Przeczytaj uważnie temat, wyjaśnij wszystkie pojęcia (wymień synonimy), zinterpretuj go na wszystkie możliwe sposoby, postaw wszystkie możliwe tezy. Krok 2. Burza mózgów
Zapisz wszystkie pytania, jakie Ci przychodzą do głowy w związku z tym tematem. W tym wszystkim bądź otwarty dopuszczaj do siebie kilka możliwości, odpowiedzi, rozwiązań. Dla każdej dopuszczonej opcji zarezerwuj kolumnę w tabeli, miejsce na stronie lub stronę, na której za chwilę sporządzisz notatki.
Następnie wpisz w dowolnej kolejności
*
wszystkich autorów, wszystkie książki (obrazy, utwory muzyczne), z nich bohaterów i cytaty, które mógłbyś wykorzystać w każdej dopuszczonej wcześniej możliwości, *
nurty filozoficzne, myślowe, literackie, artystyczne kojarzone przez Ciebie z daną możliwością *
kontekst historyczny, biograficzny,
Zastanów się również nad ewentualnym mottem dla swojej pracy wypisując wszystkie przychodzące do głowy przykłady. Krok 3. Sprzątanie – mapa mentalna (lub plan)
W pierwszym etapie odrzuć z tej mnogości przykłady zużyte, nieciekawe, w ten sposób zostaną najwartościowsze, najciekawsze i najtrafniejsze.
Następnie spróbuj dostrzec związki pomiędzy poszczególnymi wypisanymi tekstami, przykładami, bohaterami. Zaznacz je strzałkami łączącymi powiązane elementy i krótko opisz naturę dostrzeżonej pomiędzy nimi analogii. W efekcie tych zabiegów może powstać jedna koncentryczna mapa lub policentryczna, a nawet kilka map mentalnych). Poszukaj gwiazd. Te teksty, konteksty, przykłady, które łączą się z największą ilością innych świetnie nadają się do zorganizowania większych całostek w pracy (np. rozdziałów). Inne będą się do nich odwoływać.
Zastanów się czy tych kilku perspektyw, które przyjąłeś nie da się połączyć tak, by wszystko stanowiło rozbudowaną jednorodną całość. Jeśli któraś z nich nie pasuje do kształtującej się koncepcji pracy i jest uboższa od pozostałych, jeśli wydaje Ci się zbędna – odrzuć ją. Krok 4. Studia
Czas pogłębić swoją wiedzę o każdym przywołanym wcześniej tekście kultury. Przypomnij sobie jego treść, zapoznaj się z różnymi recenzjami i zderz je z własnymi poglądami: z którymi się zgadzasz, a z którymi nie? Może, warto te stanowiska wykorzystać? Uzupełnij mapę o nowe kartki (po jednej na każdy tekst kultury) zawierające nowe informacje poszerzające wiedzę o nich.
Masz jakieś nowe przydatne skojarzenia, przemyślenia, refleksje wypisz je.
Porozmawiaj z kompetentnymi osobami na interesujące Cię tematy, słuchaj co mają do powiedzenia, jeśli w rozmowie pojawiły się ciekawe informacje uwzględnij je w notatkach, jeśli podważają jakiś pogląd, którego nie potrafisz obronić – odrzuć go.
Przeczytaj co o tym problemie już napisano, jakie stanowiska zajmowano. Ustosunkuj sie wobec nich. Zastanów sie jaką postawę Ty zajmiesz, jak to wygląda na tle tradycji? Wszystkie nowe, przydatne informacje uwzględniaj na mapie mentalnej. Krok 5. Redakcja
Zbierz wszystkie myśli we względnie samodzielne całostki znaczeniowe (nad każdą pracuj oddzielnie), zredaguj je pod względem językowym, skomponuj właściwie zbudowane akapity, nadaj im tytuły i śródtytuły. Weź pod uwagę również wykorzystanie słów-kluczy czy leitmotivu, które zwiększą spójność pracy.
Przeczytaj jeszcze raz każdą cząstkę, zweryfikuj jej poprawność językową kompozycyjną oraz tytuł. Zastanów się jeszcze raz nad kolejnością akapitów. W tym celu wykorzystaj zrobioną na początku mapę mentalną. Zwróć uwagę również na to, czy tytuły i śródtytuły układają się w sensowną i logiczną całość. Następnie przepisz akapity we właściwej kolejności dbając o spójność pracy i nie zapominając o śródtytułach.
Na końcu wybierz zgrabne motto, oddające treść eseju, wskazujące przyjętą perspektywę itp. Krok 6. Wróćmy od początku
Napisz wprowadzanie eseju. Niech ci nawet do głowy nie przyjdzie charakterystyka epoki czy biografia pisarza. Znacznie lepszym rozwiązanie jest stawianie pytań.
Możesz zacząć od:
*
środka, czyli opisu kluczowego charakteru, wątku, problemu, który uczynisz osią konstrukcyjną całego utworu; *
dowolnego skojarzenia reszta napisze się sama *
przywołania czyjejś myśli, z którą się zgadzasz lub nie zgadzasz
Wstęp powinien wprowadzić do tematu, zachęcić do lektury i ogólnie zarysować sposób ujęcia przedmiotu eseju. Krok 7. Ostatnie szlify
Przeczytaj pracę i popraw na bieżąco dostrzegane mankamenty. Odłóż pracę na kilka dni. Krytycznie ją przeczytaj ponownie zaznaczając wątpliwości, powinno ich być sporo. Dokonaj ostatniej korekty, aby upewnić się, że budowa jest przemyślana przejdź do dekonstrukcji tekstu, tzn. stwórz jego plan odtwórczy. Zasady pisania dobrego eseju?
* korzystaj z bogactwa tropów stylistycznych i figur retorycznych * zatroszcz się o nieszablonowość (skojrzenia, dobór materiału, temat) * bądź zwięzły i jasny w myśleniu * przemyśl dobrze strukturę eseju * nie wolno stosować wyliczeń * unikaj autotematycznych zwrotów (np. na wstępie, w zakończeniu, teraz przejdę do..., następnie omówię...) * wykorzystaj fakt, że w eseju praktycznie wszystkie chwyty sa dozwolone
Przeczytaj uważnie temat, wyjaśnij wszystkie pojęcia (wymień synonimy), zinterpretuj go na wszystkie możliwe sposoby, postaw wszystkie możliwe tezy.
Krok 2. Burza mózgów
Zapisz wszystkie pytania, jakie Ci przychodzą do głowy w związku z tym tematem. W tym wszystkim bądź otwarty dopuszczaj do siebie kilka możliwości, odpowiedzi, rozwiązań. Dla każdej dopuszczonej opcji zarezerwuj kolumnę w tabeli, miejsce na stronie lub stronę, na której za chwilę sporządzisz notatki.
Następnie wpisz w dowolnej kolejności
*
wszystkich autorów, wszystkie książki (obrazy, utwory muzyczne), z nich bohaterów i cytaty, które mógłbyś wykorzystać w każdej dopuszczonej wcześniej możliwości,
*
nurty filozoficzne, myślowe, literackie, artystyczne kojarzone przez Ciebie z daną możliwością
*
kontekst historyczny, biograficzny,
Zastanów się również nad ewentualnym mottem dla swojej pracy wypisując wszystkie przychodzące do głowy przykłady.
Krok 3. Sprzątanie – mapa mentalna (lub plan)
W pierwszym etapie odrzuć z tej mnogości przykłady zużyte, nieciekawe, w ten sposób zostaną najwartościowsze, najciekawsze i najtrafniejsze.
Następnie spróbuj dostrzec związki pomiędzy poszczególnymi wypisanymi tekstami, przykładami, bohaterami. Zaznacz je strzałkami łączącymi powiązane elementy i krótko opisz naturę dostrzeżonej pomiędzy nimi analogii. W efekcie tych zabiegów może powstać jedna koncentryczna mapa lub policentryczna, a nawet kilka map mentalnych). Poszukaj gwiazd. Te teksty, konteksty, przykłady, które łączą się z największą ilością innych świetnie nadają się do zorganizowania większych całostek w pracy (np. rozdziałów). Inne będą się do nich odwoływać.
Zastanów się czy tych kilku perspektyw, które przyjąłeś nie da się połączyć tak, by wszystko stanowiło rozbudowaną jednorodną całość. Jeśli któraś z nich nie pasuje do kształtującej się koncepcji pracy i jest uboższa od pozostałych, jeśli wydaje Ci się zbędna – odrzuć ją.
Krok 4. Studia
Czas pogłębić swoją wiedzę o każdym przywołanym wcześniej tekście kultury. Przypomnij sobie jego treść, zapoznaj się z różnymi recenzjami i zderz je z własnymi poglądami: z którymi się zgadzasz, a z którymi nie? Może, warto te stanowiska wykorzystać? Uzupełnij mapę o nowe kartki (po jednej na każdy tekst kultury) zawierające nowe informacje poszerzające wiedzę o nich.
Masz jakieś nowe przydatne skojarzenia, przemyślenia, refleksje wypisz je.
Porozmawiaj z kompetentnymi osobami na interesujące Cię tematy, słuchaj co mają do powiedzenia, jeśli w rozmowie pojawiły się ciekawe informacje uwzględnij je w notatkach, jeśli podważają jakiś pogląd, którego nie potrafisz obronić – odrzuć go.
Przeczytaj co o tym problemie już napisano, jakie stanowiska zajmowano. Ustosunkuj sie wobec nich. Zastanów sie jaką postawę Ty zajmiesz, jak to wygląda na tle tradycji? Wszystkie nowe, przydatne informacje uwzględniaj na mapie mentalnej.
Krok 5. Redakcja
Zbierz wszystkie myśli we względnie samodzielne całostki znaczeniowe (nad każdą pracuj oddzielnie), zredaguj je pod względem językowym, skomponuj właściwie zbudowane akapity, nadaj im tytuły i śródtytuły. Weź pod uwagę również wykorzystanie słów-kluczy czy leitmotivu, które zwiększą spójność pracy.
Przeczytaj jeszcze raz każdą cząstkę, zweryfikuj jej poprawność językową kompozycyjną oraz tytuł. Zastanów się jeszcze raz nad kolejnością akapitów. W tym celu wykorzystaj zrobioną na początku mapę mentalną. Zwróć uwagę również na to, czy tytuły i śródtytuły układają się w sensowną i logiczną całość. Następnie przepisz akapity we właściwej kolejności dbając o spójność pracy i nie zapominając o śródtytułach.
Na końcu wybierz zgrabne motto, oddające treść eseju, wskazujące przyjętą perspektywę itp.
Krok 6. Wróćmy od początku
Napisz wprowadzanie eseju. Niech ci nawet do głowy nie przyjdzie charakterystyka epoki czy biografia pisarza. Znacznie lepszym rozwiązanie jest stawianie pytań.
Możesz zacząć od:
*
środka, czyli opisu kluczowego charakteru, wątku, problemu, który uczynisz osią konstrukcyjną całego utworu;
*
dowolnego skojarzenia reszta napisze się sama
*
przywołania czyjejś myśli, z którą się zgadzasz lub nie zgadzasz
Wstęp powinien wprowadzić do tematu, zachęcić do lektury i ogólnie zarysować sposób ujęcia przedmiotu eseju.
Krok 7. Ostatnie szlify
Przeczytaj pracę i popraw na bieżąco dostrzegane mankamenty. Odłóż pracę na kilka dni. Krytycznie ją przeczytaj ponownie zaznaczając wątpliwości, powinno ich być sporo. Dokonaj ostatniej korekty, aby upewnić się, że budowa jest przemyślana przejdź do dekonstrukcji tekstu, tzn. stwórz jego plan odtwórczy.
Zasady pisania dobrego eseju?
* korzystaj z bogactwa tropów stylistycznych i figur retorycznych
* zatroszcz się o nieszablonowość (skojrzenia, dobór materiału, temat)
* bądź zwięzły i jasny w myśleniu
* przemyśl dobrze strukturę eseju
* nie wolno stosować wyliczeń
* unikaj autotematycznych zwrotów (np. na wstępie, w zakończeniu, teraz przejdę do..., następnie omówię...)
* wykorzystaj fakt, że w eseju praktycznie wszystkie chwyty sa dozwolone