PLIS, opiszcie mi damę z łasiczką na środę. Opis musi zawierać:
1. Fakturę.
2. Kompozycję (statyczną, dynamiczną)
3. Światło w obrazie.
4. Perspektywe.
5. Plan w obrazie. ( co jest na pierwszym 2 i 3 planie)
6. Co autor miał na myśli malując?
7. Symbolika.
Daje 30 pkt. i naj. !!!!!!!
Dama z gronostajem to obraz stworzony w latach ok. 1483-90 przez włoskiego artystę renesansowego Leonarda da Vinci w Mediolanie. Konterfekt został wykonany w technice olejnej, z użyciem tempery, na desce orzechowej o wymiarach 54,7 na 40,3 cm. Przedstawia Cecylię Gallerani, kochankę księcia Ludovico Sforzy. Znajduje się w zbiorach Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Jest jednym z najcenniejszych obrazów w muzealiach polskich i jedynym dziełem Leonarda da Vinci w Polsce. Przejdźmy do problemów warsztatu. Postać damy została umieszczona w czarnej zamkniętej przestrzeni pozbawionej wszelkich ozdób. Ciemne tło kontrsatuje, zapewne celowo z jasno oświetloną postacią. Do przedstawienia twarzy i ubioru artysta użył ciepłej chromatyki. Alabastrowy, charakterystyczny dla kobiet z epoki odcień skóry został podkreślony czarnym naszyjnikiem. Jej prawa nieproporcjonalnie duża dłoń spoczywa na zwierzątku nazywanym gronostajem lub łasiczką. Zajmijmy się teraz obliczem. Wyraz twarzy modelki jest obojętny i spokojny z zarysowanym lekko uśmiechem. Głowa i wzrok zarówno damy jak i gronostaja zwrócone są w lewą stronę jakby ignorując obecność widza. Czuje się wyraźnie, że jakieś zdarzenie lub osoba przykuły ich uwagę. Gładkość fryzury i ubioru kontrastuje z narysowanym subtelnymi pociągnięciami pędzla wymykającym się z ram grzeczności uśmiechem. Intensywność barwy czerwonej jest wynikiem światła padającego z lewej strony na całą postać damy i zwierzątka. Cała postać wygląda ja wycięta z innego obrazu i naklejona na czarne płótno przez co kontury wydają się być zbyt ostre.
Obraz pt. „Dama z gronostajem” (powszechnie znany jako „Dama z łasiczką”) powstawał przez 7 lat w Mediolanie. Autorem tego malarskiego dzieła jest włoski artysta renesansowy – Leonardo da Vinci.
Malowidło przedstawia portret kobiety trzymającej gronostaja, wcześniej uważanego za łasiczkę lub fretkę. Zwierzę to ma znaczenie symboliczne, bowiem jego nazwa w języku greckim oznacza „galée”, co też nawiązuje do nazwiska modelki z obrazu – Gallerani. Cecylia Gallerani była dwórką i jednocześnie kochanką Lodovico Sforzy, nazywanego Gronostajem ze względu na występowanie tego zwierzęcia w wizerunku jego godła. Niestety w trakcie tworzenia tego dzieła, Leonardo da Vinci nie mógł namalować Cecylii i Ludovica w miłosnym uścisku, gdyż Emelino (z wł. gronostaj) był już narzeczonym Beatrice d’Este. Zwierzę spoczywające na łonie modelki to symboliczne przedstawienie tej sytuacji. Może to być również zawoalowane ukazanie brzemienności Gallerani, która w niedługim czasie urodziła Sforzie nieślubnego syna – Cesara.
Ten alegoryczny portret został wykonany na desce orzechowej w technice olejnej przy użyciu tempery. Wymiary obrazu to: 54, 7 cm na 40, 3 cm. Jak wykazały badania z 1992 roku pod czarnym tłem tego dzieła kryje się pierwotny szaro-niebieski rysunek, który najprawdopodobniej nie został wykończony przez renesansowego mistrza pędzla. Niegdyś tło „Damy z łasiczką” miało kolor niebieski, dający efekt głębi za postacią.
Na pierwszym planie widać młodą, piękną kobietę o jasnej twarzy w ujęciu en trois quarts (w trzech czwartych). Jej włosy są ciemne, przepasane na czole cienkim rzemykiem i gładko zaczesane do tyłu w mały warkocz. Pokryte są także przezroczystym woalem. Tajemnicza dama ma drobne usta i szare, duże oczy. Jest ona zwrócona w lewą stronę, zaś ciało ma odchylone do tyłu. Na smukłej, alabastrowej szyi znajdują się czarne korale. Kobieta ubrana jest w aksamitną, kolorową suknię z rozciętymi, szerokimi rękawami oraz głębokim dekoltem w kwadrat. Dama trzyma ułożone na jej łonie małe, jasnobeżowe zwierzątko. Gronostaj unosi swoją głowę i również patrzy w lewą stronę. Tło obrazu jest ciemne, przez co malarz wyeksponował damę i zwierzę. Umiejętnie wydobyta światłocieniem tektonika ciała Gallerani i gronostaja sprawiają wrażenie, że patrzy się na zupełnie realną postać.
W 1800 r. „Damę z gronostajem” zakupił książę Adam Jerzy Czartoryski jako prezent dla swojej matki – Izabeli. Wówczas jeszcze nie znano historii tego obrazu oraz tożsamości modelki. Dzieło to przenalizowano dopiero w XX wieku, wyniku czego dziś znamy najbardziej prawdopodobną interpretację „Damy z łasiczką”. Obraz ten początkowo wystawiano w Domu Gotyckim w Puławach. Podczas powstania listopadowego wywieziono go do Paryża. Został sprowadzony do Krakowa, do Muzeum Czartoryskich dopiero ok. 1880 roku. W czasie II wojny światowej obraz da Vinci został zagrabiony przez Niemców. W 1946 r. wrócił on do Polski.
Obecnie „Dama z łasiczką” znajduje się na Wawelu w Krakowie, które do 2014 roku będzie poddawane remontowi. Jest jedynym obrazem L. da Vinci w Polsce i jednym z naszych najcenniejszych krajowych muzealiów.