Państwa Osi – kraje należące do jednego obozu działań wojennych, walczące przeciw aliantom podczas II wojny światowej. Nazwa "oś" pochodzi od zwyczajowej nazwy nadanej sojuszowi III Rzeszy, Włoch oraz Japonii. W okresie ich największego panowania terytoria państw Osi obejmowały duże części Europy, Azji, Afryki i wysp Oceanu Spokojnego. Mimo tego II wojna światowa zakończyła się całkowitą klęską państw Osi. Podobnie jak u aliantów, liczba państw Osi w czasie wojny zmieniała się – pod koniec wojny znaczna część członków przeszła na stronę sprzymierzonych.
Pakt trzech to porozumienie, które zostało podpisane przez rządy Niemiec, Włoch i Japonii 27 września 1940 roku w Berlinie. Było ono rozszerzeniem podpisanego w 1939 roku przez Niemcy i Włochy paktu stalowego. Sygnatariuszami paktu byli ministrowie spraw zagranicznych: Joachim von Ribbentrop – Niemcy, Galleazo Ciano – Włochy oraz ambasador Japonii Saburō Kurusu. Przy podpisywaniu paktu obecny był również Adolf Hitler. Porozumienie określiło wzajemne zobowiązania militarne stron, a w szczególności zasady udzielania pomocy sojusznikom prowadzącym wojnę z innymi państwami. Pakt określił podział stref wpływów. Strefą wpływów Niemiec i Włoch, ze szczególnym uwzględnieniem tych pierwszych, pozostawała Europa, a Japonii - Azja. Do paktu przystąpili również europejscy sojusznicy Niemiec:
20 listopada 1940 roku - Królestwo Węgier 23 listopada 1940 roku - Królestwo Rumunii 24 listopada 1940 roku - I Republika Słowacka 1 marca 1941 roku - Carstwo Bułgarii 25 marca 1941 roku - rząd Królestwa Jugosławii podpisał protokół o przystąpieniu do paktu. Spowodowało to masowe protesty oraz przewrót wojskowy w nocy z 26/27 marca. Niemcy uznali nowy rząd za antyniemiecki i włączyli Jugosławię do planu Marita (inwazji na Grecję). 15 kwietnia 1941 roku - Niepodległe Państwo Chorwackie
ZSRR otrzymał w trakcie wizyty Wiaczesława Mołotowa w Berlinie 10 listopada 1940 r. propozycję przystąpienia do paktu, która została pozostawiona bez odpowiedzi.
Państwa Osi – kraje należące do jednego obozu działań wojennych, walczące przeciw aliantom podczas II wojny światowej. Nazwa "oś" pochodzi od zwyczajowej nazwy nadanej sojuszowi III Rzeszy, Włoch oraz Japonii. W okresie ich największego panowania terytoria państw Osi obejmowały duże części Europy, Azji, Afryki i wysp Oceanu Spokojnego. Mimo tego II wojna światowa zakończyła się całkowitą klęską państw Osi. Podobnie jak u aliantów, liczba państw Osi w czasie wojny zmieniała się – pod koniec wojny znaczna część członków przeszła na stronę sprzymierzonych.
Pakt trzech to porozumienie, które zostało podpisane przez rządy Niemiec, Włoch i Japonii 27 września 1940 roku w Berlinie. Było ono rozszerzeniem podpisanego w 1939 roku przez Niemcy i Włochy paktu stalowego. Sygnatariuszami paktu byli ministrowie spraw zagranicznych: Joachim von Ribbentrop – Niemcy, Galleazo Ciano – Włochy oraz ambasador Japonii Saburō Kurusu. Przy podpisywaniu paktu obecny był również Adolf Hitler. Porozumienie określiło wzajemne zobowiązania militarne stron, a w szczególności zasady udzielania pomocy sojusznikom prowadzącym wojnę z innymi państwami. Pakt określił podział stref wpływów. Strefą wpływów Niemiec i Włoch, ze szczególnym uwzględnieniem tych pierwszych, pozostawała Europa, a Japonii - Azja. Do paktu przystąpili również europejscy sojusznicy Niemiec:
20 listopada 1940 roku - Królestwo Węgier 23 listopada 1940 roku - Królestwo Rumunii 24 listopada 1940 roku - I Republika Słowacka 1 marca 1941 roku - Carstwo Bułgarii 25 marca 1941 roku - rząd Królestwa Jugosławii podpisał protokół o przystąpieniu do paktu. Spowodowało to masowe protesty oraz przewrót wojskowy w nocy z 26/27 marca. Niemcy uznali nowy rząd za antyniemiecki i włączyli Jugosławię do planu Marita (inwazji na Grecję). 15 kwietnia 1941 roku - Niepodległe Państwo ChorwackieZSRR otrzymał w trakcie wizyty Wiaczesława Mołotowa w Berlinie 10 listopada 1940 r. propozycję przystąpienia do paktu, która została pozostawiona bez odpowiedzi.