TakaaDziwnaa
1. Krzywa wieża w Pizie - jedna z najbardziej znanych budowli świata, odwiedzana rocznie przez ok. 10 milionów turystów; symbol miasta Pizy. W istocie jest dzwonnicą (kampanilą) katedralną i należy do kompleksu zabudowań w stylu romańskim na Campo dei Miracoli. Wkrótce po rozpoczęciu budowy w 1174 wieża zaczęła odchylać się od pionu, co próbowano korygować w czasie budowy (np. wydłużając kolumny po jednej stronie wieży). Mimo niebezpieczeństwa jeszcze w 1350 dodano ostatnie piętro, w którym umieszczono dzwony. W XIX wieku zaczęto podejmować pierwsze próby powstrzymania przechylania się wieży, co przyniosło jednak przeciwny skutek. W 1990 wieżę zamknięto dla zwiedzających i powołano specjalny komitet, który miał wybrać najlepszy sposób zabezpieczenia przed dalszym odchylaniem się wieży. Od 2001 roku wieża jest ponownie otwarta dla turystów. Zobacz też: wieża, Krzywa wieża w Ząbkowicach Śląskich, Krzywa Wieża w Toruniu 2. Kartuzja San Giacomo została zbudowana na wyspie Capri w 1371 roku w pobliżu ruin willi Tyberiusza. Fundatorem klasztoru był Giacomo Arcucci, sekretarz królowej Neapolu Joanny I d'Anjou. Podczas pierwszych lat pobytu zakonników na wyspie klasztor otoczony był opieką królów Neapolu z dynastii Andegaweńskiej i Aragońskiej. Po podboju królestwa przez Hiszpanię na początku XVI wieku, wyspę a zatem i klasztor nękały grabieże piratów. Poważne zniszczenia spowodował najazd pirata otomańskiego Khair ad-din znanego jako Barbarossa w 1534 roku oraz pożar w 1553 wzniecony przez korsarzy Dragut'a i Mustafę Pascia. Odbudowa kartuzji trwała od 1560 – 1691 roku. Jednocześnie klasztor został ufortyfikowany przez wzniesienie murów obronnych. Okres dobrobytu zapewniły klasztorowi liczne zapisy otrzymane po zarazie w 1656 roku. W 1808 zakon został zamknięty. Dopiero w 1920 roku zainteresowali się budynkiem artyści bywający na wyspie. Kolejne zniszczenia przyniosły lata drugiej wojny. Obecnie w budynku mieści się Biblioteka Miejska, Muzeum z wystawą obrazów niemieckiego malarza Karla Wilhelma Diefenbacha i szkoła. Kartuzja zbudowana została wokół dwóch dziedzińców, z których jeden – Dziedziniec Mały (Chiosto Piccolo) pochodzi z zabudowy czternastowiecznej a drugi, Dziedziniec Wielki (Chiosto Grande) został zbudowany podczas odbudowy z szesnastego wieku. Cele zakonników rozmieszczone zostały wokół dziedzińców. Do budowy Dziedzińca Małego użyto elementów pochodzących z jednej z willi Tyberiusza (m.in. głowic kolumn). Podczas odbudowy klasztoru przeprowadzonej w XVII wieku zostały one obudowane i upodobnione stylistycznie do zabudowy Dziedzińca Wielkiego. Ponownego ich odkrycia dokonano podczas prac restauracyjnych przeprowadzonych na początku XX wieku. Kościół San Giacomo jest budynkiem jednonawowym przekrytym sklepieniem krzyżowym. Prezbiterium kończy absyda, w której znajduje się oświetlające wnętrze triforium. Wewnątrz, na ścianach i sklepieniu zachowały się fragmenty fresków z 1690 r.Z tarasów widokowych ogrodu klasztornego widoczna jest zatoka Marina Piccola oraz skały Faraglioni. 3.koloseum- Koloseum jest znane na całym świecie i razem z wilczycą jest symbolem Rzymu. Swoje imię zawdzięcza pozłacanemu kolosowi z brązu przedstawiającego Nerona. Prawdziwa nazwa zabytku to Amfiteatr Flawiusza. 4.Panteon- znajdujący się w centrum miasta jest jednym z najlepiej zachowanych zabytków starożytnych na świecie. Nazwa wskazuje, że był poświęcony wielu bogom, szczególnie jednak czczono tu Marsa i Wenus.
Zbudowany na rozkaz Marka Agryppy, zięcia i przyjaciela Augusta - dotrwał do naszych dni w prawie niezmienionej postaci.
Wszystko co możemy dzis podziwiać, poczynając od kopuły począwszy - kończąc na spiżowych drzwiach powstało 2000 lat temu. Budowla przetrwała do naszych czasów dzięk itemu, że w roku 609 została zmieniona na kościół chrześcijański.
5.Usta prawdy (Bocca della Verita) to marmurowa maska. Wierzy się, że kto włożył swoją dłoń do Ust i składał fałszywe świadectwo, nie mógł jej już nigdy wyjąć. Jeszcze dziś wywołują magiczny dreszczyk na plecach. W starożytnym Rzymie ten kamienny krąg zakrywał ujście kanału ściekowego. W średniowieczu umieszczony w przedsionku kościoła był miejscem wykonywania wyroków. Za zdradę czy kłamstwo obcinano rękę. Teraz jest to tylko turystyczna atrakcja.
Maska znajduje się w atrium Marii Panny, w kościele Cosmedin. Wstęp: wolny, codziennie od 9.00 do 19.00
6.Plac Hiszpański -to jedno z najbardziej znanych miejsc w Rzymie, pełne uroku i lokalnego kolorytu, miejsce spotkań cudzoziemców, artystów i młodzieży. Mimo upływu lat nie traci na swej atrakcyjności i popularności. Z placu wychodzą najbardziej znane i eleganckie rzymskie ulice: Via Condotti ze słynną Kawairnią Greco, Via Frattina -elegancka i bardzo uczęszczana, Via del Babuino - znana z licznych prywatnych galerii. Przy Placu Hiszpańskim wznosi się Pałac Propaganda Fide, przy którym pracowali Bernini i Borromini.
Po środku, tuż obok Schodów Hiszpańskich wytryska niewielka ale urocza fontanna zwana łódeczką Barcaccia.
Najpiekniejszą częścią Placu są Schody Hiszpańskie - zwane także Trinita dei Monti - od nazwy kościoła, do którego prowadzą. Schody zaprojektował w XVIII wieku Francesco De Sanctis.
Wiosną schody toną w kwiatach sprzedawanych przez wędrownych sprzedawców. W maju organizowana jest wspaniała ekspozycja azalii. 7.Muzea Watykańskie, Kaplica Sykstyńska- Wejście do Muzeów Watykańskich znajduje się przy Viale Vaticano. Aby trafić tam z Placu Św. Piotra należy przejść pod prawym skrzydłem kolumnady, a następnie ulicami Porta Angelica i Leona IV dojść do Viale Vaticano. Historia Powstanie muzeów związane jest z papieżem Juliuszem II, który w roku 1503 zaczął gromadzić na dziedzińcu Pałacu Belwederskiego starożytne rzeźby. Jego następcy kontynuowali rozpoczęte dzieło, zbierając dzieła sztuki greckiej, rzymskiej i chrześcijańskiej. Olbrzymią kolekcję uporzadkowali dwaj papieże: Klemens XIV i Pius XI. Pius XI zoraganizował Pinakotekę i nadał Muzeum obecny kształt. Do muzeum wchodzimy wspaniałą klatką schodową o podwójnych, spiralnie wznoszących się schodach.
Kaplica Sykstyńska. Nazwa Kaplicy pochodzi od imienia Papieża Sykstusa, który ją wybudował. W Kaplicy odbywają się conclave i inne szczególnie uroczyste ceremonie. Sykstus IV powierzył wybudowanie Kaplicy architektowi Giovannino de Dolci. Wspaniałe freski, z których słynie Sykstyna, wykonali najwybitniejsi malarze włoscy XIV, XV i XVI wieku. Idąc od ołtarza wzdłuż lewej ściany zobaczymy następujące sceny z życia Mojżesza: - Fresk I – Podróż Mojżesza do Egiptu (Pinturicchio), - Fresk II – Młodość Mojżesza; Mojżesz z córkami Jetro (Botticelli), - Fresk III – Przejście przez Morze Czerwone (Rosselli), - Fresk IV – Wręczenie Mojżeszowi Tablic Prawa (Rosselli). - Fresk V – Ukaranie Kore, Datana i Abirona (Botticelli), - Fresk VI – Śmierć i testament Mojżesza (Signiorelli).
Po drugiej stronie znajdują się freski przedstawiające życie Chrystusa: - Fresk I – Chrzest Chrystusa (Pinturicchio i Perugino), - Fresk II – Kuszenie Chrystusa i uleczenie trędowatego (Botticelli), - Fresk III – Powołanie Apostołów ( Ghirlandaio), Fresk IV – Ostatnia Wieczerza (Rosselli). Olbrzymią ścianę nad ołtarzem pokrywa fresk przedstawiający Sąd Ostateczny. Wykonał go w latach 1534 – 1541 Michał Anioł, który 25 lat wcześniej ozdobił sklepienie Kaplicy. W centrum fresku artysta namalował Chrystusa – Sędziego. Ta potężna, pełna dynamizmu postać ożywia cały fresk. Każda z postaci tego olbrzymiego malowidła, zanurzona w atmosferze Apokalipsy, wydaje się ukazywać dramatyczny sens ludzkiego życia i śmierci. Wspomnianą wyżej dekorację sklepienia wykonał Michał Anioł w ciągu czterech lat tytanicznej pracy (1508 – 1512). Artysta namalował zespół fresków, które wspaniale harmonizują z elementami architektonicznymi sklepienia.
Freski po środku przedstawiają dziewięć scen biblijnych: - Bóg oddziela światło od ciemności, - Stworzenie Słońca, Księzyca i roślin, - Stworzenie Adama, - Stworzenie Ewy, - Grzech pierworodny, wygnanie z Raju, - Ofiara Noego, - Potop, - Upojenie Noego.
Wokół wymienionych wyżej dziewięciu scen artysta namalował monumentalne postacie Proroków i Sybilli, między którymi na trójkątnych polach, umieścił sceny z życia przodków Jezusa. Przechodzimy teraz do tzw. „Pokojów Rafaela”, w których nazwa upamiętnia twórcę dekoracji – Rafaela. Stanze Rafaela to cztery sale wybudowane za pontyfikatu papieża Mikołaja V. - Sala I – Sala Pożaru. Jej nazwa pochodzi od fresku o tej samej nazwie, przedstawiającego pożar dzielnicy Borgo. - Sala II – Sala Segnatura. Zawiera jedne z najlepszych malowideł artysty: „Szkołę Ateńską”, „ Disputę o Najświętszym Sakramencie” i „Cnoty Główne”. - Sala III – Sala Heliodora. Dekoracja tego pokoju składa się z czterech fresków: „Wygnanie Heliodora ze świątyni”, „Cud w Bolsenie”, „Uwolnienie Św. Piotra” i „Zatrzymanie Attylli przez Leona I”. - Sala IV – Sala Konstantyna. Ta największa z sal została ozdobiona przez uczniów Rafaela. Freski przedstawiają sceny z życia cesarza Konstantyna Wielkiego.
W 1990 wieżę zamknięto dla zwiedzających i powołano specjalny komitet, który miał wybrać najlepszy sposób zabezpieczenia przed dalszym odchylaniem się wieży.
Od 2001 roku wieża jest ponownie otwarta dla turystów.
Zobacz też: wieża, Krzywa wieża w Ząbkowicach Śląskich, Krzywa Wieża w Toruniu
2. Kartuzja San Giacomo została zbudowana na wyspie Capri w 1371 roku w pobliżu ruin willi Tyberiusza. Fundatorem klasztoru był Giacomo Arcucci, sekretarz królowej Neapolu Joanny I d'Anjou. Podczas pierwszych lat pobytu zakonników na wyspie klasztor otoczony był opieką królów Neapolu z dynastii Andegaweńskiej i Aragońskiej. Po podboju królestwa przez Hiszpanię na początku XVI wieku, wyspę a zatem i klasztor nękały grabieże piratów. Poważne zniszczenia spowodował najazd pirata otomańskiego Khair ad-din znanego jako Barbarossa w 1534 roku oraz pożar w 1553 wzniecony przez korsarzy Dragut'a i Mustafę Pascia.
Odbudowa kartuzji trwała od 1560 – 1691 roku. Jednocześnie klasztor został ufortyfikowany przez wzniesienie murów obronnych. Okres dobrobytu zapewniły klasztorowi liczne zapisy otrzymane po zarazie w 1656 roku.
W 1808 zakon został zamknięty. Dopiero w 1920 roku zainteresowali się budynkiem artyści bywający na wyspie. Kolejne zniszczenia przyniosły lata drugiej wojny. Obecnie w budynku mieści się Biblioteka Miejska, Muzeum z wystawą obrazów niemieckiego malarza Karla Wilhelma Diefenbacha i szkoła.
Kartuzja zbudowana została wokół dwóch dziedzińców, z których jeden – Dziedziniec Mały (Chiosto Piccolo) pochodzi z zabudowy czternastowiecznej a drugi, Dziedziniec Wielki (Chiosto Grande) został zbudowany podczas odbudowy z szesnastego wieku. Cele zakonników rozmieszczone zostały wokół dziedzińców. Do budowy Dziedzińca Małego użyto elementów pochodzących z jednej z willi Tyberiusza (m.in. głowic kolumn). Podczas odbudowy klasztoru przeprowadzonej w XVII wieku zostały one obudowane i upodobnione stylistycznie do zabudowy Dziedzińca Wielkiego. Ponownego ich odkrycia dokonano podczas prac restauracyjnych przeprowadzonych na początku XX wieku.
Kościół San Giacomo jest budynkiem jednonawowym przekrytym sklepieniem krzyżowym. Prezbiterium kończy absyda, w której znajduje się oświetlające wnętrze triforium. Wewnątrz, na ścianach i sklepieniu zachowały się fragmenty fresków z 1690 r.Z tarasów widokowych ogrodu klasztornego widoczna jest zatoka Marina Piccola oraz skały Faraglioni.
3.koloseum- Koloseum jest znane na całym świecie i razem z wilczycą jest symbolem Rzymu. Swoje imię zawdzięcza pozłacanemu kolosowi z brązu przedstawiającego Nerona. Prawdziwa nazwa zabytku to Amfiteatr Flawiusza.
4.Panteon- znajdujący się w centrum miasta jest jednym z najlepiej zachowanych zabytków starożytnych na świecie. Nazwa wskazuje, że był poświęcony wielu bogom, szczególnie jednak czczono tu Marsa i Wenus.
Zbudowany na rozkaz Marka Agryppy, zięcia i przyjaciela Augusta - dotrwał do naszych dni w prawie niezmienionej postaci.
Wszystko co możemy dzis podziwiać, poczynając od kopuły począwszy - kończąc na spiżowych drzwiach powstało 2000 lat temu. Budowla przetrwała do naszych czasów dzięk itemu, że w roku 609 została zmieniona na kościół chrześcijański.
5.Usta prawdy (Bocca della Verita) to marmurowa maska. Wierzy się, że kto włożył swoją dłoń do Ust i składał fałszywe świadectwo, nie mógł jej już nigdy wyjąć. Jeszcze dziś wywołują magiczny dreszczyk na plecach. W starożytnym Rzymie ten kamienny krąg zakrywał ujście kanału ściekowego. W średniowieczu umieszczony w przedsionku kościoła był miejscem wykonywania wyroków. Za zdradę czy kłamstwo obcinano rękę. Teraz jest to tylko turystyczna atrakcja.
Maska znajduje się w atrium Marii Panny, w kościele Cosmedin.
Wstęp: wolny, codziennie od 9.00 do 19.00
6.Plac Hiszpański -to jedno z najbardziej znanych miejsc w Rzymie, pełne uroku i lokalnego kolorytu, miejsce spotkań cudzoziemców, artystów i młodzieży. Mimo upływu lat nie traci na swej atrakcyjności i popularności. Z placu wychodzą najbardziej znane i eleganckie rzymskie ulice: Via Condotti ze słynną Kawairnią Greco, Via Frattina -elegancka i bardzo uczęszczana, Via del Babuino - znana z licznych prywatnych galerii. Przy Placu Hiszpańskim wznosi się Pałac Propaganda Fide, przy którym pracowali Bernini i Borromini.
Po środku, tuż obok Schodów Hiszpańskich wytryska niewielka ale urocza fontanna zwana łódeczką Barcaccia.
Najpiekniejszą częścią Placu są Schody Hiszpańskie - zwane także Trinita dei Monti - od nazwy kościoła, do którego prowadzą. Schody zaprojektował w XVIII wieku Francesco De Sanctis.
Wiosną schody toną w kwiatach sprzedawanych przez wędrownych sprzedawców. W maju organizowana jest wspaniała ekspozycja azalii.
7.Muzea Watykańskie, Kaplica Sykstyńska- Wejście do Muzeów Watykańskich znajduje się przy Viale Vaticano. Aby trafić tam z Placu Św. Piotra należy przejść pod prawym skrzydłem kolumnady, a następnie ulicami Porta Angelica i Leona IV dojść do Viale Vaticano. Historia
Powstanie muzeów związane jest z papieżem Juliuszem II, który w roku 1503 zaczął gromadzić na dziedzińcu Pałacu Belwederskiego starożytne rzeźby. Jego następcy kontynuowali rozpoczęte dzieło, zbierając dzieła sztuki greckiej, rzymskiej i chrześcijańskiej. Olbrzymią kolekcję uporzadkowali dwaj papieże: Klemens XIV i Pius XI. Pius XI zoraganizował Pinakotekę i nadał Muzeum obecny kształt. Do muzeum wchodzimy wspaniałą klatką schodową o podwójnych, spiralnie wznoszących się schodach.
Kaplica Sykstyńska.
Nazwa Kaplicy pochodzi od imienia Papieża Sykstusa, który ją wybudował. W Kaplicy odbywają się conclave i inne szczególnie uroczyste ceremonie.
Sykstus IV powierzył wybudowanie Kaplicy architektowi Giovannino de Dolci. Wspaniałe freski, z których słynie Sykstyna, wykonali najwybitniejsi malarze włoscy XIV, XV i XVI wieku.
Idąc od ołtarza wzdłuż lewej ściany zobaczymy następujące sceny z życia Mojżesza:
- Fresk I – Podróż Mojżesza do Egiptu (Pinturicchio),
- Fresk II – Młodość Mojżesza; Mojżesz z córkami Jetro (Botticelli),
- Fresk III – Przejście przez Morze Czerwone (Rosselli),
- Fresk IV – Wręczenie Mojżeszowi Tablic Prawa (Rosselli).
- Fresk V – Ukaranie Kore, Datana i Abirona (Botticelli),
- Fresk VI – Śmierć i testament Mojżesza (Signiorelli).
Po drugiej stronie znajdują się freski przedstawiające życie Chrystusa:
- Fresk I – Chrzest Chrystusa (Pinturicchio i Perugino),
- Fresk II – Kuszenie Chrystusa i uleczenie trędowatego (Botticelli),
- Fresk III – Powołanie Apostołów ( Ghirlandaio), Fresk IV – Ostatnia Wieczerza (Rosselli).
Olbrzymią ścianę nad ołtarzem pokrywa fresk przedstawiający Sąd Ostateczny. Wykonał go w latach 1534 – 1541 Michał Anioł, który 25 lat wcześniej ozdobił sklepienie Kaplicy. W centrum fresku artysta namalował Chrystusa – Sędziego. Ta potężna, pełna dynamizmu postać ożywia cały fresk. Każda z postaci tego olbrzymiego malowidła, zanurzona w atmosferze Apokalipsy, wydaje się ukazywać dramatyczny sens ludzkiego życia i śmierci. Wspomnianą wyżej dekorację sklepienia wykonał Michał Anioł w ciągu czterech lat tytanicznej pracy (1508 – 1512). Artysta namalował zespół fresków, które wspaniale harmonizują z elementami architektonicznymi sklepienia.
Freski po środku przedstawiają dziewięć scen biblijnych:
- Bóg oddziela światło od ciemności,
- Stworzenie Słońca, Księzyca i roślin,
- Stworzenie Adama,
- Stworzenie Ewy,
- Grzech pierworodny, wygnanie z Raju,
- Ofiara Noego,
- Potop,
- Upojenie Noego.
Wokół wymienionych wyżej dziewięciu scen artysta namalował monumentalne postacie Proroków i Sybilli, między którymi na trójkątnych polach, umieścił sceny z życia przodków Jezusa.
Przechodzimy teraz do tzw. „Pokojów Rafaela”, w których nazwa upamiętnia twórcę dekoracji – Rafaela. Stanze Rafaela to cztery sale wybudowane za pontyfikatu papieża Mikołaja V.
- Sala I – Sala Pożaru. Jej nazwa pochodzi od fresku o tej samej nazwie, przedstawiającego pożar dzielnicy Borgo.
- Sala II – Sala Segnatura. Zawiera jedne z najlepszych malowideł artysty: „Szkołę Ateńską”, „ Disputę o Najświętszym Sakramencie” i „Cnoty Główne”.
- Sala III – Sala Heliodora. Dekoracja tego pokoju składa się z czterech fresków: „Wygnanie Heliodora ze świątyni”, „Cud w Bolsenie”, „Uwolnienie Św. Piotra” i „Zatrzymanie Attylli przez Leona I”.
- Sala IV – Sala Konstantyna. Ta największa z sal została ozdobiona przez uczniów Rafaela. Freski przedstawiają sceny z życia cesarza Konstantyna Wielkiego.