W 1959 r. wyprawa Polskiej Akademii Nauk pod kierunkiem W. Krzemińskiego przejęła od ZSRR stację naukową Oazis w Oazie Bungera, nazwaną imieniem A.B. Dobrowolskiego, w której prowadziły badania: 1958–1959 I i 1966–1967 II Polska Wyprawa Antarktyczna. W 1975 r. wyruszyły na Antarktydę dwa statki I Polskiej Ekspedycji Morskiej PAN, rok później II Polskiej Ekspedycji Krylowej, prowadzące prace biologiczne nad krylem.
Badania Antarktyki prowadzono również w latach 1964–1974 w ramach Międzynarodowego Programu Biologicznego oraz kontynuowanego do dziś programu UNESCO Człowiek i Biosfera. Z inicjatywy S. Rakusy-Suszczewskiego w 1977 r. na Wyspie Króla Jerzego (Szetlandy Południowe) założono polską stałą Stację im. Henryka Arctowskiego, dzięki czemu Polska stała się 13. członkiem Porozumienia Antarktycznego (podpisanego w 1959, weszło w życie w 1961). Stacja Arctowski nadała pierwszy telegram 26 lutego 1977. W latach 1978–1979 w stacji im. Dobrowolskiego przebywała ostatnia wyprawa naukowa, prowadząc m.in. badania geodezyjne, geomorfologiczne, meteorologiczne, potem nie używano jej z uwagi na trudności w dostępie (tylko drogą powietrzną). Stacja ta jednakże została zakonserwowana i zabezpieczona. Co jakiś czas jednak jest odwiedzana nie tylko przez polskich badaczy. Stacja im. Arctowskiego działa stale, z załogą zimową liczącą ok. 19 osób, w lecie znacznie liczniejszą. Prowadzone są w niej badania z zakresu m.in.: biologii, hydrologii, oceanologii, geologii, geomorfologii i medycyny.
W grudniu 1995 do bieguna południowego na Antarktydzie dotarł samotnie Polak – Marek Kamiński (w tym samym roku zdobył również biegun północny).
W 1959 r. wyprawa Polskiej Akademii Nauk pod kierunkiem W. Krzemińskiego przejęła od ZSRR stację naukową Oazis w Oazie Bungera, nazwaną imieniem A.B. Dobrowolskiego, w której prowadziły badania: 1958–1959 I i 1966–1967 II Polska Wyprawa Antarktyczna. W 1975 r. wyruszyły na Antarktydę dwa statki I Polskiej Ekspedycji Morskiej PAN, rok później II Polskiej Ekspedycji Krylowej, prowadzące prace biologiczne nad krylem.
Badania Antarktyki prowadzono również w latach 1964–1974 w ramach Międzynarodowego Programu Biologicznego oraz kontynuowanego do dziś programu UNESCO Człowiek i Biosfera. Z inicjatywy S. Rakusy-Suszczewskiego w 1977 r. na Wyspie Króla Jerzego (Szetlandy Południowe) założono polską stałą Stację im. Henryka Arctowskiego, dzięki czemu Polska stała się 13. członkiem Porozumienia Antarktycznego (podpisanego w 1959, weszło w życie w 1961). Stacja Arctowski nadała pierwszy telegram 26 lutego 1977. W latach 1978–1979 w stacji im. Dobrowolskiego przebywała ostatnia wyprawa naukowa, prowadząc m.in. badania geodezyjne, geomorfologiczne, meteorologiczne, potem nie używano jej z uwagi na trudności w dostępie (tylko drogą powietrzną). Stacja ta jednakże została zakonserwowana i zabezpieczona. Co jakiś czas jednak jest odwiedzana nie tylko przez polskich badaczy. Stacja im. Arctowskiego działa stale, z załogą zimową liczącą ok. 19 osób, w lecie znacznie liczniejszą. Prowadzone są w niej badania z zakresu m.in.: biologii, hydrologii, oceanologii, geologii, geomorfologii i medycyny.
W grudniu 1995 do bieguna południowego na Antarktydzie dotarł samotnie Polak – Marek Kamiński (w tym samym roku zdobył również biegun północny).