..opisz zwyczaje i wierzenia mieszkańców Biskupina! ;]
_ z góry dzięki ;**
Zgłoś nadużycie!
Wieś położona przy lokalnej drodze Gąsawa – Bożejewice. W odległości ok. 1 km od wsi rezerwat archeologiczny na terenie prasłowiańskiej osady warownej ludności kultury łużyckiej z okresu halsztackiego (ok. 550 p.n.e.). według najnowszych badań najstarsze fragmenty konstrukcji osady biskupińskiej pochodzą z przełomu IX – VIII w p.n.e. Tak więc Biskupin jest co najmniej o 300 lat starszy niż dotychczas przypuszczano.
Osadę odkryto w 1933 roku, dzięki miejscowemu nauczycielowi Walentemu Szwajcerowi. Począwszy od 1934 roku osada była badana naukowo przez profesora dr Zdzisława Rajewskiego. W czasie ostatniej wojny hitlerowcy zasypali teren wykopalisk, a większość zabytków zniszczyli. Osada była ongiś obwiedziona obronnym wałem drewniano – ziemnym o konstrukcji skrzyniowej. Było tu 11 ulic poprzecznych i 1 okrężna oraz brama wjazdowa, do której wiódł długi (ponad 100m) drewniany most łączący wyspę z lądem. W pobliżu bramy znajdował się plac zebrań i targów. Poszczególne ulice wyłożone były palami i miały szerokość 3 m. W osadzie stało 106 drewnianych domów, tworzących długie szeregi zwartych zabudowań. Wnętrze każdej chaty dzieliło się na część mieszkalną i gospodarczą. Osadę zamieszkiwało około 1000 osób. Ludzie trudnili się uprawa roli, hodowlą, rybołówstwem, tkactwem, garncarstwem, ciesiołką, wyrobem narzędzi z rogu i kości oraz wykuwaniem wyrobów żelaznych.
Biskupin z racji położenia w pobliżu szlaku bursztynowego uczestniczył w handlu z innymi krajami. Osada ta istniała około 150 lat i w obliczu zagrożenia scytyjskiego została prawdopodobnie opuszczona. Na podstawie znalezisk zrekonstruowano część grodu z falochronem, łamaczem kry, wałem obronnym i bramą strażniczą, ulicami i dwoma rzędami chałup. Jest to obecnie najbardziej znany rezerwat archeologiczny w Polsce. Od 1976 roku czynne jest w specjalnym pawilonie Muzeum Archeologiczne, w którym znajduje się stała wystawa pt. „10 tysięcy lat Biskupina i okolicy”.
W drewnianej chałupie pałuckiej, przeniesionej w 1973 roku ze wsi Biskupin, znajduje się ekspozycja etnograficzna kultury ludowej okolic Biskupina i Pałuk. Chałupa jest konstrukcji sumikowo–łątkowej i częściowo zrębowej, a dach ma pokryty słomą. Zbudowano ja w II połowie XVIII wieku. Obok znajdują się: makieta studni z żurawiem, mini pasieka oraz wóz drabiniasty. Za muzeum w zagrodzie hoduje się koniki polskie, przypominające swym wyglądem tarpany. Na otwartej przestrzeni wokół osady biskupińskiej można oglądać plenerową galerię rzeźb. We wsi Biskupin figura przydrożna św. Jana Nepomucena z 1909 roku i dwa domy murowane z początku XX wieku. W okresie letnim kursuje tu turystyczna kolejka wąskotorowa na trasie Żnin – Gąsawa (stacyjka tuż przy osadzie). Można również wypłynąć w 1 – godzinny rejs po Jez. Biskupińskim stateczkiem „Diabeł Wenecki”.
Osadę odkryto w 1933 roku, dzięki miejscowemu nauczycielowi Walentemu Szwajcerowi. Począwszy od 1934 roku osada była badana naukowo przez profesora dr Zdzisława Rajewskiego. W czasie ostatniej wojny hitlerowcy zasypali teren wykopalisk, a większość zabytków zniszczyli. Osada była ongiś obwiedziona obronnym wałem drewniano – ziemnym o konstrukcji skrzyniowej. Było tu 11 ulic poprzecznych i 1 okrężna oraz brama wjazdowa, do której wiódł długi (ponad 100m) drewniany most łączący wyspę z lądem. W pobliżu bramy znajdował się plac zebrań i targów. Poszczególne ulice wyłożone były palami i miały szerokość 3 m. W osadzie stało 106 drewnianych domów, tworzących długie szeregi zwartych zabudowań. Wnętrze każdej chaty dzieliło się na część mieszkalną i gospodarczą. Osadę zamieszkiwało około 1000 osób. Ludzie trudnili się uprawa roli, hodowlą, rybołówstwem, tkactwem, garncarstwem, ciesiołką, wyrobem narzędzi z rogu i kości oraz wykuwaniem wyrobów żelaznych.
Biskupin z racji położenia w pobliżu szlaku bursztynowego uczestniczył w handlu z innymi krajami. Osada ta istniała około 150 lat i w obliczu zagrożenia scytyjskiego została prawdopodobnie opuszczona. Na podstawie znalezisk zrekonstruowano część grodu z falochronem, łamaczem kry, wałem obronnym i bramą strażniczą, ulicami i dwoma rzędami chałup. Jest to obecnie najbardziej znany rezerwat archeologiczny w Polsce. Od 1976 roku czynne jest w specjalnym pawilonie Muzeum Archeologiczne, w którym znajduje się stała wystawa pt. „10 tysięcy lat Biskupina i okolicy”.
W drewnianej chałupie pałuckiej, przeniesionej w 1973 roku ze wsi Biskupin, znajduje się ekspozycja etnograficzna kultury ludowej okolic Biskupina i Pałuk. Chałupa jest konstrukcji sumikowo–łątkowej i częściowo zrębowej, a dach ma pokryty słomą. Zbudowano ja w II połowie XVIII wieku. Obok znajdują się: makieta studni z żurawiem, mini pasieka oraz wóz drabiniasty. Za muzeum w zagrodzie hoduje się koniki polskie, przypominające swym wyglądem tarpany. Na otwartej przestrzeni wokół osady biskupińskiej można oglądać plenerową galerię rzeźb. We wsi Biskupin figura przydrożna św. Jana Nepomucena z 1909 roku i dwa domy murowane z początku XX wieku. W okresie letnim kursuje tu turystyczna kolejka wąskotorowa na trasie Żnin – Gąsawa (stacyjka tuż przy osadzie). Można również wypłynąć w 1 – godzinny rejs po Jez. Biskupińskim stateczkiem „Diabeł Wenecki”.