Szafran zółtokwiatowy, szafran żółty, krokus żółty, k. złocisty, (Crocus flavus West.) -gatunek rośliny z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego. Jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia i biologia
Pod ziemią posiada bulwocebule, z których na wiosnę, jeszcze przed rozwojem liściwyrastają złocistożółte kwiaty. Otoczone błoniastą pochewką liście rozwijają się w pełni dopiero po przekwitnieniu. Są wąskie i rynienkowate. Cała roślina ma wysokość ok. 10 cm.
Zastosowanie i uprawa Zastosowanie. Nadaje się do ogródków skalnych, na rabaty i obrzeża rabat. Może też być uprawiany na trawniku. Najbardziej efektownie wygląda uprawiany w grupkach. Może być również pędzony w szklarni. Najlepiej rośnie na próchniczno-piaszczystej glebie i w pełnym słońcu. Rozmnaża się go przez przybyszowe bulwki, lub z nasion. Przystosowany jest do rejonów o cieplejszym klimacie, jednak dobrze przetrzymuje u nas zimę, aby zaś nie przemarzał przy bezśnieżnej a mroźnej zimie, należy go przed zimą okryć (np, ściółką), na wiosnę zaś przed zakwitnięciem ściągnąć okrycie
Babka lancetowata (Plantago lanceolata L.) – gatunek byliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae Juss.). Występuje w stanie dzikim w całej niemal Europie, w Afryce północnej oraz w Azji zachodniej aż do Himalajów i jej części środkowej. Jako gatunek zawleczony obecny jest w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, na Hawajach, w Australii i na Madagaskarze[2]. Gatunek bardzo zmienny, przystosowuje się do różnych warunków, został rozwleczony na wszystkie kontynenty. W Polsce pospolity.
Morfologia PędPod powierzchnią krótkie kłącze. W czasie kwitnienia wyrastają pędy kwiatonośne osiągające wysokość do 40 cm.LiścieDługie, równowąskie, lancetowate, u nasady zwężone w rynienkowaty owłosiony ogonek, skupione są w przyziemne rozety, mają 3–7 równoległych nerwów. Blaszka liściowa przeważnie całobrzega, rzadko z nielicznymi ząbkami.KwiatyZ rozetek liściowych wyrasta jedna lub kilka bezlistnych szypułek kwiatostanowych o 5 głębokich bruzdach. Szypułka jest prosto wzniesiona lub podnosząca się. Kwiatki są drobne, niepozorne, białe do brunatnoróżowych, zebrane w gęsty, kulisty lub walcowaty, brunatny kłos. Kwiatki osadzone w suchobłoniastych przysadkach. Korona zrosłopłatkowa, ma krótką rurkę i cztery płatki.OwoceGładkie, błyszczące, czerwonobrunatne nasiona w kształcie czółenek osadzone są po 1–2 w jajowatej torebce.
KorzenieLiczne, wiązkowe. Biologia Cechy fitochemiczne
Liście zawierają aukubinę, substancje śluzowe, pektyny, garbniki (ok. 6,5%), kwasy: fumarowy, benzoesowy, cynamonowy,waniliowy[3], sole mineralne (w tym sole cynku i krzemionkę)[4], flawonoidy (bajkaleina, skutelareina)[5].
Rozwój
Pędy kwiatostanowe wyrastają począwszy od drugiego roku wegetacji. Roślina kwitnie od maja do września, jest wiatropylna. Jedna roślina wydaje około 1000 nasion[4].
Ekologia
Rośnie na łąkach, trawnikach, pastwiskach, przydrożach, zboczach i polanach. Lubi lekkie i przewiewne gleby, czarnoziemne lub gliniasto-piaszczyste. Często spotykana jako roślina ruderalna lub chwast w koniczynie, lucernie. W polskich Tatrach spotykana do wysokości 1367 m n.p.m. W Polsce występuje coraz rzadziej w stanie naturalnym, ze względu na stosowanie herbicydów.
Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Molinio-Arrhenatheretea[6].
Nasiona babki stanowią przysmak kanarków. Rozsiewane są przez zwierzęta (zoochoria) i ludzi (antropochoria
Szafran zółtokwiatowy, szafran żółty, krokus żółty, k. złocisty, (Crocus flavus West.) -gatunek rośliny z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego. Jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia i biologia
Pod ziemią posiada bulwocebule, z których na wiosnę, jeszcze przed rozwojem liściwyrastają złocistożółte kwiaty. Otoczone błoniastą pochewką liście rozwijają się w pełni dopiero po przekwitnieniu. Są wąskie i rynienkowate. Cała roślina ma wysokość ok. 10 cm.
Zastosowanie i uprawa Zastosowanie. Nadaje się do ogródków skalnych, na rabaty i obrzeża rabat. Może też być uprawiany na trawniku. Najbardziej efektownie wygląda uprawiany w grupkach. Może być również pędzony w szklarni. Najlepiej rośnie na próchniczno-piaszczystej glebie i w pełnym słońcu. Rozmnaża się go przez przybyszowe bulwki, lub z nasion. Przystosowany jest do rejonów o cieplejszym klimacie, jednak dobrze przetrzymuje u nas zimę, aby zaś nie przemarzał przy bezśnieżnej a mroźnej zimie, należy go przed zimą okryć (np, ściółką), na wiosnę zaś przed zakwitnięciem ściągnąć okrycieBabka lancetowata (Plantago lanceolata L.) – gatunek byliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae Juss.). Występuje w stanie dzikim w całej niemal Europie, w Afryce północnej oraz w Azji zachodniej aż do Himalajów i jej części środkowej. Jako gatunek zawleczony obecny jest w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, na Hawajach, w Australii i na Madagaskarze[2]. Gatunek bardzo zmienny, przystosowuje się do różnych warunków, został rozwleczony na wszystkie kontynenty. W Polsce pospolity.
Morfologia PędPod powierzchnią krótkie kłącze. W czasie kwitnienia wyrastają pędy kwiatonośne osiągające wysokość do 40 cm.LiścieDługie, równowąskie, lancetowate, u nasady zwężone w rynienkowaty owłosiony ogonek, skupione są w przyziemne rozety, mają 3–7 równoległych nerwów. Blaszka liściowa przeważnie całobrzega, rzadko z nielicznymi ząbkami.KwiatyZ rozetek liściowych wyrasta jedna lub kilka bezlistnych szypułek kwiatostanowych o 5 głębokich bruzdach. Szypułka jest prosto wzniesiona lub podnosząca się. Kwiatki są drobne, niepozorne, białe do brunatnoróżowych, zebrane w gęsty, kulisty lub walcowaty, brunatny kłos. Kwiatki osadzone w suchobłoniastych przysadkach. Korona zrosłopłatkowa, ma krótką rurkę i cztery płatki.OwoceGładkie, błyszczące, czerwonobrunatne nasiona w kształcie czółenek osadzone są po 1–2 w jajowatej torebce.Liście zawierają aukubinę, substancje śluzowe, pektyny, garbniki (ok. 6,5%), kwasy: fumarowy, benzoesowy, cynamonowy,waniliowy[3], sole mineralne (w tym sole cynku i krzemionkę)[4], flawonoidy (bajkaleina, skutelareina)[5].
RozwójPędy kwiatostanowe wyrastają począwszy od drugiego roku wegetacji. Roślina kwitnie od maja do września, jest wiatropylna. Jedna roślina wydaje około 1000 nasion[4].
Ekologia
Rośnie na łąkach, trawnikach, pastwiskach, przydrożach, zboczach i polanach. Lubi lekkie i przewiewne gleby, czarnoziemne lub gliniasto-piaszczyste. Często spotykana jako roślina ruderalna lub chwast w koniczynie, lucernie. W polskich Tatrach spotykana do wysokości 1367 m n.p.m. W Polsce występuje coraz rzadziej w stanie naturalnym, ze względu na stosowanie herbicydów.
Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Molinio-Arrhenatheretea[6].
Nasiona babki stanowią przysmak kanarków. Rozsiewane są przez zwierzęta (zoochoria) i ludzi (antropochoria