Question

opiszcie mik stariożetny Egipt macie w podpunktach to co macie opsać :

A) położenie oraz środoowisko naturalne Egiptu- wpływ na życie mieszkańców

b) życie codzienne mieszkańców starożytnego Egiptu

c) religia starożytengo Egiptu

d) wiedza i umiejętności starożytnych Egipcjan

a tak pozatym nie musi być opisane wszystko i jeszcze piszcie jak wiecie taką ogólną wiedzę o Egipcie piramidy najwyższa co się znajdowało czego były robione piramidy i wgl. myślę że się domyślacie

daję naj więc dodawać

Answer 1

Egipt, leży w północno – wschodniej Afryce, obejmując także należący do Azji półwysep Synaj.

Od północy otaczają go wody Morza Śródziemnego, natomiast od wschodu Morze Czerwone. Na północnym – wschodzie Egipt graniczy z Izraelem oraz strefa Gazy, na południu z Sudanem, natomiast na zachodzie z Libia.

Egipt jest krajem pustynnym. W zasadzie tylko dolina i delta Nilu stanowią oazę pomiędzy pustynnymi terenami. Tylko półwysep Synaj, oddzielony od delty nilu Kanałem Sueskim, jest obszarem wyżynno – górzystym. Właśnie tutaj, znajduje się najwyższy szczyt Egiptu, czyli Góra Świętej Katarzyny

Krajobraz i przyroda egipskich krain (Dolina, Delta, pustynie), wywierały decydujący wpływ na życie i mentalność Egipcjan. Życie w Egipcie było możliwe tylko dzięki istnieniu rzeki. "Egipt jest darem Nilu" pisał w V w p.n.e. grecki podróżnik Herodot, nazywany "ojcem historii". Miał decydujące znaczenie dla rolnictwa, na którym oparte było całe egipskie życie od codzienności po sferę wierzeń i religii. Wody Nilu zalewały ziemie uprawne na okres trzech do czterech miesięcy w roku. Jak tylko wody ustąpiły, pozostawiając warstwę żyznego rzecznego mułu, rolnicy natychmiast przystępowali do pracy. Ziemia musiała być dwa razy orana pługiem zaprzęgniętym w woły, zanim nanos mułu został rozbity. Potem następował siew, a nasiona wdeptywały zwierzęta. Rolnicy uprawiali pszenicę, jęczmień, len, owoce i warzywa takie jak cebula, czosnek, sałata, groch, soczewica i fasola. Połowy ryb i polowania na ptaki dostarczały dodatkowej żywności. Zbiór papirusu umożliwiał budowę trzcinowych łodzi, wyplatanie mat, koszy, sandałów i sznurów, a także produkcję materiału piśmienniczego. Podstawą egipskiej diety był chleb i piwo. Oprócz zboża i warzyw uprawiano wiele gatunków owoców, w tym figi, daktyle i winogrona (z których wyrabiano wino). Pola były nawadniane wodą z małych grobli, do których kanałami płynęła woda z Nilu oraz za pomocą szadufa, czyli rodzaju żurawia z czerpakiem, przenoszącego wodę na zasadzie przeciwwagi do rowów na skraju pola. Nil stanowił główny szlak transportowy, a żegluga pełniła kluczową rolę zarówno w życiu codziennym, jak i w wyobrażeniach dotyczących świata nadprzyrodzonego i życia po śmierci. Jeśli Nil odgrywał tak ważną rolę w Egipcie, to nic dziwnego, że od najwcześniejszych czasów Egipcjanie rozwinęli system obserwacji (w tzw. nilometrach) i zapisu poziomów Nilu.
Egipcjanie byli świetnymi inżynierami. Ważne i potężne budowle, takie jak piramidy czy świątynie, wznoszono z bloków kamiennych, okładanych płytami z wapienia lub z granitu, później - z cegły suszonej, pokrywanej kamieniem. Wszystkie inne budynki wykonywano z nie wypalanych cegieł, otrzymywanych przez zmieszanie gliny ze słomą i wodą i suszenie na słońcu w prostych formach, czemu sprzyjał suchy i gorący klimat.

Bogowie, półbogowie-geniusze, zwierzęta

Ok. 3100 p. Chr. W Górnym Egipcie, Odkryto przedmioty o różnorakich motywach ( sceny polowań, sceny wojenne, uprawy ról) na paletach z zielonego łupku. Palety te rozmiarami i kształtem przypominały tarcze. Składano je wraz z ozdobnymi maczugami w świątyniach. Dominowała religia bóstw lokalnych, których uważano za władców i panów miast i okolic, w których ich czczono. Poza bogami wierzono w półbogów, czyli geniuszy. Byli oni bardziej związani z życiem codziennym ludzi, lecz nie mieli świątyń i raczej nie brano ich pod uwagę w spekulacjach teologicznych. Geniusze mieli charakter bardziej ludowy. Były to duchy związane z rolnictwem, z narodzinami człowieka. Istniał także kult zwierząt. Święte zwierzęta były po prostu wcieleniami bogów (aspektami bogów). Wierzono, że była w nich obecna jedna z dusz jakiegoś boga. Posągi bóstw umieszczano w świątyniach, przez co stawały się niedostępne dla ogółu. Posągi świętych zwierząt nie znajdowały się w samych świątyniach.

Ciało, Dusza i Ka

Ok. 3000 p. Chr. Z czasem (w ciągu około wieku), odrębne miasta zaczynały łączyć się w większe organizacje. Zmieniała się więc też religia. Dochodziło do kompromisów polegających na łączeniu bóstw, z różnych miast w małżeństwa, a także usynawianie bogów. Najczęściej powstawały triady bóstw. Powstawała, a właściwie syntetyzowała się mitologia. Silnie zakorzeniona była wiara w życie człowieka po śmierci. Stąd też zmarłych grzebano z tak wielką troską. Egipcjanie wierzyli że człowiek składa się z trzech elementów:

z ciała, z ba- bardzo podobne do potocznego rozumienia duszy i z ka – niematerialnego odbicia ciała, albo ducha opiekuńczego człowieka, albo nadane przez bogów określenie wartości dające każdemu godność mu właściwą.

Śmierć rozumiano jako oddzielenie się ciała od elementów duchowych. Jednak ba i ka po śmierci człowieka żyły nadal w łączności z ciałem i w zależności od niego. Zatem komora grobowa, w której składano ciało, była pośmiertnym mieszkaniem ciała i elementów duchowych zmarłego. Zmarły potrzebował tego samego co żywy, a więc także pożywienia. Zapewniał mu je kult zmarłych. To jeszcze nie wszystko. Należało zachować ciało zmarłego w stanie nienaruszonym. Dlatego na miejsca pochówków wybierano miejsca pustynne, wolne od wilgoci. Jednym z rytuałów pogrzebowych był motyw chwytania duszy. Objawiało się to tym, że po śmierci człowieka dusza odłączona od ciała narażona była na śmierć. Dlatego za pomocą magicznych obrzędów trzeba ją było pochwycić i na nowo złączyć z ciałem. W dniu pogrzebu urządzano ucztę przed grobem. Powtarzano tę ceremonię w wielkie święta nekropolii. Jednak tak rzadkie posiłki nie wystarczały zmarłemu, stąd istniał codzienny kult zmarłych. Polegał on na składaniu ofiar z chleba i libacjach ze świeżej wody. Kult sprawowany był przy grobie. Świątynie budowano z drzewa i plecionek.[potrzebne źródło] Przy drzwiach umieszczano insygnia bóstwa, dla którego świątynia została wzniesiona.

Monarcha uważany był za boga. Wierzono, że władca jest synem z ciała każdego z bóstw lokalnych, przy czym głównym bogiem, z którym utożsamiał się monarcha był Horus