Question

PILNE !!!! Opowiadanie z FARAONA !! Opisać wydarzenia z zaćmienia słońca z Egiptu z XX dynastii !! Dam naj !!

Answer 1

Państwem kierowali dynastyczni władcy – faraonowie, którym przydawano boskie pochodzenie, uznając ich za synów boga-słońca Re (Ra). Wierzono iż ich dusze żyją tak długo aż ich ciała się nie rozłożą bądź dopóki nie zniknie imię zmarłego i dlatego mumifikowano ciała zmarłych władców, umieszczając je w specjalnie w tym celu budowanych grobowcach (mastabach). Z biegiem lat grobowce te przekształciły się w monumentalne, kamienne piramidy (w okresie Starego i Średniego Państwa), aby następnie w czasach Nowego Państwa przekształcić się w wyryte w skale albo podziemne kompleksy grobowe.

Państwo zorganizowane było sprawnie i rozwijało się przez wiele wieków bez poważnych zagrożeń zewnętrznych, dzięki pustyniom, które odgradzały je ze wszystkich stron od innych państw i ludów.

Religia
Posąg Horusa z Edfu Set, trzymający symbol nieśmiertelności

Religia odgrywała dużą rolę w życiu przeciętnego mieszkańca starożytnego Egiptu. Charakteryzował ją dualizm, czyli podział na dobro i zło. Wierzono w życie pozagrobowe, zależne od uczynków danego człowieka w życiu doczesnym, które było indywidualnie oceniane podczas Sądu Ozyrysa. Egipcjanie wierzyli w wielu bogów (politeizm). Czczono siły przyrody. Kultem otaczano Nil i Słońce oraz bóstwa kosmologiczne stanowiące o równowadze i porządku Wszechświata (Maat, Nut), czy bogów decydujących o losie człowieka (Amon, Ozyrys, Izyda). Oprócz tego wierzono w pomniejsze, ludowe bóstwa (Bes). Bogów przedstawiano w trojaki sposób: w postaciach ludzkich z głowami zwierzęcymi (Hathor, Horus, Thot, Anubis, Bastet), jako postacie o ciałach ludzkich (Amon, Ozyrys, Hathor, Izyda, Horus) lub pod postacią symbolicznego zwierzęcia (Horus, Thot, Hathor, Bastet). Wierzono, że niektóre zwierzęta mogą zawierać w sobie pierwiastek boski, reprezentujący niektóre aspekty danego boga (krowa – Hathor, sokół – Horus, ibis lub pawian – Thot, baran – Chnum, szakal – Anubis, kot – Bastet, lwica – Sachmet). Ku czci bogów wznoszono gigantyczne kamienne świątynie, którymi opiekowali się kapłani. Staroegipskie świątynie były nie tylko miejscami kultu religijnego, lecz także ośrodkami wiedzy, nauki i medycyny. Świątynni kapłani posiadali wiedzę o zjawiskach przyrody, wprowadzili podział roku na 12 miesięcy i 365 dni (zobacz: kalendarz egipski), potrafili przewidzieć zaćmienie Słońca i wylewy Nilu, kierowali pracami nawadniającymi i budowlanymi. W niektórych okresach kapłani, obok faraonów, stanowili również istotny czynnik w sprawowaniu władzy, szczególnie kler Amona w Tebach.