Question

Pilnie potrzebuję na poniedziałek referat na temat: Polskie siły zbrojne 1939-1945

Answer 1

kampania wrześniowa 1939, wojna obronna Polski, zapoczątkowana napaścią hitlerowskich Niemiec na Polskę 1 IX 1939 armią w sile 1,5 mln żołnierzy, 2600 czołgów, ponad 2000 samolotów. Siły polskie dysponowały tylko 0,8 mln żołnierzy, 150 czołgami i 400 samolotami. Wojsko polskie - rozciągnięte wzdłuż całej linii granicy z Niemcami - zostało zmuszone do odwrotu. 9-22 IX gen. Tadeusz Kutrzeba stoczył wielką bitwę nad Bzurą, początkowo z sukcesami odpierając Niemców. W połowie września gł. siły polskie uległy rozbiciu, a kraj do Bugu znalazł się w rękach wroga. 17 IX - realizując postanowienia paktu Ribbentrop-Mołotow - wojska sowieckie wkroczyły do Polski od wschodu i zajęły połowę obszaru kraju (do linii Sanu, Bugu, Narwi). Prezydent Ignacy Mościcki, rząd, naczelny wódz i jego sztab opuścili kraj, przechodząc do Rumunii. Anglia i Francja, z którymi Polska miała podpisany pakt o wzajemnej pomocy w przypadku napaści, wypowiedziały 3 IX wojnę Niemcom, lecz nie podjęły działań zbrojnych. Symbolami bohaterskiego oporu stały się: obrona Westerplatte - do 7 IX, Oksywia - do 19 IX, Warszawy - do 28 IX, Modlina - do 29 IX, Helu - do 2 X. Kapitulacja Grupy "Polesie" gen. Franciszka Kleeberga pod Kockiem 6 X zakończyła kampanię. Najważniejszymi celami rządu pozostawały: odbudowa i walka polskich sił zbrojnych; aktywność na forum międzynarodowym; utrzymanie kontaktu z krajem. Odbudowana we Francji Armia Polska liczyła w VI 1940 około 85 tys. żołnierzy. Wobec kapitulacji Francuzów oddziały polskie zostały rozwiązane lub ewakuowane do Anglii. Do końca wojny Polacy współpracowali z Brytyjczykami. W sumie w V 1945 na Zachodzie walczyło ponad 200 tys. żołnierzy podporządkowanych Naczelnemu Wodzowi (według innych źródeł 400 tys. żołnierzy i służb pomocniczych). 

 Armia gen. Andersa, powstała w ZSRR, była dowodzona przez gen. Władysława Andersa. Złożona z jeńców wziętych do niewoli w 1939, deportowanych w głąb ZSRR i Polaków osadzonych w łagrach. W III i VIII 1942 wyprowadzona przez dowódcę na Środk. Wschód (ok. 250 tys. osób), gdzie została połączona z innymi polskimi formacjami w Armię Polską na Wschodzie, która jako część Polskich Sił Zbrojnych podlegała rządowi RP na Uchodźstwie. U boku aliantów brała udział w walkach z Niemcami, m.in. w Egipcie i we Włoszech.

 Armia Krajowa (AK), organizacja wojskowa podległa rządowi RP na Uchodźstwie, powstała z wielu organizacji podziemnych: Związku Walki Zbrojnej, Gwardii Ludowej WRN, Obozu Polski Walczącej, Tajnej Armii Polskiej, Związku Czynu Zbrojnego, Tajnej Organizacji Wojskowej, części Batalionów Chłopskich, Narodowych Sił Zbrojnych i innych. Działała od 14 II 1942. Jej zadaniem był zarówno udział w odbudowie Państwa Polskiego poprzez odtwarzanie armii w kraju i walka zbrojna z okupantem, jak i działalność propagandowa, sabotaż, wywiad, dywersja wojskowa, samoobrona i partyzantka. Komendant gł. gen. Stefan Grot-Rowecki. Pod koniec 1942 AK liczyła ok. 200 tys. żołnierzy, uzbrojenie pochodziło z zapasów po IX 1939, zakupów, zdobyczy, produkcji własnej i ze zrzutów alianckich. Biuro Informacji i Propagandy (BiP) AK informowało społeczeństwo o sytuacji w kraju i na frontach, zwalczało propagandę hitlerowską i komunistyczną. Kedyw (Kierownictwo Dywersji) przy Komendzie Głównej AK przekazał Anglikom m.in. dane o niemieckich pociskach V1 i V2. Oficjalnym organem prasowym AK był "Biuletyn Informacyjny". Po aresztowaniu przez Niemców Grota-Roweckiego (1943) i wzięciu po upadku powstania warszawskiego 1944 do niewoli gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego, ostatnim komendantem gł. został gen. Leopold Niedźwiadek-Okulicki, który 19 I 1945 rozwiązał AK.