2.Liryka pośrednia. Podmiotem lirycznym jest autor. Tematem są sny, które dążą do słońca, które ma symbolizować radość. Ta jednak nie nadchodzi, co powoduje w podmiocie lirycznym jeszcze głębszy smutek i rozpacz. Podmiot liryczny nie ma już chęci do życia, nie widzi żadnej nadziei.
Strofa ta opowiada o marach sennych, które szukały „promieni słońca” – czyli po prostu czegoś pozytywnego. Słońca jednak nie mogły znaleźć i wędrowały przez mgły i wraz z ich wędrówką coraz bardziej traciła się nadzieja na słońce. Autor wyraża w ten sposób swoją rozpacz i brak wiary w to, że wydarzy się coś pozytywnego w jego życiu – widzi jedynie koniec.
3.Liryka pośrednia. Tematem jest osoba, która odeszła, a była bliska podmiotowi lirycznemu. Podmiot liryczny nie potrafi sobie przypomnieć kto odszedł, ale doskonale wie, jak ważna była to dla niego osoba. Towarzyszy mu rozpacz związana ze stratą, kogoś ukochanej osoby.
4.Liryka pośrednia. Boharetem lirycznym jest szatan. Światem przedstawionym staje się ogród autora, który został przemieniony przez szatana w pustkowie. Ogród stracił swoje piękno, nie ma już w nim kwiatów i stał się miejscem bliskim dla szatana
5.Liryka pośrednia. Tematem jest deszcz jesienny. epitety – Wzmacniają poczucie smutku jaki czuje autor metafory – Wyrażają jak bardzo szary i smutny jest świat
6. Dekadentyzm – „Odziane w łachmany szat czarnej żałobySzukają ustronia na ciche swe groby,”
Impresjonizm – „I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny, Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...” Symbolizm – „Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze Na próżno czekały na słońca oblicze...”
2.Liryka pośrednia. Podmiotem lirycznym jest autor. Tematem są sny, które dążą do słońca, które ma symbolizować radość. Ta jednak nie nadchodzi, co powoduje w podmiocie lirycznym jeszcze głębszy smutek i rozpacz. Podmiot liryczny nie ma już chęci do życia, nie widzi żadnej nadziei.
Strofa ta opowiada o marach sennych, które szukały „promieni słońca” – czyli po prostu czegoś pozytywnego. Słońca jednak nie mogły znaleźć i wędrowały przez mgły i wraz z ich wędrówką coraz bardziej traciła się nadzieja na słońce. Autor wyraża w ten sposób swoją rozpacz i brak wiary w to, że wydarzy się coś pozytywnego w jego życiu – widzi jedynie koniec.
3.Liryka pośrednia. Tematem jest osoba, która odeszła, a była bliska podmiotowi lirycznemu.
Podmiot liryczny nie potrafi sobie przypomnieć kto odszedł, ale doskonale wie, jak ważna była to dla niego osoba. Towarzyszy mu rozpacz związana ze stratą, kogoś ukochanej osoby.
4.Liryka pośrednia. Boharetem lirycznym jest szatan.
Światem przedstawionym staje się ogród autora, który został przemieniony przez szatana w pustkowie. Ogród stracił swoje piękno, nie ma już w nim kwiatów i stał się miejscem bliskim dla szatana
5.Liryka pośrednia. Tematem jest deszcz jesienny.
epitety – Wzmacniają poczucie smutku jaki czuje autor
metafory – Wyrażają jak bardzo szary i smutny jest świat
6. Dekadentyzm – „Odziane w łachmany szat czarnej żałobySzukają ustronia na ciche swe groby,”
Impresjonizm – „I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny, Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...” Symbolizm – „Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze Na próżno czekały na słońca oblicze...”