozu i może on osiąść na roślinach uprawnych.

 

4

Metoda plazmowa

.Do najbardziej przyszłościowych metod utylizacji odpadów, obok pirolizy i ekstrakcji katalitycznej, należy metoda plazmowa. Jest to metoda ekologiczna i energooszczędna. Jej opis oraz możliwe zastosowanie przedstawiono poniżej, w sposób uproszczony.
Plazma powstaje w wysokich temperaturach, kiedy energia kinetyczna przypadająca na cząsteczkę przewyższa wartość potencjału jonizującego. Wysokość temperatury wpływa na łatwość zachodzenia procesów chemicznych. Temperatura plazmy około 10 000 stK pozwala na prowadzenie takich reakcji chemicznych, które nie zachodzą w niższych temperaturach. Do przerobu odpadów najbardziej przydatne są reaktory łukowe z plazmą wirującą. Zapewnia to poszerzoną strefę plazmy i jej jednorodność, co ma znaczny wpływ na wydajność i skuteczność procesów. Szybkość zachodzenia procesów w metodzie plazmowej decyduje o jej energooszczędności.
Metoda plazmowa nadaje się szczególnie do odzyskiwania metali nieżelaznych z żużli szlamów i preparatów. Istotą technologii jest przemiana odpadu w łuku plazmy wirującej - najczęściej redukcja do czystych metali. W końcowym efekcie otrzymuje się koncentrat czystych metali w mieszaninie z minerałami krzemowo-wapniowo-magnezowymi. Technika plazmowa stanowić powinna także jedno z ważniejszych narzędzi do neutralizacji i likwidacji odpadów szczególnie niebezpiecznych i toksycznych. Mowa tu o odpadach powstających np. przy produkcji leków, farb, środków ochrony roślin, a także o dużej grupie odpadów zawierających węglowodory.

 

Metoda katalityczna

 

Absorpcja jest to dyfuzyjne przenoszenie cząsteczek substancji z jednej fazy (gazowej) przez granicę faz w objętość drugiej fazy ( cieczy) wywołane gradientem stężenia w obu fazach. Czyli absorpcja polega na pochłanianiu zanieczyszczeń gazowych przez ciecz (absorbent).

W celu przeniesienia określonej masy zanieczyszczeń z gazu do cieczy konieczne jest przeniknięcie cząstek przez strefę przyległą do granicy faz i przez granicę faz, tj. przez powierzchnię międzyfazową. Przenoszenie cząsteczek do granicy faz zarówno w fazie gazowej, jak i ciekłej nazywamy dyfuzją. Szybkość absorpcji zwiększa się przez zwiększenie powierzchni międzyfazowej oraz zwiększenie szybkości dyfuzji. Zwiększenie powierzchni międzyfazowej można osiągnąć przez rozproszenie jednej fazy w drugiej np. rozproszenie fazy gazowej w cieczy przez zastosowanie bełkotki lub mieszania. Zwiększenie etapu dyfuzji realizuje się przez odpowiednio długi czas zetknięcia faz oraz przez zwiększenie burzliwości przepływu w obu fazach np.: gwałtowne mieszanie.

Podczas absorpcji może zachodzić bezprzeponowa wymiana ciepła, kondensacja oraz nawilżanie gazów. Jeżeli stężenie zanieczyszczeń jest odpowiednio duże, absorpcja stanowić może metodę odzysku wartościowych substancji. Może stanowić wstępny etap oczyszczania gazu w procesie kompleksowego oczyszczania lub końcowy, gdy absorpcja jest połączona z reakcją chemiczną.

Absorpcja stosowana jest wówczas, gdy stężenie zanieczyszczeń wynosi kilka procent a w przypadku gazów rozcieńczonych, gdy są one łatwo rozpuszczalne w absorbencie. Absorbentami są: woda, roztwory kwasów, zasad, soli o właściwościach utleniających lub redukujących. Szybkość absorpcji zwiększa się wówczas, gdy zachodzi reakcja chemiczna między cieczą i zanieczyszczeniem w gazie. Podczas absorpcji z reakcją chemiczną składnik ze strumienia gazu reaguje z substancją zawartą w cieczy, w wyniku, czego powstaje produkt o właściwościach odmiennych od substancji wyjściowej. Produkt ten powinien być obojętny dla środowiska nie stanowic ponownego problemu do utylizacji. Przy oczyszczaniu gazów odlotowych absorpcja z reakcją chemiczną jest jedną z zasadniczych metod usuwania zanieczyszczeń kwaśnych, takich jak SO2, SO3, H2S, NOx, HF, C12, HCl i in.

Metody absorpcyjne stosowane są często w połączeniu z utlenianiem albo z biodegradacją. W metodach absorpcyjnych połączonych z utlenianiem można stosować jako absorbenty roztwory utleniaczy takich jak chlor, dwutlenek chloru, podchloryn sodowy, nadmanganian potasu oraz obecnie najbardziej popularny ozon. Ozon rozpuszczony jest w absorbencie. Reakcja pomiędzy ozonem i zaabsorbowanym zanieczyszczeniem przebiega bardzo szybko. Jednocześnie następuje likwidacja drobnoustrojów, co często ma duże znaczenie. Zastosowanie ozonu nie powoduje powstawania kłopotliwych odpadów, ponieważ produktem jego rozpadu jest tlen.

Niektóre substancje zanieczyszczające gazy odlotowe można skutecznie likwidować na drodze biodegradacji za pomocą mikroorganizmów, które utleniają związki organiczne do ditlenku węgla i wody lub mineralizują zawarte w nich heteroatomy. Wytwarzana w tym procesie energia jest zużywana przez bakterie.