PILNE .!!! Daje NAj .!!!! Napisz wypracowanie na min. 2 strony na temat : JAKĄ PRAWDĘ ODKRYWA O SOBIE KRÓL EDYP.!
minik21Sofokles stworzył w swoim dziele wzorzec bohatera na wskroś tragicznego, który w przeświadczeniu o sile swojej wolnej woli podąża nieświadomie ścieżkami przeznaczenia, prowadzącymi go do nieuchronnej, z góry narzuconej klęski. Postać Edypa stała się symbolem jałowości dążeń i pragnień człowieka w obliczu wyroków złośliwych bogów, którzy – wedle koncepcji starożytnych – urządzają z ludzkich losów igrzysko, za nic mając wynikające stąd cierpienia i rozpacz. Bohater antycznej tragedii dowiaduje się w młodości, iż niebiosa wyznaczyły mu los pełen hańby – ma zabić własnego ojca i ożenić się ze swoją matką, płodząc przeklęty ród skazany na nieszczęście i cierpienie. Takie przeznaczenie nie odpowiada jego charakterowi – poznajemy go jako człowieka o szlachetnym sercu, kochającego i ogromnie szanującego ludzi, których uważał za swoich rodziców. Edyp postanawia wziąć swój los we własne ręce i wyrzec się szczęśliwego życia u boku ukochanych bliskich, by uchronić ich przed przepowiedzianą mu hańbą. Wyjeżdża w tym celu z rodzinnego miasta, niedaleko od jego bram napotyka jednak orszak cudzoziemców i zabija jednego z nich. Dociera później do Teb, gdzie w nagrodę za rozwiązanie zagadki Sfinksa otrzymuje tron po zmarłym w tajemniczych okolicznościach królu i żeni się z owdowiałą królową. Po kilku latach zarządzane przez Edypa królestwo nawiedza zaraza, której powodem – wedle enigmatycznych słów wyroczni – jest hańba ściągana na Teby przez zabójcę poprzedniego króla. Edyp staje się wówczas głównym zainteresowanym wyjaśnienia zbrodni z przeszłości, poszukując naocznych świadków tamtych wydarzeń i analizując słowa profetów, z których wypływa w końcu dramatyczna prawda – to on zabił Lajosa, nie zdając sobie sprawy z tego, że przypadkowo napotkany w lesie starzec jest jego ojcem. Jako młodzieniec uciekł z rodzinnego domu w obawie przed jego zhańbieniem, nie podejrzewając, że ludzie, których uważał za rodziców, przygarnęli go jako niemowlę, znalazłszy porzuconego w górach ze związanymi stopami. W momencie jego spotkania z Lajosem spełniła się przepowiednia, od której obaj próbowali uciekać – stary król otrzymał bowiem proroctwo, iż zginie z rąk syna. Zaraz po jego narodzinach sługa zabrał więc niemowlę, ale zamiast je zgładzić, porzucił jedynie bezbronne na niemal pewną śmierć. W momencie wysłuchania wypowiedzi wyroczni, stanowiącej ostatni element tragicznej układanki, Edyp dowiaduje się o sobie, iż – pomimo swych dążeń do życia w cnocie – stał się człowiekiem zhańbionym i przynoszącym hańbę tym, których kocha. Konstatacja tej prawdy pociągnęła za sobą również inną, być może nawet trudniejszą do zniesienia refleksję – potężny władca zrozumiał wówczas, że jest jedynie marionetką w rękach złośliwych bogów, zupełnie bezsilną wobec ich woli i przeznaczenia, jakim spodoba im się zdeterminować życie człowieka.Wolna wola Edypa okazuje się nie mieć znaczenia w obliczu niezależnych od niego decyzji – pomimo wielkich przymiotów charakteru i surowego kodeksu moralnego okazuje się ojcobójcą i kazirodcą, jest więc winien dwóch zbrodni uznawanych w każdym społeczeństwie za najohydniejsze z możliwych. Osiągnięcie szczęścia drogą ciężkiej pracy, uczciwości i determinacji okazuje się iluzją, historia Edypa udowadnia bowiem, że istota ludzka nie jest w stanie uciec przed swoim przeznaczeniem, tym zaś jest najczęściej rozpacz i cierpienie.
w rękach złośliwych bogów, zupełnie bezsilną wobec ich woli i przeznaczenia, jakim spodoba im się zdeterminować życie człowieka.Wolna wola Edypa okazuje się nie mieć znaczenia w obliczu niezależnych od niego decyzji – pomimo wielkich przymiotów charakteru i surowego kodeksu moralnego okazuje się ojcobójcą i kazirodcą, jest więc winien dwóch zbrodni uznawanych w każdym społeczeństwie za najohydniejsze z możliwych. Osiągnięcie szczęścia drogą ciężkiej pracy, uczciwości i determinacji okazuje się iluzją, historia Edypa udowadnia bowiem, że istota ludzka nie jest w stanie uciec przed swoim przeznaczeniem, tym zaś jest najczęściej rozpacz i cierpienie.