Kamil1Piątek
Arunki życia społeczenstwa w średniowiecznym mieście: - plebs najczęściej pracował jako służba domowa lub siła najemna w zamia za gościnę i wyżywienie u swojego pana (najczęściej patrycjusza), w przypadku gdy nie znaleźli oni pracy, żebrali na uliach, - patrycjusze mieszkali w murowanych kamienicach, a pospólstwo w drewnianych domach, - patrycjusze mieli prywatne łaźnie, zaś pospólstwo jedynie łaźnie publiczne, - mieszczan i patrycjuszy stać było na znaczne lepsze wyżywienie od plebsu, jedli mięso i zbożowe produkty, zaś plebs najczęściej kaszę, - ubiór mieszczan i patrycjuszy : wzorowany na modzie europejskiej (mieszczanie) i dworskiej (patrycjusze), stroje przylegające do ciała (najczęściej rzemieślnicy), średniowieczne buty ciżmy (chroniły je specjalne koturny przed błotem), - ubiór plebsu niczym nie różnił się od strojów mieszkańców wsi, - częste pożary w miastach, - wiedza medyczna i higiena była marna w mieście średniowiecznym jak i budowa ulic, - ośrodki miejskie nie miały kanalizy.
7 votes Thanks 12
ufoludek76
Miasta średniowieczne charakteryzowały się centralnie położonym rynkiem, centrycznym lub szachownicowym układem ulic, murami obronnymi. W renesansie budowano miasta, których struktura zabudowy i architektura były odpowiednie dla celów obronnych. Rozwinęła się zabudowa wokół głównego placu miasta, który miał kształt prostokąta o proporcjach zbliżonych do 1/1,5. W okolicach rynku budowano kamienice dla mieszczan, a ratusz stanowił jedną z największych budowli miasta. W dobie baroku natomiast istotną ideą stało się upiększanie miast. Jednym ze sposobów ubarwienia monotonii, kamienic, placów i ulic, stało się zakładanie parków i ogrodów. Budowano wówczas duże place, które pełniły rolę miejsc przeznaczonych na życie towarzyskie. Zmieniła swoją rolę dzielnica rezydencjalna, którą przeniesiono poza obręb miasta, gdzie zaczęła pełnić funkcję reprezentacyjną.
W dobie baroku natomiast istotną ideą stało się upiększanie miast. Jednym ze sposobów ubarwienia monotonii, kamienic, placów i ulic, stało się zakładanie parków i ogrodów. Budowano wówczas duże place, które pełniły rolę miejsc przeznaczonych na życie towarzyskie. Zmieniła swoją rolę dzielnica rezydencjalna, którą przeniesiono poza obręb miasta, gdzie zaczęła pełnić funkcję reprezentacyjną.