Pilne! Skutki niewłaściwego odżywiania sie na przykladzie anoreksji i bulimi. Proszę o jakiś krótki referat :)
Joanna010101
Coraz więcej młodych ludzi choruje na zaburzenia odżywiania. Najczęstszymi z nich są anoreksja i bulimia. Niektórzy błędnie sądzą, że te jednostki chorobowe to to samo, ale tak nie jest. Anoreksja to jadłowstręt, ale wcale nie musi być na podłożu psychicznym, anoreksja może być także spowodowana chorobą nowotworową lub innymi zaburzeniami. Bulimia polega na tym, że chory pomiędzy okresami niejedzenia ma napady objadania się. Objadanie się powinno być raczej zastąpione słowami obżeranie się, ponieważ chorzy w tym czasie jedzą tak dużo i szybko, że doprowadzają się do wymiotów. Jeśli wymioty nie nastąpią samoistnie wówczas bulimicy sami próbują zainicjować wymioty np. poprzez wkładanie sobie do gardła szczoteczki do zębów lub po prostu palców. Część powikłań pochorobowych obu jednostek jest takie same, tj.: - nadmierne wychudzenie na skutek niedostarczania organizmowi odpowiedniej ilości substancji pokarmowych - utrata masy kostnej - awitaminoza - wypadanie włosów - wypadanie zębów - zaburzenia pracy serca - zanik kosmków jelitowych - łamanie się paznokci - bladość - omdlenia - ubytki troficzne skóry - zaburzenia pracy układu pokarmowego Dodatkowo w bulimii występują również zaburzenia motoryki przełyku, podrażnienie przełyku (przez wymioty), kwasowa erozja szkliwa, stany zapalne jamy ustnej, grzybice jamy ustnej oraz refluks żołądkowy i wrzody żołądka. Cechą wspólną obu chorób jest brak komfortu psychicznego, poczucie niższości, wstręt lub złość na samego siebie. Zarówno w anoreksji, jak i w bulimii ważne jest wsparcie nie tylko dietetyka, ale i psychologa. W terapii psychologicznej powinna uczestniczyć cała rodzina, aby psycholog mógł wykazać, gdzie jest błąd w relacjach pomiędzy osobą chorą a jej najbliższymi. Wiele nastolatków nie myśli o czekających konsekwencjach swojego postępowania, mając na uwadze jedynie efekt końcowy - szczupłą sylwetkę. Jednak w trakcie postępu choroby ta sylwetka nie staje się szczupła, tylko nadmiernie wychodzona, a człowiek zmienia się nie do poznania - jest wyczerpany i zły, ale nie potrafi tego przerwać. Zawsze zanim zaczniemy głodówkę warto zastanowić się czy warto, a jeśli tak, to lepiej wybrać dietę zbilansowaną, właściwą do wieku i zapotrzebowania organizmu.
Część powikłań pochorobowych obu jednostek jest takie same, tj.:
- nadmierne wychudzenie na skutek niedostarczania organizmowi odpowiedniej ilości substancji pokarmowych
- utrata masy kostnej
- awitaminoza
- wypadanie włosów
- wypadanie zębów
- zaburzenia pracy serca
- zanik kosmków jelitowych
- łamanie się paznokci
- bladość
- omdlenia
- ubytki troficzne skóry
- zaburzenia pracy układu pokarmowego
Dodatkowo w bulimii występują również zaburzenia motoryki przełyku, podrażnienie przełyku (przez wymioty), kwasowa erozja szkliwa, stany zapalne jamy ustnej, grzybice jamy ustnej oraz refluks żołądkowy i wrzody żołądka. Cechą wspólną obu chorób jest brak komfortu psychicznego, poczucie niższości, wstręt lub złość na samego siebie. Zarówno w anoreksji, jak i w bulimii ważne jest wsparcie nie tylko dietetyka, ale i psychologa. W terapii psychologicznej powinna uczestniczyć cała rodzina, aby psycholog mógł wykazać, gdzie jest błąd w relacjach pomiędzy osobą chorą a jej najbliższymi.
Wiele nastolatków nie myśli o czekających konsekwencjach swojego postępowania, mając na uwadze jedynie efekt końcowy - szczupłą sylwetkę. Jednak w trakcie postępu choroby ta sylwetka nie staje się szczupła, tylko nadmiernie wychodzona, a człowiek zmienia się nie do poznania - jest wyczerpany i zły, ale nie potrafi tego przerwać. Zawsze zanim zaczniemy głodówkę warto zastanowić się czy warto, a jeśli tak, to lepiej wybrać dietę zbilansowaną, właściwą do wieku i zapotrzebowania organizmu.