Question

Panowanie Bolesława Chrobrego -wojny

Answer 1

Bolesław Chrobry (czyli mężny, waleczny) władzę objął w wyniku walki z Odą i jej synami, których następnie wypędza z kraju. Przyczyniło się do tego głównie poparcie drużyny książęcej, która nie chciała rozszerzenia wpływów niemieckich w Polsce (co z pewnością by się stało po przejęciu władzy przez Odę i jej synów). Chrobry oślepia również przywódców opozycji – Przybywoja i Odolana.

Za panowania Bolesława Chrobrego przeprowadzona zostaje budowa wałów obronnych (wały Chrobrego) na Śląsku wzdłuż Nysy Łużyckiej i Bobra, które liczyły około 100 kilometrów. Władca zadbał również o silne ufortyfikowanie grodów, które narażone były na niemiecką ofensywę (Niemcza, Głogów).

Pierwsze lata panowania Chrobrego polegają na kontynuacji polityki poprzednika. W latach 1002-1018 w wyniku wojen prowadzonych z Niemcami książę polski przyłącza do Polski Milsko i Łużyce. Cesarz niemiecki zobowiązał się również do osadzania margrabiów przyjaznych Polsce w Miśni i obiecał posiłki w związku z planowaną wyprawą Bolesława na Kijów.

W 1018 roku w wyniku wyprawy zbrojnej na Kijów Bolesław przyłącza Grody Czerwieńskie do Polski. Wykorzystuje spory o tron pomiędzy Rurykowiczami (synami Włodzimierza Wielkiego – Świętopełkiem i Jarosławem Mądrym). Ruś uważana była za potężnego przeciwnika, dlatego zwycięstwo polskiego księcia przysporzyło mu sławy. Z Kijowa wywiózł ogromne łupy.

Answer 2

Po zjeździe gnieźnieńskim nastąpił zwrot w polityce polsko-niemieckiej. 

Otto III rychło zmarł, a jego następca, Henryk II uznawał raczej ekspansję niż ugodę z Polską.

Jednocześnie podejmowane przez Bolesława Chrobrego działania naruszały niemieckie interesy na ziemiach Słowian zachodnich.

Dzieje zmagań polsko-niemieckich z lat 1002-1018 można podzielić na trzy okresy. W roku 1002 Chrobry zajął podporządkowane wcześniej cesarstwu tereny Łużyc, Milska i Miśni. W roku następnym, czyli 1003, wmieszał się 05 w konflikt dynastyczny Przemyślidów, wkroczył do Pragi, zajął Czechy, Morawy i Słowację. Henryk II zażądał wówczas od Bolesława hołdu z Czech, a wobec jego odmowy rozpoczął wojnę. 

Wyprawa Henryka II podjęta w roku 1005 zakończyła się przegraną Chrobrego. Wojska cesarskie przekroczyły Odrę pod Krosnem i dotarły aż pod Poznań, gdzie zawarto pokój, na mocy którego Chrobry stracił większość zajętych poprzednio ziem. W latach 1007-1013 trwała druga faza wojny. Chrobry zajął ponownie Milsko i Łużyce, zaś kolejne wyprawy niemieckie i polskie nie przyniosły zdecydowanych rozstrzygnięć, wreszcie na mocy pokoju w Merseburgu cesarz zgodził się na utrzymanie Łużyc i Milska przez Chrobrego, ale jako lenna niemieckiego. W latach 1015-1018 doszło do dalszych walk, ale tym razem wojskom niemieckim nie udało się sforsować dobrze bronionej Odry. Pokój w Budziszynie w roku 1018 był pełnym sukcesem Polski, która zyskała Milsko i Łużyce, a w Miśni cesarz zobowiązał się osadzić margrabiów przyjaznych Polsce i obiecał posiłki na planowaną przez Chrobrego wyprawę na Kijów.

W czasie tych wojen zdał w pełni egzamin polski system obronny. Najazdy niemieckie napotykały linię silnie ufortyfikowanych grodów, które musiały oblegać (Niemcza, Głogów). Ponadto wzdłuż Nysy Łużyckiej i Bobra wzniesiono linię umocnień (czyli „wały śląskie” o długości 100 km). Wojska niemieckie były jednocześnie atakowane przez Polaków, unikających, co prawda decydującej bitwy, ale jednocześnie zadających nieprzyjacielowi dotkliwe straty (wojna szarpana). 

W tym samym roku, kiedy zawarto pokój w Budziszynie, Chrobry podjął wyprawę na Kijów, wykorzystując spór o tron między Rurykowiczami. Wyprawa zakończyła się sukcesem- Chrobry wywiózł z Kijowa wielkie łupy, a wracając przyłączył do Polski grody Czerwieńskie. W ostatnich latach panowania Bolesława Chrobrego wystąpiły trudności wewnętrzne. Zachowała się wiadomość o buncie, który miał wybuchnąć w roku 1022. Prawdopodobnie też nie wszystkie zdobyte ziemie Bolesław zachował do swojej śmierci.