Oszalałam Edypie, jak gdybym umarła. Piasek gorący, płynny, upał dzwoni w uszach. Jaskółka tak jak rydwan w momencie gdy rusza zrywają się znad ziemi z owadami w gardłach. To szaleństwo Edypie, wybuch ciemnej trwogi. Krew krzycząca pod czaszką jak czarne ptaszysko. Ta belka pod sufitem jest trochę za nisko. I ten strach, by nie dotknąć palcami podłogi. Tropiłeś przepowiednię, ścigałeś się z losem. Twój strach cię gnał gdy w drodze starłeś się z Lajosem. Jego strach, jego oścień, jego krzyk i pośpiech, pchnął go w piach jak w uległą, ciepłą od snu pościel. Z twym strachem się kochałam, twoim strachem żyłam. Strach naszym wspólnym dzieciom jak krzew kwitnie w żyłach Ta pętla jest jedyną ucieczką z tej matni. Martwe ciało kochanki, babki, żony, matki.
Interpretacja wiersza: Czym dla bohaterki lirycznej jest życie ? Czym jest śmierć? Dlaczego strach jest uczuciem dominującym w jej życiu i życiu jej bliskich ?
Shark13
Dla bohaterki lirycznej życie jest wiecznym strachem i ucieczką. Śmierć jest tym co i tak ma się wydarzyć. Nie ma przed tym ucieczki. To fatum. Strach jest uczuciem dominującym w jej i jej bliskich życiu, ponieważ boją się śmierci, która i tak nastąpi.
Śmierć jest tym co i tak ma się wydarzyć. Nie ma przed tym ucieczki. To fatum. Strach jest uczuciem dominującym w jej i jej bliskich życiu, ponieważ boją się śmierci, która i tak nastąpi.