Kubizm analityczny, zbliżony do estetyki abstrakcji, to niejako dojrzała forma tego kierunku. Posługuje się on charakterystycznym zestawem ciemnych barw i odwołuje do reguł rządzących procesem myślenia (zwłaszcza dorysowywania w wyobraźni brakujących elementów przedmiotów)
Kubizm syntetyczny polega z kolei na łączeniu różnych faktur, np. wklejaniu do obrazu fragmentów gazet, szkła czy piasku, operuje bardziej optymistycznymi barwami, a także mniejszą skalą deformacji.
Tematyka obrazów kubistycznych oscyluje zarówno wokół martwej natury, jak i portretu osoby. Kubizm w założeniu odzwierciedla mechanizm postrzegania przedmiotu przez ludzkie zmysły, które deformują całość, natomiast umysł dokonuje rekonstrukcji. Ważną rolę odgrywa tu również wyobraźnia artysty, która stanowi narzędzie twórcze.
Słynne dzieła tego nurtu to: „Portret Gertrudy Stein”, „Panny z Avionionu” Pabla Picassa, „Kompozycja z asem treflowym”, „Portugalczyk” Braque
Cechy surrealizmu:
całkowite zerwanie z dotychczasowymi kanonami, a przede wszystkim zaprzeczenie tego, co reprezentował styl klasyczny, racjonalizm, realizm, empiryzm, utylitaryzm,
igranie z logicznym porządkiem,
zniekształcenia, chaos,
duża rola marzeń sennych, podświadomości, a nawet halucynacji artysty,
odkrycie cudowności z zwykłych rzeczach,
dramatyzowanie pozornie błahych wydarzeń,
irracjonalne zestawienia, przeczące logice,
przedstawianie możliwości ludzkiego umysłu skupienie się na oddawaniu wnętrza artysty, jego myśli, wewnętrznych sprzeczności.
Słynne obrazy malarza to np.: „Trwałość pamięci”, „Płonąca żyrafa” czy „Kuszenie świętego Antoniego”.
całkowite zerwanie z dotychczasowymi kanonami, a przede wszystkim zaprzeczenie tego, co reprezentował styl klasyczny, racjonalizm, realizm, empiryzm, utylitaryzm,
igranie z logicznym porządkiem,
zniekształcenia, chaos,
duża rola marzeń sennych, podświadomości, a nawet halucynacji artysty,
odkrycie cudowności z zwykłych rzeczach,
dramatyzowanie pozornie błahych wydarzeń,
irracjonalne zestawienia, przeczące logice,
przedstawianie możliwości ludzkiego umysłu skupienie się na oddawaniu wnętrza artysty, jego myśli, wewnętrznych sprzeczności.