Klasyfikacja organów administracji państwowej musi być oparta na postanowieniach obowiązującego prawa. Również przydawanie nazw poszczególnym grupom organów powinno mieć swoje źródło w regulacji normatywnej. Do podstawowych kryteriów klasyfikacji zaliczyć należy: 1) sposób powoływania, 2) miejsce w strukturze organizacyjnej adm. państwowej i 3) terytorialny zasięg działania. Dla oznaczenia naczelnych organów administracji państwowej wystarczy samodzielne zastosowanie każdego z dwóch pierwszych kryteriów, dla potrzeb zaś szerszej klasyfikacji, obejmującej organy centralne o pozostałe, kryterium trzeciego w połączeniu z pierwszym lub drugim. Naczelne organy administracji państwowej nie są tak nazywane w Konstytucji z 1997 roku, ale są tak nazywane w całym prawodawstwie, również podjętym ostatnio, a zwłaszcza w drugiej połowie 1996 r. W tych okolicznościach zadaniem nauki jest i wyróżnienie pojęciowe i znalezienie cech wspólnych organów naczelnych. Cechy wspólne stają się kryteriami klasyfikacji dopiero w sytuacji gdy charakter organu nie wynika jasno z prawa. W rezultacie cechy wspólne jako kryteria wyodrębnienia mogą być użyte dziś nie tylko w klasyfikacji organów na poziomie niższym niż naczelny.
Klasyfikacja organów administracji państwowej musi być oparta na postanowieniach obowiązującego prawa. Również przydawanie nazw poszczególnym grupom organów powinno mieć swoje źródło w regulacji normatywnej. Do podstawowych kryteriów klasyfikacji zaliczyć należy: 1) sposób powoływania, 2) miejsce w strukturze organizacyjnej adm. państwowej i 3) terytorialny zasięg działania. Dla oznaczenia naczelnych organów administracji państwowej wystarczy samodzielne zastosowanie każdego z dwóch pierwszych kryteriów, dla potrzeb zaś szerszej klasyfikacji, obejmującej organy centralne o pozostałe, kryterium trzeciego w połączeniu z pierwszym lub drugim.
Naczelne organy administracji państwowej nie są tak nazywane w Konstytucji z 1997 roku, ale są tak nazywane w całym prawodawstwie, również podjętym ostatnio, a zwłaszcza w drugiej połowie 1996 r. W tych okolicznościach zadaniem nauki jest i wyróżnienie pojęciowe i znalezienie cech wspólnych organów naczelnych. Cechy wspólne stają się kryteriami klasyfikacji dopiero w sytuacji gdy charakter organu nie wynika jasno z prawa. W rezultacie cechy wspólne jako kryteria wyodrębnienia mogą być użyte dziś nie tylko w klasyfikacji organów na poziomie niższym niż naczelny.