Question

Pilne!!!!!!!!!!

Wytłumacz dlaczego doszlo do wybuchu wojny domowej w Hiszpanii.

Max pół strony!!!Nie mniej i nie wiecej:D

Answer 1

Mianem „wojny domowej” nazwać możemy działania wojenne na terenie jednego państwa pomiędzy obywatelami tego samego kraju z różnych partii politycznych, lub wyznań religijnych w celu uzyskania władzy . Trudna sytuacja wewnętrzna w Hiszpanii, nie różniła się zasadniczo od wielu państw europejskich. Wielki kryzys ekonomiczny, i wynikające z niego trudności gospodarcze doprowadziły do przetasowań wśród sprawujących władzę, a w efekcie do przejęcia władzy przez gen. Francisco Franko i jego zwolenników. Przy czym, należy podkreślić, iż podobnie jak wielki kryzys ekonomiczny, jak i przejęcie władzy w wyniku zamachu stanu nie było w ówczesnej Europie niczym nowym. Rok 1936 to czas funkcjonowania w Europie rządów totalitarnych i autorytarnych.
Hiszpania w okresie dwudziestolecia międzywojennego zajmowała obszar 505 tys. km2, zamieszkały przez 24,8 mln mieszkańców (dane z roku 1936) . Składała się z kilku o bardzo zróżnicowanym poziomie rozwoju krain takich jak: Andaluzja, Aragonia, Asturia, Baskonia, Galicja, Kastylia, Katalonia, Navarra, Walencja. Najbardziej rozwiniętą gospodarczo była Katalonia. Kraina ta oraz Baskonia dążyły do oderwania się od Hiszpanii. Hiszpania była krajem rolniczo-przemysłowym, w którym ogromną rolę odgrywał Kościół rzymskokatolicki.
Bezpośrednią przyczyną wybuchu wojny było objęcie władzy, po wyborach w lutym 1936 roku, przez lewicowy rząd Frontu Ludowego. Rozpoczęła się od wystąpienia części armii przeciw rządowi republikańskiemu. Wobec oporu części armii, władz i niezdecydowanego społeczeństwa rebelianci nie osiągnęli natychmiastowego przejęcia władzy. Walki toczyły się przez trzy lata dzieląc się na różne etapy, pochłonęły ok. 500 tys. istnień ludzkich, również wśród ludności cywilnej, m.in. w wyniku bombardowania miast przez lotnictwo frankistowskie i niemieckie, a także rozstrzeliwanie przeciwników politycznych. Walki zakończyły się obaleniem republiki w połowie marca 1939 roku i ustanowieniem w Hiszpanii dyktatury gen. F. Franco. Klęska ok. 300 tys. zwolenników republiki zmusiła ich do emigracji do Francji, Meksyku i ZSRR. Omówienie przebiegu wojny wymaga przedstawienia w porządku chronologicznym najistotniejszych wydarzeń z tego okresu z uwzględnieniem przemian zachodzących w Hiszpanii od drugiej ćwierci XX wieku.
Zwycięstwo partii republikańskich i socjalistycznych w wyborach 14 IV 1931 roku przesądziła o losach dotychczasowego ustroju – monarchii. Król Hiszpanii – Alfons XII opuścił kraj . Nowo wybrane partie polityczne utworzyły tzw. Rząd Tymczasowy, który utrzymał się kilka miesięcy. Kiedy do władzy doszli lewicowi republikanie i socjaliści w kraju wybuchły niepokoje społeczne. Pierwszym zadaniem rządu republikańsko – socjalistycznego było wprowadzenie reform społecznych. Prane nad nową ustawą zasadniczą trwały niezwykle krótko, bo już w grudniu 1931 roku uchwalono nową konstytucję, która od samego początku stała się ogniskiem zapalnym pomiędzy kościołem a rządem. Nowa konstytucja przewidywała konfiskatę wielkich majątków kościelnych i stopniową reformę rolną.
Z takimi postanowieniami nie mogła się zgodzić hiszpańska prawica. W wyniku sprawnych działań w listopadzie 1933 roku przejęła władzę. Wywołało to na przełomie 1934 – 35 szereg strajków oraz powstań robotniczych krwawo stłumionych przez rząd terror rządu miał charakter brutalny, ostry, wymierzano wyroki śmierci, wieloletnie więzienia. Ale terror ten nie zdołał już wpłynąć na bieg wypadków . Rok 1936 przyniósł istotne zmiany. Wybory do hiszpańskiego parlamentu - Kortezów wygrał Republikański Front Ludowy, na którego czele stał Francisco Caballero. Rozpoczęły się przerwane w 1933 roku konfiskaty majątku kościelnego. Rozparcelowano skonfiskowane majątki hiszpańskiej burżuazji. Z takim postępowaniem nie zgodziło się pięciu generałów stacjonujących w Maroku. Utworzona przez nich Narodowa Liga Oficerów rozpoczęła w armii przygotowania do buntu. Generałowie odmówili posłuszeństwa rządowi i powołali własny rząd narodowy na czele z generałem Francisco Franco, którego poparła także hiszpańska partia faszystowska.
W nocy z 17 na 18 lipca 1936 roku doszło do pierwszych walk w Maroku. Rano powstanie rozszerzyło się już na większe garnizony w Hiszpanii. Generał Franko otrzymał pomoc materialną i techniczną z Włoch i Niemiec . Dzięki temu 40 tysięczną armię marokańską generał mógł przewieźć, dostarczonymi na jego prośbę samolotami transportowymi z Włoch i Niemiec, do południowej Hiszpanii. Od początku konfliktu po stronie generała Franco zaangażowali się zarówno Hitler, jak i Mussolini. Nie oficjalnie, lecz incognito, przy milczącej aprobacie reszty Europy. Hiszpańska wojna domowa stała się przede wszystkim dla Hitlera miejscem, gdzie mógł sprawdzić swój sprzęt bojowy i poziom wyszkolenia żołnierzy. Było to bezcenne doświadczenie, przed rozpoczęciem II wojny światowej. Hitler miał przed sobą jeszcze trzy lata na udoskonalenie broni, czołgów oraz modyfikację planów bojowych.