Question

PILNE!!!!!!!!!!! Proszę czy ktoś mi pomoże !!!!!!!!!!!!!!
1) Jakie środki stylistyczne zostały wykorzystane w czterech pierwszych zwrotkach wiersza? Do jakiego typu liryki odwołuje się poeta?
2) Jak skonstruowana jest ostatnia strofa? Zinterpretuj wers kończący utwór.
3) Wskaż w tekście cechy typowe dla literatury sentymentalizmu.

Do Justyny. Tęskność na wiosnę

Już tyle razy słońce wracało
I blaskiem swoim dzień szczyci;
A memu światłu cóż to się stało,
Że mi dotychczas nie świéci?

Już się i zboże do góry wzbiło,
I ledwie nie kłos chce wydać;
Całe się pole zazieleniło;
Mojej pszenicy nie widać!

Już słowik w sadzie zaczął swe pieśni,
Gaj mu się cały odzywa.
Kłócą powietrze ptaszkowie leśni;
A mój mi ptaszek nie śpiewa!

Już tyle kwiatów ziemia wydała
Po onegdajszej powodzi;
W różne się barwy łąka przybrała;
A mój mi kwiatek nie schodzi!

O wiosno! Pókiż będę cię prosił,
Gospodarz zewsząd stroskany?
Jużem dość ziemię łzami urósił:
Wróć mi urodzaj kochany!

Za dobre rozwiązanie pytań i całego zadania daje naj!!!!!!!!!

Answer 1

1)
Środki stylistyczne ze strofy pierwszej: 
słońce wracało - animizacja;
blaskiem swoim - epitet;
słońce dzień szczyci - metafora;
mamu światłu - epitet;
,,A memu światłu cóż to się stało,
Że mi dotychczas nie świéci?" - pytanie retoryczne;

Środki stylistyczne ze strofy drugiej: 
zboże do góry się wzbiło - animizacja;
kłos nie chce wydać - metafora;
mojej pszenicy - metafora (do kobiety).

Środki stylistyczne ze strofy trzeciej: 
słowik zaczął pieśni - metafora;
gaj się odzywa - personifikacja;
kłócą powietrze - metafora;
ptaszkowie leśni - epitet.

Środki stylistyczne ze strofy czwartej:
kwiaty ziemia wydała - metafora;
onegdajszej powodzi - epitet;
łąka się przybrała - personifikacja;
w barwy przybrała - metafora.

Wiersz jest typowym rodzajem liryki bezpośredniej - podmiot liryczny nazywa swoje uczucia, daje ujście emocjom poprze słowo pisane, wypowiadając się w pierwszej osobie.
================================
2)
Cały wiersz odnosi się do tego, że podmiot liryczny tęskni za swoją ukochaną, nazywając ją Słońcem, pszenicą, ptaszkiem, kwiatkiem i jak zauważamy w ostatnim wersie - urodzajem. 
Ostatnia strofa jest bezpośrednią apostrofą do wiosny z prośbą o jej nadejście. Jak powszechnie wiadome, wiosna jest najpiękniejszym okresem w roku, ponieważ wszystko budzi się do życia po mroźnej i zimnej zimie, która wprowadza człowieka w melancholijny nastrój. 
,,Wróc mi urodzaj kochany!" - zima jest w tym wypadku symbolem tęsknoty za ukochaną. Podmiot liryczny prosi wiosnę (symbol powrotu) o zwrócenie urodzaju, czyli swojej kobiety, którą nazywa w takim sposób. Urodzaj jest okazałym darem dla człowieka, co tak samo podmiot liryczny interpretuje pojawienie się kobiety w swoim życiu.
==============================
3)
W ww. tekście możemy znaleźć cechy typowe dla literatury sentymentalizmu, czyli:
- obecność emocji i przeżyć, np.: ,,(...) Jużem dość ziemię łzami urósił (...)";
- głównym tematem utwory jest miłość i tęsknota podmiotu lirycznego za ukochaną;
- brak formy dydaktycznej i moralizatorskiej;
- występowanie zainteresowania naturą -  Słońce, pszenica, ptaszek, kwiatek, urodzaj jako figura określająca istotę Ukochanej;
- zainteresowanie wsią i ludowością - np: ,,(...) Już się i zboże do góry wzbiło (...)", ,,(...) Już słowik w sadzie zaczął swe pieśni (...)".