B. Leśmian Przygody Sindbada Żeglarza, bohater główny i tytułowy, narrator powieści; podróżnik.
Wygląd: przystojny młodzieniec.
Życiorys: Sindbad od urodzenia mieszka w Bagdadzie. Jest sierotą, rodzice wcześnie zmarli. Zostawili mu wielki majątek: "tysiąc worów złota, tysiąc beczek srebra, sto pałaców, sto ogrodów i jeden trzonowy ząb mego pradziadka, który ojciec mój przechowywał w hebanowej szkatułce jako pamiątkę i osobliwość". Po ich śmierci Sindbad zamieszkał ze swoim wujem, Tarabukiem, który utrzymuje, że jest poetą.
Charakterystyka: Pragnął podróżować, poznawać świat. Ponieważ jest młody jest też naiwny i łatwowierny, a przy tym uważa się za mądrego. Łatwo oszukał go Diabeł Morski i namówił do niebezpiecznych podróży. Przygody przyniosły Sindbadowi wiele doświadczeń. Przeżywał rozpacz i cierpienie, tchórzył, poznał uczucie chciwości, był świadkiem morderstwa, które napełniło go wstrętem.
Z wszystkich niebezpiecznych przygód uszedł cało dzięki temu, że był niepoprawnym optymistą. Czasem przed nieszczęściem chroniła go intuicja, czasem inteligencja i determinacja. Z całą pewnością pomógł mu niezwykły, cudowny zbieg okoliczności: ile razy Sindbad uciekał z jakiejś wyspy, tyle razy statek jak na zawołanie przypływał po niego. Z każdej podróży Sindbad wraca chętnie do domu. Staje się przy tym coraz mądrzejszy - lepiej poznaje siebie.
B. Leśmian Przygody Sindbada Żeglarza, bohater główny i tytułowy, narrator powieści; podróżnik.
Wygląd: przystojny młodzieniec.
Życiorys: Sindbad od urodzenia mieszka w Bagdadzie. Jest sierotą, rodzice wcześnie zmarli. Zostawili mu wielki majątek: "tysiąc worów złota, tysiąc beczek srebra, sto pałaców, sto ogrodów i jeden trzonowy ząb mego pradziadka, który ojciec mój przechowywał w hebanowej szkatułce jako pamiątkę i osobliwość". Po ich śmierci Sindbad zamieszkał ze swoim wujem, Tarabukiem, który utrzymuje, że jest poetą.
Charakterystyka: Pragnął podróżować, poznawać świat. Ponieważ jest młody jest też naiwny i łatwowierny, a przy tym uważa się za mądrego. Łatwo oszukał go Diabeł Morski i namówił do niebezpiecznych podróży. Przygody przyniosły Sindbadowi wiele doświadczeń. Przeżywał rozpacz i cierpienie, tchórzył, poznał uczucie chciwości, był świadkiem morderstwa, które napełniło go wstrętem.
Z wszystkich niebezpiecznych przygód uszedł cało dzięki temu, że był niepoprawnym optymistą. Czasem przed nieszczęściem chroniła go intuicja, czasem inteligencja i determinacja. Z całą pewnością pomógł mu niezwykły, cudowny zbieg okoliczności: ile razy Sindbad uciekał z jakiejś wyspy, tyle razy statek jak na zawołanie przypływał po niego. Z każdej podróży Sindbad wraca chętnie do domu. Staje się przy tym coraz mądrzejszy - lepiej poznaje siebie.
Rola w utworze: poszukiwacz przygód.