pamiętniki dzielą się na dwie części, nie zachowały się pierwsze ani ostatnie strony. utwór rozpoczyna wiersz, jakim autor żegna ulubionego konia, który padł w bitwie
pierwsza część pamiętników obejmuje lata 1656-1666 i zawiera opis wojennych przygód oraz wspomnień autora, a więc wojnę ze szwecją (1656), kampanię węgierską (1657), wyprawę do danii (1658-1659), wojnę z moskwą (1660) i przygody paska w służbie wojskowej na terenie rzeczypospolitej.
druga część obejmuje lata 1667-1688 i opisuje żywot ziemiański, gospodarza i obywatela, jaki prowadził pasek na wsi, opisuje też niektóre ważne wydarzenia z historii polski, jak np. elekcja michała korybuta wiśniowieckiego czy koronacja jana sobieskiego.
Wyjaśnienie:
Z Pamiętników pisanych przez Jana Chryzostoma Paska wyłania się obraz ciemnego, zabobonnego warchoła i nieprawdopodobnego awanturnika, typowego zawadiackiego Sarmaty. Bohater uwielbia pociągać z butelki, kłócić się i pojedynkować. Karty książki wypełniają bezustanne bijatyki, pojedynki, zaczepki i prowokacje. Nawet będąc już w stanie spoczynku, po małżeństwie z podstarzałą, ale majętną wdową, bohater bez przerwy wplątuje się w spory i awantury sąsiedzkie. W Pamiętnikach prezentuje swój portret, jawiąc się czytelnikowi jako szlachcic i żołnierz, patriota i świetny kompan, słowem, wzór godny naśladowania.
Pamiętniki pisane są plastycznym, poprzetykanym makaronizmami językiem, obfitującym w przenośnie i kwieciste porównania. Pasek jest wytrawnym gawędziarzem, opowiada świetnie, porywająco, jego nierzadko mało prawdopodobne historie pomagają poznać i zrozumieć życie w Polsce końca XVII wieku, koloryt tamtych czasów.
Cenną zaletą Pamiętników jest fakt, że dzięki swojemu kronikarskiemu stylowi stanowią one źródło wiedzy o obyczajach i zachowaniach szlachty polskiej XVII wieku. Utwór odwzorowuje sposób myślenia i pojmowania świata przez ówczesnych. ludzi, przedstawia ich mentalność, odsłania istniejącą nietolerancję religijną, zacofanie kulturowe, ciasność horyzontów umysłowych i niechęć do jakichkolwiek zmian. Ukazuje całą galerię wad szlachty, na czele z prywatą, pychą i brakiem jakiegokolwiek poczucia odpowiedzialności. Jednocześnie wiarygodnie i szczegółowo przedstawia polskie obyczaje, rysuje obraz kultury obyczajowej i politycznej tamtych czasów
Odpowiedź:
pamiętniki dzielą się na dwie części, nie zachowały się pierwsze ani ostatnie strony. utwór rozpoczyna wiersz, jakim autor żegna ulubionego konia, który padł w bitwie
pierwsza część pamiętników obejmuje lata 1656-1666 i zawiera opis wojennych przygód oraz wspomnień autora, a więc wojnę ze szwecją (1656), kampanię węgierską (1657), wyprawę do danii (1658-1659), wojnę z moskwą (1660) i przygody paska w służbie wojskowej na terenie rzeczypospolitej.
druga część obejmuje lata 1667-1688 i opisuje żywot ziemiański, gospodarza i obywatela, jaki prowadził pasek na wsi, opisuje też niektóre ważne wydarzenia z historii polski, jak np. elekcja michała korybuta wiśniowieckiego czy koronacja jana sobieskiego.
Wyjaśnienie:
Z Pamiętników pisanych przez Jana Chryzostoma Paska wyłania się obraz ciemnego, zabobonnego warchoła i nieprawdopodobnego awanturnika, typowego zawadiackiego Sarmaty. Bohater uwielbia pociągać z butelki, kłócić się i pojedynkować. Karty książki wypełniają bezustanne bijatyki, pojedynki, zaczepki i prowokacje. Nawet będąc już w stanie spoczynku, po małżeństwie z podstarzałą, ale majętną wdową, bohater bez przerwy wplątuje się w spory i awantury sąsiedzkie. W Pamiętnikach prezentuje swój portret, jawiąc się czytelnikowi jako szlachcic i żołnierz, patriota i świetny kompan, słowem, wzór godny naśladowania.
Pamiętniki pisane są plastycznym, poprzetykanym makaronizmami językiem, obfitującym w przenośnie i kwieciste porównania. Pasek jest wytrawnym gawędziarzem, opowiada świetnie, porywająco, jego nierzadko mało prawdopodobne historie pomagają poznać i zrozumieć życie w Polsce końca XVII wieku, koloryt tamtych czasów.
Cenną zaletą Pamiętników jest fakt, że dzięki swojemu kronikarskiemu stylowi stanowią one źródło wiedzy o obyczajach i zachowaniach szlachty polskiej XVII wieku. Utwór odwzorowuje sposób myślenia i pojmowania świata przez ówczesnych. ludzi, przedstawia ich mentalność, odsłania istniejącą nietolerancję religijną, zacofanie kulturowe, ciasność horyzontów umysłowych i niechęć do jakichkolwiek zmian. Ukazuje całą galerię wad szlachty, na czele z prywatą, pychą i brakiem jakiegokolwiek poczucia odpowiedzialności. Jednocześnie wiarygodnie i szczegółowo przedstawia polskie obyczaje, rysuje obraz kultury obyczajowej i politycznej tamtych czasów